
Αγριότοποι
- Kød & Blod
- Wildland
- 2020
- Δανία
- Δανικά
- Αστυνομική, Γκανγκστερική, Δραματικό Θρίλερ, Θρίλερ
H Ίντα μετακομίζει με τη θεία και τα ξαδέρφια της μετά τον τραγικό θάνατο της μητέρας της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το σπίτι είναι γεμάτο με αγάπη και κατανόηση για αυτήν, όμως έξω από αυτό η οικογένεια ζει μια ζωή βουτηγμένη στη βία και το έγκλημα.
Σκηνοθεσία:
Jeanette Nordahl
Κύριοι Ρόλοι:
Sandra Guldberg Kampp … Ida
Sidse Babett Knudsen … Bodil
Joachim Fjelstrup … Jonas
Elliott Crosset Hove … David
Besir Zeciri … Mads
Carla Philip Roder … Anna
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ingeborg Topsoe
Παραγωγή: Eva Jakobsen, Mikkel Jersin, Katrin Pors
Μουσική: Puce Mary
Φωτογραφία: David Gallego
Μοντάζ: Michael Aaglund
Σκηνικά: Helle Lygum Justesen
Κοστούμια: Emilie Boge Dresler
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Kod & Blod
- Ελληνικός Τίτλος: Αγριότοποι
- Διεθνής Τίτλος: Wildland
Παραλειπόμενα
- Πρώτη σκηνοθετική δουλειά για τη Jeanette Nordahl, που εργάζονταν ως βοηθός σκηνοθέτη, ενώ είχε κάνει και δύο μικρού μήκους δουλειές.
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 23/2/2020
Η πρωτοεμφανιζόμενη δανέζα Jeanette Nordahl παραδίδει ένα ιδιαίτερο φιλμ πάνω στην έννοια της οικογένειας και των παγίδων που ενέχουν οι δεσμοί της. Το σενάριο της Ingeborg Topsoe χρησιμοποιεί το μαφιόζικο είδος σαν καμβά πάνω στον οποίο απλώνει την ιστορία και τους χαρακτήρες. Με επίκεντρο την 17χρονη Ίντα, ξεκινάει από την απώλεια της οικογενειακής «φωλιάς» με τον θάνατο της μητέρας της, και την ανάγκη της να ανήκει κάπου, δηλαδή να ανακτήσει το οικογενειακό περιβάλλον που χάθηκε.
Μέσα από μικρές, εκλεπτυσμένες πινελιές που παραπέμπουν χαρακτηριστικά στη λεπτεπίλεπτη, δοκιμιακή εμμεσότητα του σκανδιναβικού σινεμά, το σενάριο εξαπλώνεται σταδιακά και μετατρέπεται σε ψυχολογική μελέτη γύρω από τη φθορά των οικογενειακών σχέσεων και δεσμών. Η αποπνιχτική αγάπη γίνεται εξάρτηση και αρρώστια που εκφράζεται μέσω της βίας. Η βία εδώ είναι υπαρκτή και εσωτερικά στα πλαίσια του οικογενειακού περιβάλλοντος, αλλά είναι τόσο καθιερωμένη που έχει μετατραπεί σε μέσο επικοινωνίας και έκφρασης μιας μορφής διαστρεβλωμένης αγάπης. Όχι προς τα υπόλοιπα μέλη, αλλά προς τη «φωλιά» και όσα αυτή σηματοδοτεί. Κι επειδή η άμεση βία έχει κατασταλεί εντός του οικογενειακού πλαισίου, αναγκαστικά διοχετεύεται προς τα έξω, κι έτσι προκύπτει μια οικογένεια (φαμίλια) που λειτουργεί με όρους μαφίας.
Τεράστιο προτέρημα όλου του έργου είναι η δόμηση της ιστορίας γύρω από την Ίντα, που υποστηρίζεται από την εξαιρετική εσωστρεφή ερμηνεία της Sandra Guldberg Kampp. Βέβαια, κανένας χαρακτήρας δεν είναι πραγματικά αντιπαθητικός, μιας που όλοι τους είναι κατά έναν τρόπο θύματα της ίδιας κατάστασης. Όμως, η Ίντα έχει μια ιδιαίτερα καθαρή αύρα, που σε παίρνει από το χέρι και σε βάζει άμεσα στη θέση της. Από τη μία λυπάσαι που έχει μπλέξει με τους λάθος ανθρώπους, αλλά από την άλλη καταλαβαίνεις απόλυτα τις αντιφάσεις της.
Το έργο ενδεχομένως να προϊδεάζει για μια ακόμα πράξη, όμως κλείνει απότομα με ένα σοκαριστικό, όσο και πανέξυπνο φινάλε που αναμφίβολα αιφνιδιάζει, αλλά αποτελεί έναν θαυμάσιο επίλογο που συνοψίζει με απόλυτα εύστοχο και εμπνευσμένο τρόπο όσα έχουν αναπτυχθεί.
Βαθμολογία: