Ο δημοσιογράφος Μάικλ Φρίνκελ απολύθηκε από τους New York Times, όταν ένα ρεπορτάζ πήγε τελείως στραβά. Μια ημέρα, λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από κάποιον άγνωστο που του μιλάει για κάποιον Κρίστιαν Λόγκο, έναν καταζητούμενο του FBI, που έχει πιαστεί και χρησιμοποιεί την ταυτότητα του Φρίνκελ, ζώντας επί χρόνια εκτός ΗΠΑ. Καθώς τώρα ο Λόγκο είναι στη φυλακή αναμένοντας τη δίκη του, ο Φρίνκελ τον συναντά και μεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια στενή σχέση. Ο δημοσιογράφος βρίσκει την ευκαιρία να αδράξει πληροφορίες πίσω από την πράξη του κρατούμενου να δολοφονήσει την οικογένεια του. Αλλά ποια είναι η αληθινή ιστορία;
Σκηνοθεσία:
Rupert Goold
Κύριοι Ρόλοι:
Jonah Hill … Michael Finkel
James Franco … Christian Longo
Felicity Jones … Jill Barker
Robert John Burke … Greg Ganley
Gretchen Mol … Karen Hannen
Ethan Suplee … Pat Frato
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rupert Goold, David Kajganich
Παραγωγή: Dede Gardner, Anthony Katagas, Jeremy Kleiner
Μουσική: Marco Beltrami
Φωτογραφία: Masanobu Takayanagi
Μοντάζ: Nicolas De Toth, Christopher Tellefsen
Σκηνικά: Jeremy Hindle
Κοστούμια: Catherine Marie Thomas
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Τηλεόραση.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: True Story
Ελληνικός Τίτλος: True Story
Σεναριακή Πηγή
- Απομνημονεύματα: True Story του Michael Finkel.
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο στον κινηματογράφο για τον Rupert Goold.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/4/2016
Σε μια ταινία που αναπνεύσει ολόκληρη μέσα στο κλίμα του Τρούμαν Καπότε (χωρίς ο διάσημος συγγραφέας να έχει κάποια άμεση σχέση με αυτήν), είναι φυσιολογικό να ανεβαίνει ο πήχης απαιτήσεων. Αλλά ο πρωτάρης Ρόμπερτ Γκουλντ δεν έχει το μαγικό ραβδί, και αφήνει στην άκρη μια τόσο ενδιαφέρουσα περίπτωση για να κάνει καθαρό ανεξάρτητο σινεμά. Εν μέρει το πετυχαίνει, μια και οι σκηνές αντιπαράθεσης διαλόγων ανάμεσα στους δύο κεντρικούς ήρωες είναι ακόμα και καθηλωτικές, Αλλά κάπου η έλλειψη απώτερου σινεφιλικού νοήματος, κάπου η άτσαλη διαχείριση υλικού, κάτι που ενώ ο Τζέιμς Φράνκο δίνει ρέστα ενώ ο Τζόνα Χιλ είναι απλά αποδεκτός, και η ζημιά έχει γίνει. Είναι μια ταινία που έπρεπε να γυριστεί εκ νέου, κρατώντας το καλό της κομμάτι και δημιουργώντας έναν νέο περίγυρο από την αρχή. Στο σύνολο, μοιάζει σαν να σου κλέβουν κάτι το νόστιμο από το χέρι.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
