Απ’ τα Κόκαλα Βγαλμένα (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο ειδικευόμενος ορθοπεδικός γιατρός Γιώργος Σπυράτος ξεκινάει την επαγγελματική του καριέρα στο Γενικό Ορθοπεδικό Νοσοκομείο «Άγιοι Πάντες», κάπου στις παρυφές της Αθήνας. Εκεί θα ανακαλύψει πως ο νοσοκομειακός πληθυσμός, από τους γιατρούς, τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους νοσηλευτές μέχρι τους ασθενείς, είναι όλοι αναγκασμένοι να αντιπαρατίθενται χορεύοντας τον χορό μιας κωμικοτραγικής καθημερινότητας. Με χιούμορ αλλά και ανθρωπιά μέσα σ’ ένα τόσο αγριεμένο κοινωνικό τοπίο, ο Γιώργος Σπυράτος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στους αντιμαχόμενους αυτούς μικρόκοσμους. Η σταδιακή εξέλιξη του από άπειρο ειδικευόμενο σε έμπειρο επιμελητή θα γίνει μέσα από τη σύγκρουσή του με το παράλογο περιβάλλον. Κάτι που θα τον μεταμορφώσει από αφελή νεαρό που αρχικά στέκει άναυδος μπρος στο νεοελληνικό χάος, σε ώριμο άντρα που τελικά θα πραγματοποιήσει έναν στοχαστικό απολογισμό της επιλογής, αλλά και επιμονής του, να συνεχίσει να δουλεύει για τη δημόσια υγεία. Μοναδικός του σύμμαχος σε αυτό τον αγώνα οι ισχυρές προσωπικές σχέσεις και φιλίες που δημιουργούνται σε κάθε δημόσιο νοσοκομείο, έναν κωμικοτραγικό μεν αλλά έντονα φορτισμένο κοινωνικά αλλά και συναισθηματικά χώρο.

Σκηνοθεσία:

Σωτήρης Γκορίτσας

Κύριοι Ρόλοι:

Αργύρης Ξάφης … Δρ Γιώργος Σπυράτος

Δημήτρης Ήμελλος … Δρ Πάμπος Κολοκάσης

Άννα Κουτσαφτίκη … Δώρα

Κώστας Μπερικόπουλος … Δρ Μουρίκης

Μηνάς Χατζησάββας … Δρ Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Γιώργος Συμεωνίδης … Γουργουρής

Δημήτρης Ξανθόπουλος … Δρ Σαλέας

Βαγγέλης Μουρίκης … Ιορδάνης ‘Jordan’ Μοσχολέας

Μπέσσυ Μάλφα … Κα Μπαντουβάκη

Γεράσιμος Σκιαδαρέσης … Λάζαρος

Στέλιος Μάινας … ο πατέρας του Γιώργου

Μάκης Παπαδημητρίου … Διονύσης

Υβόννη Μαλτέζου … Ζωρζέτα Καπέτση

Κάτια Σπερελάκη … σύζυγος ασθενούς

Κώστας Τριανταφυλλόπουλος … Μανώλης Μπαντουβάκης

Μαρία Καλλιμάνη … Γιάννα Σαρλή

Γιώργος Καφετζόπουλος … ναρκομανής

Στέφανος Μουαγκιέ … Δρ Oheneba

Γιώτα Φέστα … Βάγια

Μάρα Μπαρόλα … Διαμάντω

Τιτίκα Σαριγκούλη … Δέσπω Γκίκα

Βασίλης Κουκαλάνι … σοφέρ

Στέλιος Ξανθουδάκης … Μανούσος Μπαντουβάκης

Αγορίτσα Οικονόμου … παρουσιάστρια εκπομπής

Κώστας Κορωναίος … αστυνομικός

Μενέλαος Ντάφλος … Αδαμάντιος Χήτος

Νικόλ Κοκκίνου … Σουλτάνα

Χριστίνα Μητροπούλου … Μάρα

Χάρης Φραγκούλης … χούλιγκαν

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Σωτήρης Γκορίτσας, Νίκος Παναγιωτόπουλος

Παραγωγή: Κωνσταντίνος Μωριάτης

Μουσική: The Burger Project

Φωτογραφία: Σίμος Σαρκετζής

Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Σκηνικά: Σπύρος Λάσκαρης

Κοστούμια: Χριστίνα Χαντζαρίδου

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Απ’ τα Κόκαλα Βγαλμένα
Διεθνής Τίτλος: Welcome to ‘All Saints’

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Απ’ τα Κόκαλα Βγαλμένα του Γιώργου Δενδρινού.

Κύριες Διακρίσεις

Βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου (Αργύρης Ξάφης), δεύτερου αντρικού ρόλου (Δημήτρης Ήμελλος) και μοντάζ στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, μουσική και ήχο.

Παραλειπόμενα

Η ιδέα της ταινίας γεννήθηκε στο μυαλό του Σωτήρη Γκορίτσα, όταν παθαίνοντας ένα τροχαίο αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα του ελληνικού συστήματος υγείας.
Δύο χρόνια πριν το επίσημο κινηματογραφικό τους ντεμπούτο με το Μικρά Αγγλία, η Πηνελόπη Τσιλίκα και η Σοφία Κόκκαλη εμφανίζονται εδώ στις αίθουσες αναμονής του νοσοκομείου.
Με 12.204 εισιτήρια, κατατάγηκε 10ο ανάμεσα στις ελληνικές παραγωγές της χρονιάς.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Οι Burger Project παρουσιάζουν μια μίξη του ντίσκο I Will Survive με τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 23/3/2011

Ελληνικό δημόσιο, ένα όνομα μια ιστορία. Ακριβώς αυτή την ιστορία προσπαθεί να μας αφηγηθεί ο ταλαντούχος Γκορίτσας. Όλοι έχουμε τις δικές μας εμπειρίες με το ελληνικό δημόσιο, κι από μια τέτοια ταινία περιμένω να στοχαστεί πάνω στις δικές μου πικρές εμπειρίες και να εξελίξει τις δικές μου σκέψεις. Δεν περιμένω τη στατική κατάθεση μιας κατάστασης που εδώ και χρόνια έχουμε όλοι διαπιστώσει.

Ο Γκορίτσας κάνει φανερές τις προθέσεις του από το πρώτο λεπτό. Αυτό είναι το θετικό. Λέει σε όλους μας πως θέλει να σατιρίσει το ελληνικό δημόσιο. Δεν πάσχει λοιπόν στις προθέσεις του, πάσχει όμως αφάνταστα στην απόδοση αυτών. Το αρνητικό, λοιπόν, είναι πως δεν κάνει φανερές μόνο τις προθέσεις του από τα πρώτα λεπτά, εξαντλεί και τα νοήματα του σε αυτά. Επί 90 λεπτά, η ταινία σέρνεται τραβώντας απ’ τα μαλλιά όλα όσα μας είχε πει στα πρώτα της λεπτά, δίχως μάλιστα να τα εξελίσσει. Η σάτιρα του Γκορίτσα φτάνει και περισσεύει για 10-15 λεπτά, κι από κει και πέρα αποσπά «χασμουρητά» κι όχι το γέλιο του κοινού.

Μέσα σε όλο αυτό το σεναριακό μπάχαλο χάνεται και η σκηνοθετική ματιά του Γκορίτσα, που παραμένει δημιουργική και ιδιαίτερη. Πάντως, δεν είναι μια ταινία που έχει να σας προσφέρει και να σας πει πράγματα που δεν γνωρίζατε ήδη. Ίσως σας προβληματίσει -λιγάκι- ίσως και καθόλου.

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/3/2011

Η ταινία πετυχαίνει να σε μπάσει από την αρχή με τις καλύτερες προθέσεις. Ο Σωτήρης Γκορίτσας δεν είναι χθεσινός, και ξέρει να γυρίσει μια ορθή ταινία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το πρώτο ημίωρο περνάει και το πρόβλημα εμφανίζεται. Ένα πρόβλημα που ολοένα και μεγιστοποιείται με το πέρασμα του έργου. Η ταινία είναι ο ορισμός της κούρασης του θεατή, αφού ανακυκλώνεται ολοένα γύρω από τον εαυτό της, μην πετυχαίνοντας μια αφήγηση που θα σε βάλει στο κόλπο. Για την ακρίβεια, η όποια αφήγηση είναι κι αυτή σχηματική, σαν ένα ντοκιουντράμα καταγγελίας. Ιδανικές συνθήκες για σάτιρα, θα μου πείτε…

Η ταινία αναφέρεται σε εποχές της δραχμής, άρα δεν αφορά τα νοσοκομεία του σήμερα. Λογικό είναι να μην έχουν αλλάξει πολλά, ως και τίποτα, αλλά ο «ένοχος» παίρνει το δικαίωμα να απαντήσει ότι «αυτά δεν συμβαίνουν πλέον» και να έχει αναγκαστικά όλο το δίκιο με το μέρος του. Γενικά, μια κοινωνική σάτιρα χάνει πάντα την δυναμική της όταν αναφέρεται στο χθες. Κι ως σάτιρα, η ταινία δεν παρέχει σοβαρό χιούμορ για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Αν το είχε, θα θύμισε νοσταλγικά τις παλιές σειρές της κρατικής, αφού σε αυτές εύστοχα παραπέμπει. Εκτός, βέβαια, από τον Γκορίτσα, τυχαίοι δεν είναι καθόλου ούτε οι ερμηνευτές. Κι ο νεότερος ακόμα από αυτούς, ο Αργύρης Ξάψης, που κρατάει γερά τον βασικό ρόλο, είναι ένα σπουδαίο ταλέντο. Ρεσιτάλ από τον Βαγγέλη Μουρίκη και ξεχωριστές οι παρουσίες των Δημήτρη Ήμελλου, Κώστα Μπερικόπουλου. Το προσωπικό υπήρχε για ένα καλό χειρουργείο της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά η γιατρειά σε ένα απίστευτα αδύναμο σενάριο δεν ήρθε ποτέ.

Βαθμολογία: