Στον δικηγόρο Ιμάν ανατίθεται η ιδιότητα του ερευνητή δικαστή στο επαναστατικό δικαστήριο της Τεχεράνης. Αυτό του παρέχει αυτόματα καλύτερο μισθό και μεγαλύτερο χώρο διαβίωσης για την οικογένεια του. Όταν όμως ξεσπούν πολιτικές διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος, ο Ιμάν αντιλαμβάνεται ότι δεν πήρε τη θέση λόγω των νομικών του ικανοτήτων, αλλά για να συνυπογράφει καταδίκες που του υποδεικνύουν οι ανωτέροι του, ακόμα και με θανατικές ποινές. Γι’ αυτό και παραμένει ανώνυμος, φοβούμενος για την ασφάλεια τη δική του και της οικογένειας του. Οι διαδηλώσεις όμως όχι μόνο δεν κοπάζουν αλλά εντείνονται, και ο Ιμάν αρχίζει να χάνει το μυαλό του. Όταν το όπλο του θα χαθεί, θα υποψιαστεί ακόμα και τη σύζυγο του και τις κόρες του. 

Σκηνοθεσία:

Mohammad Rasoulof

Κύριοι Ρόλοι:

Missagh Zareh … Iman

Soheila Golestani … Najmeh

Mahsa Rostami … Rezvan

Setareh Maleki … Sana

Niousha Akhshi … Sadaf

Reza Akhlaghirad … Ghaderi

Shiva Ordooie … Fatemeh

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Mohammad Rasoulof

Παραγωγή: Rozita Hendijanian, Mohammad Rasoulof, Amin Sadraei, Jean-Christophe Simon, Mani Tilgner

Μουσική: Karzan Mahmood

Φωτογραφία: Pooyan Aghababaei

Μοντάζ: Andrew Bird

Σκηνικά: Amir Panahifar

Κοστούμια: Nazanin Tavassoli

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Danaye Anjir-e Moabad
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Σπόρος της Ιερής Συκιάς
  • Διεθνής Τίτλος: The Seed of the Sacred Fig

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Γερμανία).
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
  • Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Ειδικό βραβείο επιτροπής.
  • Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και σενάριο στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
  • Υποψήφιο για σενάριο στα Ασιατικά Βραβεία.

Παραλειπόμενα

  • Ο Mohammad Rasoulof είχε παρελθόν παραβίασης των κανόνων λογοκρισίας των ιρανικών αρχών, και είχε τρεις φορές καταδικαστεί σε παύση εργασίας και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Το 2023 ήταν καλεσμένος στο φεστιβάλ Κανών ως μέλος επιτροπής, αλλά τον Ιούλιο του 2022 συνελήφθη όταν κριτίκαρε τις δυνάμεις καταστολής της χώρας του. Αφού αποφυλακίστηκε προσωρινά τον Φεβρουάριο του 2023 για λόγους υγείας, η ποινή του μειώθηκε σε έναν χρόνο φυλάκισης και 2 έτη απαγόρευσης εξόδου από το Ιράν. Παρόλα αυτά, ο Rasoulof γύρισε κρυφά το φιλμ μέσα σε 70 ημέρες (Δεκέμβριος 2024-Φεβρουάριος 2024) με χρήματα από Γαλλία και Γερμανία, ανάμεσα στις οποίες έπρεπε να κάνει συχνά διαλείμματα για να μην αποκαλυφθεί. Το υλικό στάλθηκε παρανόμως στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου το μόνταρε ο Andrew Bird. Αυτός παρέμβαλε ανάμεσα στη μυθοπλασία και αληθινό υλικό διαδηλώσεων και πολιτικών συλλήψεων από τα επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία της Mahsa Amini από την αστυνομία. Όταν οι Κάνες ανακοίνωσαν το φιλμ στο πρόγραμμα τους, οι ιρανικές αρχές ανέκριναν όσους συμμετείχαν σε αυτό, τους απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα και τους πίεσαν να πείσουν τον σκηνοθέτη να αποσύρει την ταινία από το φεστιβάλ. Μέσα σε λίγες ημέρες ήρθε και η ανακοίνωση της οκταετής ποινής φυλάκισης για τον Rasoulof, μαζί με τη δήμευση κάθε περιουσιακού του στοιχείου. Ακολούθως, ο Rasoulof και μέλη του επιτελείου του πέτυχαν να διαφύγουν στην Ευρώπη, σε μια άκρως επικίνδυνη και εξουθενωτική απόδραση που διήρκησε 28 ημέρες. Η Γερμανία συμφώνησε να του παρέχει ταξιδιωτικό έγγραφο, με τον δημιουργό να βρίσκεται στο κόκκινο χαλί των Κανών. Εκεί κρατούσε τις φωτογραφίες των ηθοποιών Soheila Golestani και Missagh Zareh, που δεν πέτυχαν να δραπετεύσουν.
  • Την πρεμιέρα στις Κάνες ακολούθησε 12λεπτο όρθιο χειροκρότημα. Κάποιοι το μέτρησαν στα 15 λεπτά.

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 30/5/2024

Μια ηχηρή, εκκωφαντική κραυγή. Ένα βραδυφλεγές δράμα που σταδιακά και με ανεπαίσθητη χειρουργική ακρίβεια μετατρέπεται σε αγωνιώδες θρίλερ. Ένας αντιεξουσιαστικός ύμνος στην ελευθερία. Φυσικά, ο Mohammad Rasoulof, μόλις λίγες εβδομάδες πριν, καταδικάστηκε σε οκταετή φυλάκιση και μαστίγωμα μόλις το καθεστώς της χώρας του πήρε πρέφα την παραγωγή αυτής της ταινίας, και εκείνος βρέθηκε τελικά στις Κάννες ως εξόριστος από το Ιράν, για να παραβρεθεί σε αναμφίβολα μία από τις πλέον συγκινητικές πρεμιέρες στην ιστορία του φεστιβάλ.

Η σχέση πραγματικότητας και τέχνης έχει μελετηθεί επανειλημμένα στην ιστορία του κινηματογράφου, κι όμως ποτέ ξανά τόσο εμπεριστατωμένα, με τέτοια ευθύτητα και ολοκληρωμένη καλλιτεχνική διαύγεια, γεγονός που εμφανώς προκύπτει από αληθινές καταστάσεις και βιώματα.

Το έργο παίρνει τον χρόνο του ξεκινώντας από έναν σκληρό δραματικό ρεαλισμό, μελετώντας με λεπτομέρεια τις λεπτές ισορροπίες στα πλαίσια των οικογενειακών σχέσεων, αλλά και τους τρόπους που οι χαρακτήρες αλληλοεπηρεάζονται, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο «σπόρος» είναι ο άνθρωπος που θα βρίσκεται για πάντα απαράλλαχτος μέσα μας, αρκεί να διατηρούμε την καθαρότητα και τη δύναμη να ξεριζώνουμε οτιδήποτε διεφθαρμένο φυτρώνει στην πορεία. Κι αν η πραγματικότητα κάποιες φορές δεν επαρκεί, η τέχνη θα βρίσκεται πάντα εκεί ως τελευταία ελπίδα σωτηρίας και υπέρβασης.

Σινεμά ανθρωποκεντρικό, άμεσα πολιτικό και βαθιά ποιητικό, το είδος που δεν αλλάζει τον κόσμο, αλλά σίγουρα αλλάζει κάτι μέσα μας.

Βαθμολογία:

0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα

Γκαλερι φωτογραφιων

7 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *