Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο νεαρός Κέβιν αποφασίζει μια μέρα να πάρει το τόξο του και να ξεκληρίσει μια ολόκληρη τάξη στο σχολείο, καταλήγοντας τελικά στη φυλακή. Τι έφταιξε; Η μητέρα του, μια μέχρι τότε καλοβαλμένη διαφημίστρια, επιχειρεί βουτιά στο παρελθόν και τις μνήμες από την παιδική του ηλικία, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί ο έφηβος γιος της έγινε δολοφόνος.

Σκηνοθεσία:

Lynne Ramsay

Κύριοι Ρόλοι:

Tilda Swinton … Eva Khatchadourian

John C. Reilly … Franklin Plaskett

Ezra Miller … Kevin Khatchadourian

Jasper Newell … Kevin Khatchadourian (6-8 ετών)

Ashley Gerasimovich … Celia Khatchadourian

Siobhan Fallon Hogan … Wanda

Alex Manette … Colin

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Lynne Ramsay, Rory Stewart Kinnear

Παραγωγή: Jennifer Fox, Luc Roeg, Robert Salerno

Μουσική: Jonny Greenwood

Φωτογραφία: Seamus McGarvey

Μοντάζ: Joe Bini

Σκηνικά: Judy Becker

Κοστούμια: Catherine George

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: We Need to Talk About Kevin
Ελληνικός Τίτλος: Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: We Need to Talk About Kevin της Lionel Shriver.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Tilda Swinton) σε δράμα.
Υποψήφιο για Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας, σκηνοθεσίας και πρώτου γυναικείου ρόλου (Tilda Swinton).
Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Tilda Swinton) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Λονδίνου.

Παραλειπόμενα

Η προσπάθεια για να βρεθεί χρηματοδότηση για τη διασκευή του βιβλίου του 2003 ξεκίνησε από το 2005 από την BBC Films. Σημαντική βοήθεια δόθηκε ως προς αυτό από τον Steven Soderbergh.
Η Lynne Ramsay είχε αναλάβει από το 2005, αλλά το 2007 η συγγραφέας Lionel Shriver δήλωσε ανοιχτά πως οι δυο τους δεν είχαν καμία επικοινωνία επί 2 έτη. Η πλευρά της Ramsay απάντησε πως ένα αρχικό σενάριο είχε ήδη κατατεθεί εκείνες τις ημέρες, αλλά έφτασε το 2010 και η παραγωγή έδειχνε ακόμα αδυναμία στο να βρει το ικανό μπάτζετ. Για να πέσει το κόστος παραγωγής, η Ramsay δούλεψε σε μια νέα εκδοχή του σεναρίου, που θα απαιτούσε λιγότερο κόστος. Τα γυρίσματα εντέλει κράτησαν μόλις 30 ημέρες.
Η Tilda Swinton είχε εμπλακεί στην παραγωγή καιρό πριν αποφασίσει να πρωταγωνιστήσει.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/11/2011

Είναι από τα ανεξάρτητης υφής φιλμ, τα οποία οι Αμερικανοί χαίρονται να συμπεριλαμβάνουν στις οσκαρικές υποψηφιότητες. Είναι επίσης από τα φιλμ που εμπεριέχουν συστατικά, στα οποία δεν μπορεί κάποιος να αντισταθεί. Στην προκειμένη, αυτά είναι το θέμα, η σκηνοθετική βιρτουοζιτέ και οι ερμηνείες. Είναι όμως το απόλυτο σινεφίλ δράμα της χρονιάς, όπως παρουσιάζεται στο εξωτερικό, ή μια ταινία με πολλά μικρά κι ένα κεντρικό λαθάκι που ένα έμπειρο φιλμικά μάτι θα τα διακρίνει άμεσα; Ως απόφθεγμα όλων των παραπάνω, θα έλεγα πως δύσκολα θα άλλαζα έστω κι έναν συντελεστή, αλλά από το ερώτημα θα επέλεγα το δεύτερο σκέλος…

Η Lynne Ramsay κεντάει τεχνικά. Παίρνει ένα πολύ καλό και βαθύ κείμενο και το εμπλουτίζει με εικόνες που προκαλούν το μάτι κι έναν ρυθμό που δεν χαρίζεται στο ευρύ κοινό. Όμως, η σκωτσέζα σκηνοθέτιδα έχει κάνει ελάχιστη «προπόνηση» από το 2002. Χτίζει ένα βαρύ σύμπαν γύρω από έναν χαρακτήρα, κλειδί για όσα βλέπουμε από την αρχή ως το φινάλε. Όλα ολόγυρα κινούνται ως ένα κουρδισμένο στην εντέλεια ρολόι, ενώ αυτός καταρρέει δραματουργικά παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους. Αυτό αρχίζει και παρεκτρέπει την αφήγηση σε μικρά λαθάκια, ενώ γίνεται ολοφάνερο πλέον με το θριλερικό φινάλε, που αντί να κάνει το τελικό «κρακ» στο εσωτερικό του θεατή, μοιάζει με «εμπορικό» τρικ για να αρπάξει τα χειροκροτήματα. Κάνει ένα λάθος που δεν έκανε ο Λάνθιμος στον Κυνόδοντα, πετυχαίνοντας την ευθεία στη διανομή των χαρακτήρων και την απόλυτη υποταγή τους στο θέμα. Η ταινία, παρά ταύτα, θα αρέσει, και σε πολλούς θα αρέσει υπερβολικά. Ποιος άλλωστε θα αρνηθεί μια Tilda Swinton σε εμφάνιση πολλών οκάδων;

Βαθμολογία: