Ως άπορος και ορφανός νεαρός φοιτητής, ο Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν βρίσκει την αγάπη, τη φιλία και την καλλιτεχνική έμπνευση ανάμεσα σε μια ομάδα λαμπρών συμφοιτητών. Η αδελφότητα τους αυτή σύντομα θα δυναμώσει καθώς ο Τόλκιν βρίσκεται αντιμέτωπος με τον σφοδρό έρωτα του για την Ίντιθ Μπρατ και το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτές οι πρώιμες εμπειρίες ζωής θα εμπνεύσουν αργότερα τον εκκολαπτόμενο συγγραφέα να γράψει τα κλασικά μυθιστορήματα φαντασίας Χόμπιτ και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.
Σκηνοθεσία:
Dome Karukoski
Κύριοι Ρόλοι:
Nicholas Hoult … J.R.R. Tolkien
Lily Collins … Edith Bratt
Anthony Boyle … Geoffrey Bache Smith
Patrick Gibson … Robert Q. Gilson
Tom Glynn-Carney … Christopher Wiseman
Colm Meaney … πάτερ Francis Morgan
Derek Jacobi … καθηγητής Joseph Wright
Craig Roberts … Sam Hodges
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Gleeson, Stephen Beresford
Παραγωγή: Peter Chernin, David Ready, Kris Thykier, Jenno Topping
Μουσική: Thomas Newman
Φωτογραφία: Lasse Frank Johannessen
Μοντάζ: Harri Ylonen
Σκηνικά: Grant Montgomery
Κοστούμια: Colleen Kelsall
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Tolkien
- Ελληνικό Τίτλος: Τόλκιν
Παραλειπόμενα
- Πρώτη αγγλόφωνη ταινία για τον φινλανδό Dome Karukoski.
- Ο Karukoski δήλωσε πως ήθελε να κάνει μια βιογραφία του Τόλκιν από τα 12 του χρόνια, όταν και διάβασε τα βιβλία του, αλλά ήταν και όνειρο ζωής να διασκευάσει αυτός τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
- Η οικογένεια Τόλκιν διασαφήνισε ότι δεν επικυρώνει τη βιογραφία.
- Αποτυχία στα ταμεία. Με κόστος 20 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε μόλις 7,8.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/8/2019
Θα ήταν άδικο για τον Τόλκιν να παρακολουθούσαμε μια βιογραφία που θα αναζητούσε μονίμως την καταγωγή του Άρχοντα. Γιατί πέρα από τη δουλειά που τον έκανε διάσημο, είναι ένα ιστορικό πρόσωπο που χρίζει σεβασμού και πέρα από αυτήν. Βέβαια, αντιλαμβάνομαι ότι όταν μιλάμε για μια τέτοια δουλειά που «προσκυνάνε» εκατομμύρια φαν ανά τον πλανήτη, όλοι αυτοί θα ανάμεναν αυτή την «αδικία» ως μοναδική επιλογή πλεύσης για το εν λόγω φιλμ. Μπορεί όμως το έργο ενός ανθρώπου να είναι αυτό που αυτόνομα χαράζει τον δρόμο του στην ιστορία, ο δημιουργός του όμως δεν υποχρεούται να «σκλαβωθεί» σε αυτό.
Ο φινλανδός Dome Karukoski έχει μεν πείρα από βιογραφία με τον «Τομ της Φινλανδίας», αλλά εδώ είναι Αμερική, και το ότι διατηρεί κυρίως βρετανική λογική είναι κι αυτό από μόνο του ενός είδους κατάκτηση. Για την ακρίβεια, κάνει μεν το παραδοσιακό ακαδημαϊκό σινεμά της Γηραιάς Αλβιώνας, αλλά το εμπλουτίζει με χολιγουντιανά τρικ, που είναι κι αυτά που δίνουν μια εξτρά γεύση στο έργο του. Δεν θα έλεγε όμως κανείς ότι είναι απόλυτα λειτουργικά, πιο πολύ αποκαλύπτεται μέσω αυτών ότι σε κάποιο σημείο πρέπει να διχάστηκε για το αν πρέπει να κάνει μια βιογραφία του Τόλκιν ή μια αναζήτηση των πηγών του Άρχοντα. Νικητής όπως προείπαμε είναι μεν το πρώτο, αλλά με αυτά τα τρικ-καρυκεύματα φανερώνει ότι δεν τόλμησε να γυρίσει και τελείως την πλάτη του στους φαν (και τους παραγωγούς;).
Η ζωή του Τόλκιν, από την άλλη, κι αυτό εντέλει είναι το κρίσιμο σημείο αναφοράς, έχει ένα συναισθηματικό ενδιαφέρον, αλλά δεν παρέχει αυτά τα γεγονότα αναφοράς που θα την έκαναν ξεχωριστή. Τουλάχιστον, κατά τη νεανική περίοδο που επιλέγει το φιλμ να την πιάσει. Ο Karukoski πετυχαίνει λίγο από όλα σκάβοντας την, από ρομάντζο μέχρι αγάπη-ανάγκη για την τέχνη, αλλά με κανένα από αυτά δεν θα λέγαμε ότι μας κεντρίζει αληθινά. Σίγουρα είναι ζηλευτός ο Τόλκιν που βλέπουμε εδώ, ως ένας νέος που έχει πάρει τον σίγουρο δρόμο του πνεύματος, αλλά οι δυσκολίες που βρίσκονται στον δρόμο του δεν αντιστοιχούν σε ηχηρές στιγμές αφηγηματικής έντασης και βαθμού δυσκολίας. Η ενσωμάτωση της περιόδου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι αυτή που βγάζει ένα δράμα παραπάνω, αλλά κι αυτή παίρνει ελάχιστο χρόνο ανάπτυξης.
Μη νομίζετε πάντως ότι δεν θα παίξετε μοιραία το «κουίζ» αναζήτησης άμεσων-έμμεσων στοιχείων του Άρχοντα, ούτε το φιλμ θα σας στερήσει αυτά τα λίγα τρίβια που θα χαρείτε όταν τα εντοπίσετε. Κάποια είναι ολοφάνερα, κάποια άλλα πιο «πονηρά» κρυμμένα, και ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Προτιμήστε όμως να κρατήσετε αυτό που εντέλει θέλει να πει ο «ποιητής», και είναι η έστω και άνευρη παρουσίαση ενός δρόμου που οδηγεί με ασφάλεια από νωρίς στην αθανασία. Μπορεί εν κατακλείδι να μην έχουμε μια βιογραφία τόσο θορυβώδη που θα ενθουσίαζε τους φαν, ή εναλλακτικά θα παρήγαγε ένα φιλμ άξιο για βραβεία, αλλά πρόκειται για ένα ενδιαφέρον φιλμ των καλύτερων προθέσεων, όπου το απόλυτο τρίβια είναι εντέλει μπροστά στα μάτια σας…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
