Μια καθ’ όλα μέση φυσιολογική, κατά τα φαινόμενα, αμερικανική οικογένεια δοκιμάζεται όταν η γυναίκα του σπιτιού καταρρέει λόγω νευρικού κλονισμού. Ο σύζυγος της παλεύει με κάθε δύναμη να διατηρήσει την ισορροπία, αλλά όταν φτάνει όλο αυτό να επηρεάσει και τα παιδιά τους, αναγκάζεται να την περιορίσει.
Σκηνοθεσία:
John Cassavetes
Κύριοι Ρόλοι:
Gena Rowlands … Mabel Longhetti
Peter Falk … Nick Longhetti
Fred Draper … George Mortensen
Lady Rowlands … Martha Mortensen
Katherine Cassavetes … Margaret Longhetti
Matthew Labyorteaux … Angelo Longhetti
Mario Gallo … Harold Jensen
John Finnegan … Clancy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: John Cassavetes
Παραγωγή: Sam Shaw
Μουσική: Bo Harwood
Φωτογραφία: Mitch Breit, Al Ruban
Μοντάζ: David Armstrong, Sheila Viseltear
Σκηνικά: Φαίδων Παπαμιχαήλ
Κοστούμια: Carole K. Smith
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: A Woman Under the Influence
- Ελληνικός Τίτλος: Μια Γυναίκα Εξομολογείται
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας και πρώτου γυναικείου ρόλου (Gena Rowlands).
- Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Gena Rowlands) σε δράμα. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), σκηνοθεσία και σενάριο.
- Δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας και βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Gena Rowlands) στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν.
Παραλειπόμενα
- Ο Cassavetes εμπνεύστηκε το σενάριο όταν η σύζυγος του, Gena Rowlands, εξέφρασε τη θέληση να εμφανιστεί σε ένα θεατρικό που θα αφορούσε προβλήματα σύγχρονων γυναικών. Το κείμενο όμως αποδείχτηκε τόσο έντονο, που η ηθοποιός παραδέχτηκε αδυναμία να μπορεί να το ερμηνεύει επί 8 φορές κάθε βδομάδα, κι αυτό οδήγησε στην απόφαση να μετατραπεί σε κινηματογραφικό.
- Αναζητώντας χρηματοδότηση, ο Cassavetes πήρε ως απάντηση: “κανένας δεν θέλει δεν δει μια τρελή, μεσήλικη γυναίκα”. Έτσι, έβαλε υποθήκη το σπίτι του, πήρε δάνεια από φίλους και συγγενείς, με τον Peter Falk να επενδύει 500 χιλιάδες δολάρια, εκφράζοντας μαζί τη θέληση του να παίξει. Τα γυρίσματα έγιναν σε αληθινά σπίτια, ενώ η Rowlands έπρεπε να φροντίζει μόνη της για το μακιγιάζ και τα μαλλιά της. Πολλοί δε από όσους συμμετείχαν στο καστ, προέρχονταν από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, με το οποίο συνεργάζονταν ο Cassavetes.
- Μη βρίσκοντας διανομή, ο δημιουργός προωθούσε μόνος του την ταινία από αίθουσα σε αίθουσα.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 2/9/2021
Αν η απανταχού γυναικεία ψυχή και ψυχοσύνθεση είχε στόμα και ούρλιαζε, τότε σίγουρα θα φώναζε πως ναι, ο Κασσαβέτης κατάφερε πάνω και πέρα από (σχεδόν) κάθε άλλο να βουλιάξει στα κατάβαθα της. Κι αν τελικά έχει στόμα, τότε ίσως ο μόνος που κατάφερε να την ακούσει να είναι ο Κασσαβέτης, με σύμμαχο την υποκριτική δύναμη της φύσης υπό το όνομα Τζίνα Ρόουλαντς.
Σε μία λοιπόν από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία της 7ης τέχνης, ο Κασσαβέτης αφηγείται την ιστορία της Μέιμπελ, μιας γυναίκας υπό τη διαρκή απειλή της «τρέλας». Μιας τρέλας που κι αν προκύπτει από ένα κάποιο ψυχιατρικό ιστορικό ή κληρονομικό «αμάρτημα», δεν μπορεί να βρει τη θεραπεία που της αρμόζει με κανέναν εγκλεισμό σε κλινικές και νοσοκομεία. Εκκινώντας λοιπόν από μια τρέλα που στιγματίζει με τη σφοδρότητα της ζωές κι αναρίθμητες στιγμές, μιλάει ανοιχτά για την απόλυτη αδυναμία της γυναίκας να ανταποκριθεί σε πρότυπα και σε άκαμπτα στερεότυπα.
Ποντάροντας και πάλι στους γνώριμους υπνωτιστικούς του ρυθμούς, ο Κασσαβέτης εδώ τους ισοσκελίζει με την σπαρακτική ερμηνεία της Ρόουλαντς, που ως απόλυτο κινηματογραφικό χάρμα ιδέσθαι κρατάει βλέμματα στην οθόνη και συναισθήματα στο απόγειο. Ενώ επενδύοντας περισσότερο από ποτέ στο γνώριμο αφηγηματικό και σκηνοθετικό ύφος του απόλυτου ντοκιμαντερίστικου ρεαλισμού, μοιάζει να σερβίρει στο κινηματογραφικό πιάτο μια σκληρή πλην κινηματογραφικά ζουμερή φέτα αληθινής ζωής κι ωμής ειλικρίνειας.
Μια ταινία από την οποία δεν θα βγεις ο ίδιος άνθρωπος.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
