Μπέτυ Μπλου
- 37°2 le Matin
- Betty Blue
- 1986
- Γαλλία
- Γαλλικά
- Αισθηματική, Δραματική, Ερωτική
- 03 Οκτωβρίου 1986
Ο Ζοργκ, ένας άντρας που εργάζεται ως φύλακας μπάνγκαλοου σε μια παραλία στη Γαλλία, ζει μια ήρεμη και ήσυχη ζωή, συγκεντρωμένος στη δουλειά του και γράφοντας στον ελεύθερο χρόνο του. Μια μέρα όμως μπαίνει στη ζωή του η Μπέτυ, μια νεαρή πανέμορφη γυναίκα που είναι όμως «άγρια» κι απρόβλεπτη. Ξαφνικά, οι ατίθασοι τρόποι της αρχίζουν να γίνονται ανεξέλεγκτοι. Ο Ζοργκ βλέπει τώρα ότι η γυναίκα που αγαπά οδηγείται σιγά-σιγά στην τρέλα. Κι ενώ η σχέση τους χειροτερεύει όλο και περισσότερο, θα καταφέρουν τελικά να σώσουν την αγάπη τους;
Σκηνοθεσία:
Jean-Jacques Beineix
Κύριοι Ρόλοι:
Beatrice Dalle … Betty
Jean-Hugues Anglade … Zorg
Gerard Darmon … Eddy
Consuelo De Haviland … Lisa
Jacques Mathou … Bob
Clementine Celarie … Annie
Vincent Lindon … Richard
Dominique Pinon … έμπορος ναρκωτικών (στο Director’s Cut)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jean-Jacques Beineix
Παραγωγή: Jean-Jacques Beineix
Μουσική: Gabriel Yared
Φωτογραφία: Jean-Francois Robin
Μοντάζ: Monique Prim
Σκηνικά: Carlos Conti
Κοστούμια: Elisabeth Tavernier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: 37°2 le Matin
- Ελληνικός Τίτλος: Μπέτυ Μπλου
- Διεθνής Τίτλος: Betty Blue
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: 37°2 le Matin του Philippe Djian.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Γαλλία).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
- Βραβείο αφίσας στα Cesar. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Jean-Hugues Anglade), πρώτο γυναικείο ρόλο (Beatrice Dalle), δεύτερο αντρικό ρόλο (Gerard Darmon), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Clementine Celarie), μουσική και μοντάζ.
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο στον κινηματογράφο για την Beatrice Dalle, η οποία προκάλεσε αίσθηση με τη σεξουαλικότητα της.
- Το μπλε χρώμα υπάρχει σχεδόν σε κάθε σκηνή.
- Υπάρχει και το Director’s Cut, διάρκειας 178 λεπτών, σε μοντάζ της Marie-Aimee Debril.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ανάμεσα στη μουσική του Gabriel Yared, υπάρχει και το θέμα C’est Le Vent Betty, που έμεινε κλασικό.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 21/7/2021
Αν είναι προορισμός της τέχνης με την τόλμη της (και) να διχάζει, τότε το Μπέτι Μπλου του Ζαν Ζακ Μπενέξ δεν μπορεί παρά να πληροί τις απαραίτητες προδιαγραφές της ουσίας της τέχνης.
Ο Μπενέξ εδώ μας λέει την ιστορία μιας αισθησιακής πλην απόλυτα εύθραυστης γυναίκας, που πέφτει με τα μούτρα στον έρωτα και το ανήμερο πάθος ενός εργάτη πλην επίδοξου συγγραφέα. Με τον αισθησιασμό να αποτελεί τον ψυχρό πυρήνα αλλά και τη θερμή καρδιά της ίδιας της ταινίας, ο Μπενέξ δημιουργεί μία από τις πλέον σεξουαλικές ταινίες όλων των εποχών, βρίσκοντας την ιδανική πρωταγωνίστρια στο σώμα και το πρόσωπο της Μπεατρίς Νταλ.
Διαθέτοντας ένα σενάριο που δεν αφηγείται μια ιστορία που ανακαλύπτει κάποια αφηγηματική πυρίτιδα, αλλά βαδίζει στην πεπατημένη των μεγάλων παθών, ο Μπενέξ κατορθώνει να ανανεώσει αισθητικά το μελόδραμα επενδύοντας στον αισθησιασμό και σε μια γκροτέσκα αποτύπωση του ερωτικού πάθους. Χαρίζει με τον τρόπο αυτό στο μελό του δράματος του μια κωμικοτραγική ελαφράδα κι έναν ξεσηκωτικό ερωτισμό.
Κι αν λοιδορήθηκε για τη σεξουαλικότητα της και για την αποτύπωση της γυναίκας ως μούσας του άνδρας προς κατανάλωση, η ίδια η ταινία απαντά αφηγούμενη απλώς μια ιστορία με ακραίους πλην καθημερινούς χαρακτήρες. Και χωρίς να διαθέτει ίχνος διδακτισμού ή κατεύθυνσης των συναισθημάτων προς κάποιον ορατό (ή αόρατο) σεξισμό, δεν μπορεί να σταματήσει να κρατά τα μάτια μας κολλημένα στην οθόνη και στο σύμπαν που επιφυλάσσει στον εαυτό της.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
