Πώς να Κλέψετε Έναν Ουρανοξύστη (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο υπεύθυνος προσωπικού ενός νεοϋρκέζικου ουρανοξύστη μαθαίνει προς μεγάλη του έκπληξη ότι ο πάμπλουτος ιδιοκτήτης του τελευταίου ορόφου είναι ένας στυγνός απατεώνας, ο οποίος καταχράστηκε εκατομμύρια, μαζί και τα λεφτά των συναδέλφων του. Αποφασίζει τότε να τον εκδικηθεί συγκροτώντας μια συμμορία της συμφοράς και οργανώνοντας μια παράτολμη ληστεία.

Σκηνοθεσία:

Brett Ratner

Κύριοι Ρόλοι:

Ben Stiller … Josh Kovaks

Eddie Murphy … Darnell ‘Slide’ Davis

Casey Affleck … Charlie Gibbs

Alan Alda … Arthur Shaw

Matthew Broderick … Κος Fitzhugh

Tea Leoni … Claire Denham

Michael Pena … Enrique Dev’Reaux

Gabourey Sidibe … Odessa Montero

Judd Hirsch … Κος Simon

Stephen McKinley Henderson … Lester

Nina Arianda … Δις Iovenko

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ted Griffin, Jeff Nathanson

Στόρι: Adam Cooper, Bill Collage, Ted Griffin

Παραγωγή: Brian Grazer, Eddie Murphy, Kim Roth

Μουσική: Christophe Beck

Φωτογραφία: Dante Spinotti

Μοντάζ: Mark Helfrich

Σκηνικά: Kristi Zea

Κοστούμια: Sarah Edwards

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Tower Heist
Ελληνικός Τίτλος: Πώς να Κλέψετε Έναν Ουρανοξύστη

Παραλειπόμενα

Αρχικά, το φιλμ σχεδιάζονταν ως ένα «αφρο-αμερικανικό Ocean’s Eleven» σε παραγωγή του Eddie Murphy. Σε αυτό θα έπαιζαν οι Eddie Murphy, Chris Tucker, Kevin Hart, Dave Chappelle, Tracy Morgan και ο Martin Lawrence. Τελικά, αφού το σχέδιο άλλαξε πορεία, έμεινε ο Murphy αλλά ως ο δεύτερος ρόλος, και στην παραγωγή.
Ο Donald Trump παρείχε στην παραγωγή μια σειρά από κτήρια, για να αποδώσουν τον ουρανοξύστη της ταινίας. Το αρχικό στόρι ήθελε αυτός να είναι το “θύμα” της ληστείας.
Η Universal Pictures σχεδίαζε να διανείμει μόλις τρεις βδομάδες από την πρεμιέρα της το φιλμ σε video on demand. Αυτό έγινε αντικείμενο διαμαρτυριών, κάνοντας την εταιρία να εγκαταλείψει την πρόθεση της.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/11/2011

Η Συμμορία των 11 ήταν ήδη αρκετά χιουμοριστική, άρα προς τι ένα κωμικό αντίτυπο της; Η απάντηση δίνεται από τον Brett Ratner, έναν από τους πιο μέτριους πετυχημένους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ: γιατί είχε καλό υλικό στα χέρια του, που θα ήταν κρίμα να πάει χαμένο. Η ταινία χάνει σε όλα όσα έχουν σχέση με σκηνοθετική διεύθυνση, έστω κι αν δεν γίνεται τεχνικά το παραμικρό λάθος. Και μη μου πείτε ότι οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί που παίζουν είχαν ανάγκη από σκηνοθετικές υποδείξεις ενός Ratner, θα γελάσω πιο πολύ κι από ό,τι έκανα με τα άφθονα και καλόγουστα αστεία της ταινίας…

Επιμένοντας να θέλω να μιλήσω για επιτυχία, ένα είναι το μυστικό της: η «από το πουθενά», απροσδόκητη, ολοκληρωτική επανεμφάνιση του Eddie Murphy, ένα βύθισμα καριέρας στις αρχές των 1980. Από κει που έβλεπα μαρκίζα με το όνομα του κι έτρεχα από την αντίθετη, αγωνιώ για το επόμενο του βήμα. Απολαυστικός, όσο ήταν κι ως γάιδαρος στο Σρεκ, απλά εκεί ήταν «αόρατος», και πολύ κοντά στον καλύτερο του ρόλο, αυτόν στο Πολυθρόνα για Δύο. Μάλιστα, μοιάζει σαν να του δίνει ερμηνευτικό αέρα ο Ben Stiller, για να κάνει τα δικά του. Η ταινία δεν απογοητεύει ούτε ως δράση, ούτε ως εξέλιξη. Απλά, λίγα είναι τα σημεία που ξεχωρίζουν από τη γνωστή φόρμα μιας σύγχρονης κωμικής περιπέτειας και σίγουρα το φινάλε ήθελε περισσότερη δουλειά. Καλή ψυχαγωγία, αλλά παραμένει λίγος ο Ratner, παρότι παρουσιάζει το highlight της καριέρας του.

Βαθμολογία: