
Η Ώρα της Σιωπής
- The Silent Hour
- 2024
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δράσης, Θρίλερ
- 10 Οκτωβρίου 2024
Ένας αστυνομικός ντετέκτιβ με προβλήματα ακοής, που εργάζεται ως διερμηνέας για το τμήμα, πρέπει να αντιμετωπίσει μια ομάδα διεφθαρμένων αστυνομικών που προσπαθούν να εξοντώσουν μια κωφή μάρτυρα φόνου σε μια πολυκατοικία.
Σκηνοθεσία:
Brad Anderson
Κύριοι Ρόλοι:
Joel Kinnaman … Frank Shaw
Sandra Mae Frank … Ava Fremont
Mekhi Phifer … Mason Lynch
Mark Strong … Doug Slater
Michael Eklund … Angel Flores
Jonathan Koensgen … Sal Moretti
Anthony Grant … Julius Simms
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dan Hall
Παραγωγή: Eric Paquette
Μουσική: Anton Sanko
Φωτογραφία: Daniel Aranyo
Μοντάζ: Matt Lyon
Σκηνικά: Lauren Crasco
Κοστούμια: Marcia Scott
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Silent Hour
- Ελληνικός Τίτλος: Η Ώρα της Σιωπής
Παραλειπόμενα
- Πρώτο κινηματογραφικό σενάριο για τον Dan Hall.
- Η ταινία γυρίστηκε στη Μάλτα και το Τορόντο.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 14/10/2024
Η ταινία του Brad Anderson είναι ακόμα ένα ανούσιο αστυνομικό θρίλερ που είναι απορίας άξιο πώς δεν κυκλοφόρησε απευθείας στην on-demand αγορά και δεν θυμίζει σε τίποτα τον άνθρωπο που στο παρελθόν έδωσε τον υπέροχο “Άγρυπνο” με τον Christian Bale.
Για να είμαι όμως δίκαιος, το μεγάλο πρόβλημα προέρχεται από το πρωτόλειο σενάριο του Dan Hall και τα στοιχεία που εντάσσει στην αφήγηση, τα οποία είτε αποσπούν από την κύρια δράση είτε επιχειρούν να πιάσουν στον ύπνο τον θεατή που έχει δει τις σεναριακές ανατροπές να έρχονται από χιλιόμετρα. Η κύρια βάση γύρω από τη λογική της αφήγησης είναι η αστυνομική διαφθορά, και παρότι αυτό είναι ένα στοιχείο που δεν σηκώνει αμφισβήτηση ως προς την ύπαρξή του, το σκηνικό που παρακολουθούμε δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα και αφήνει μυριάδες κενά λογικής, ακόμα και αν δεχτούμε πως όλοι οι χαρακτήρες είναι οικτρά ανόητοι. Ο Anderson χειρίζεται με απλή τυπικότητα την κάμερά του χωρίς να παρέχει τις αναγκαίες ενέσεις αγωνίας, ενώ ακόμα και η έξτρα δεινή θέση των δύο πρωταγωνιστών λόγω των προβλημάτων ακοής τους αποτυγχάνει να εκμαιεύσει έστω και ένα τυπικό ενδιαφέρον. Αυτό που υπάρχει ανά σημεία είναι μια ανεπιθύμητη ροπή προς τον μελοδραματισμό που σώζεται μόνο από τον Joel Kinnaman και τη Sandra Mae Frank, που κατορθώνουν με τις αξιοπρεπείς ερμηνείες τους να διατηρήσουν ένα επίπεδο στο εγχείρημα. Ασυγχώρητο για ακόμα μία φορά είναι το μεγάλο κλισέ των εμπορικών μικρο-παραγωγών και αφορά το κάστινγκ ενός πολύ οικείου ονόματος σε δεύτερο ρόλο -σε αυτή την περίπτωση, ο Mark Strong- που αποδεικνύεται ιδιαίτερα “σκιώδης” στο φινάλε.
Ακόμα κι αν δεν έχει απογοητευτεί κανείς από την ήπια κινηματογράφηση και την ακίνδυνη δράση, αυτό το φινάλε-φούσκα θα είναι σίγουρα το επιστέγασμα.
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα