The Gray Man (2022)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο “γκρίζος άντρας” είναι ο πράκτορας της CIA Κορτ Τζέντρι, γνωστός και ως “Σιέρα Σιξ”. Ο Τζέντρι, που ήταν κάποτε ένας εξαιρετικά ικανός κι εγκεκριμένος από την υπηρεσία έμπορος θανάτου, απελευθερώνεται από ένα ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα και στρατολογείται από τον προϊστάμενό του, Ντόναλντ Φιτζρόι. Όμως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, και ο Σιξ είναι ο στόχος, τον οποίο κυνηγά σε όλο τον κόσμο ο Λόιντ Χάνσεν, πρώην συνεργάτης του στη CIA, που δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα μέχρι να τον εξουδετερώσει. Η πράκτορας Ντάνι Μιράντα φροντίζει για την προστασία του. Θα τη χρειαστεί…

Σκηνοθεσία:

Anthony Russo

Joe Russo

Κύριοι Ρόλοι:

Ryan Gosling … Court Gentry/Sierra Six

Chris Evans … Lloyd Hansen

Ana de Armas … Dani Miranda

Rege-Jean Page … Denny Carmichael

Jessica Henwick … Suzanne Brewer

Billy Bob Thornton … Donald Fitzroy

Alfre Woodard … Margaret Cahill

Dhanush … Avik San

Wagner Moura … Laszlo Sosa

Julia Butters … Claire Fitzroy

Callan Mulvey … ‘Dining Car’

Eme Ikwuakor … Κος Felix

Robert Kazinsky … Perini

Deobia Oparei … Dulin

Shea Whigham … ο πατέρας του Sierra Six

Jimmy Jean-Louis … Alex Dumas

Cameron Crovetti … Court Gentry/Sierra Six (νεαρός)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Joe Russo, Christopher Markus, Stephen McFeely

Παραγωγή: Chris Castaldi, Jeff Kirschenbaum, Mike Larocca, Palak Patel, Joe Roth, Anthony Russo, Joe Russo

Μουσική: Henry Jackman

Φωτογραφία: Stephen F. Windon

Μοντάζ: Jeff Groth, Pietro Scalia

Σκηνικά: Dennis Gassner

Κοστούμια: Judianna Makovsky

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Gray Man
Ελληνικός Τίτλος: The Gray Man

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: The Gray Man του Mark Greaney.

Παραλειπόμενα

Η AGBO, η εταιρία παραγωγής των αδελφών Russo, ξεκίνησε το σχέδιο έχοντας κατά νου σε εξελιχθεί σε μεγάλο franchise. Η σειρά του Mark Greaney (γνωστός και για τη συνεργασία του με τον Tom Clancy για τη σειρά του Jack Ryan) αριθμεί ήδη 12 βιβλία, με το πρώτο του 2009 να είναι αυτό που εδώ διασκευάζεται. Το βιβλίο αυτό το είχε ξεκινήσει πριν γίνει επίσημα συγγραφέας, στον ελεύθερο χρόνο του, κι ενώ εργάζονταν ως σερβιτόρος και μπάρμαν επί δέκα έτη.
Η New Regency είχε πρώτη αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου, κι ετοιμάζονταν για γυρίσματα μέσα στο 2011 με σκηνοθέτη τον James Gray και πρωταγωνιστή τον Brad Pitt. Όταν έφτασε το 2015 και οι δυο τους έφυγαν πια από την παραγωγή, η Charlize Theron ήρθε σε συνομιλίες με τη Sony Pictures, με προοπτική να γίνει θηλυκός ο κεντρικός ήρωας, και με σκηνοθέτη τον Christopher McQuarrie. Σε αυτό το σημείο είχαν προσληφθεί οι Anthony και Joe Russo για το σενάριο. Τίποτα νεότερο δεν ακούστηκε ως το 2020, όταν και τα δύο αδέλφια ανακοίνωσαν ότι θα είναι οι σκηνοθέτες και πως στην παραγωγή θα συμμετέχει και το Netflix.
Ο Chris Evans είχε αρχικά πρόταση για τον κεντρικό ρόλο, αλλά ο ίδιος αντιπρότεινε να πάρει αυτόν του βασικού αντιπάλου.
Ο Ryan Gosling υπογράφει για πρώτη φορά σε ταινία που αναμένεται να γίνει franchise, έχοντας ήδη απορρίψει τη συμμετοχή του σε ταινίες της Marvel και της DC Comics. Συμμετείχε όμως σε ένα σίκουελ, το Blade Runner 2049, που φυσικά όμως θεωρείται ειδική περίπτωση.
Ένα τοπικό άρθρο από γυρίσματα του φιλμ στην Πράγα βιάστηκε να συμπεριλάβει τον Michael Gandolfini στο καστ. Σε αυτά τα γυρίσματα επιστρατεύτηκαν 800 κομπάρσοι.
Τα γυρίσματα έγιναν στην Καλιφόρνια, στο Κάστρο του Σαντιγί στη Γαλλία και στην Πράγα.
Με 200 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ, έγινε η ακριβότερη παραγωγή στην ιστορία του Netflix, ισοφαρίζοντας το Red Notice.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος

Έκδοση Κειμένου: 14/7/2022

Το 2017 κυκλοφόρησε ο “Χιονάνθρωπος”, η πρώτη διασκευή της ακραία επιτυχημένης σειράς best-seller βιβλίων του Jo Nesbo, που έμελλε να είναι και η τελευταία αφού το στούντιο εκτός από τον μίζερο προϋπολογισμό των 35 εκατομμυρίων δημιούργησε τόσα προβλήματα στην παραγωγή της, ώστε το 15% του σεναρίου δεν γυρίστηκε ποτέ. Το αποτέλεσμα ήταν μια θλιβερή αποτυχία με τεράστια κενά στην πλοκή μυστηρίου της, που καταβαραθρώθηκε στα ταμεία και τις κριτικές. Στη σκηνοθεσία βρισκόταν ο Tomas Alfredson, ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα που έδωσε ο 21ος αιώνας, που έχει στο ενεργητικό του τα αριστουργήματα “Άσε το Κακό να Μπει” και “Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι”.

Ας μεταφερθούμε στο σήμερα, όπου δύο αδέρφια με καριέρα στην τηλεοπτική κωμωδία προσλαμβάνονται από τη Marvel και ομολογουμένως τα πάνε αρκετά καλά ακολουθώντας τη συνταγή του στούντιο, τις επεμβάσεις και την καθοδήγησή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη σκηνοθετική τους προσέγγιση. Η τρίτη φάση της Marvel τελείωσε, ο Thanos ηττήθηκε, και μετά τι έρχεται; Για τα αδέρφια Russo ήρθε μια επιταγή 200 εκατομμυρίων από το Netflix για να αρχίσουν το δικό τους franchise διασκευάζοντας τα βιβλία της σειράς “The Gray Man” του Mark Greaney. Έχοντας παρακολουθήσει τη διαφημιστική διαδικασία και κυρίως τις συνεντεύξεις των Russo, έχω υποστεί όλη την έπαρση και την εκτός πραγματικότητας σιγουριά τους ώστε να τους φαντάζομαι σαν άλλους Leonardo DiCaprio να αναφωνούν “Είμαι ο βασιλιάς του κόσμου” πάνω σε ένα πλοίο καταδικασμένο να βυθιστεί…

Δεν είναι ότι μέχρι στιγμής αποφεύγω συνειδητά να μιλήσω για την ταινία, απλώς είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις για μια ταινία αυτή καθαυτή από την οποία θυμάσαι μόνο το 5% από όσα είδες στην οθόνη, κι αυτό επειδή πρόκειται για σημεία που επιτίθενται στη νοημοσύνη σου. Ο μόνος τρόπος να τα προσεγγίσω είναι σειριακά και ξέχωρα. Πάμε λοιπόν;..

Ο Ryan Gosling έχει να επιδείξει ένα αξιοθαύμαστο σερί επιλογών στην καριέρα του, και εδώ πέφτει θύμα της καλής του θέλησης. Είναι η μόνη υποφερτή παρουσία στην οθόνη, στην οποία αναζητάς ένα απάγκιο κυρίως επειδή ο χαρακτήρας του δεν θέλει καθόλου να πάρει μέρος στην πλοκή και τους αντιμετωπίζει όλους σαν μια ενόχληση που θέλει να εξολοθρεύσει. Ο Chris Evans υποδύεται τον ψυχοπαθή δολοφόνο σαν ένα κουρδιστό υπερκινητικό παιχνίδι που κάνει φασαρία με βωμολοχικές ατάκες, και το μουστάκι μπορώ να το εκλάβω μόνο σαν το κερασάκι στην τούρτα ενός κακόγουστου ερμηνευτικού αστείου. Η δε Ana de Armas χάνεται μέσα στο συνονθύλευμα και δεν αφήνει το παραμικρό αντίκτυπο.

Το σενάριο θα μπορούσε να αποτελείται μονάχα από τρύπες και να μην το καταλάβαινε κανείς. Αυτός είναι ο βαθμός στον οποίο οι Russo αποτυγχάνουν να δημιουργήσουν το παραμικρό ψήγμα ενδιαφέροντος για όσα γίνονται, τα οποία δεν είναι και λίγα. Οι κάρτες με τις τοποθεσίες εμφανίζονται τόσο συχνά που θαρρείς οι χαρακτήρες κυνηγιούνται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, πράγματα εκρήγνυνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα επιτελώντας λειτουργία ανάλογη του snooze του ξυπνητηριού, και όλοι για κάποιο λόγο θεωρούν συνεχώς αδιανόητο ότι ο ακραίος χαρακτήρας του Evans θα έκανε κακό σε ένα ανήλικο κορίτσι. Σοβαρά προβλήματα επιλογών εντοπίζονται επίσης και στο τεχνικό κομμάτι. Η φωτογραφία του Stephen F. Windon αδυνατεί να δώσει το παραμικρό οπτικό αντίκτυπο σε μια σειρά μονομαχιών, τοπίων, πορτραίτων και ούτω καθεξής, στο κομμάτι των εφέ δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί το μπάτζετ ούτε από άποψη τεχνοτροπίας ούτε απαιτήσεων, ενώ οι Russo επενδύουν υπερβολικά πολλά στο αφόρητα κουρασμένο εύρημα ενός δεκάχρονου κοριτσιού το οποίο χρησιμοποιεί πικάπ.

Στην πραγματικότητα οι Russo δεν έφυγαν ποτέ από τη Marvel, επιλέγοντας για δεύτερη φορά να κάνουν μια ταινία με τα φιλαράκια τους -εδώ ο Chris Evans, και πέρυσι ο Tom Holland στο αποτυχημένο “Cherry”- αγνοώντας παντελώς ότι πλέον είναι μόνοι τους χωρίς έναν επιστάτη Kevin Feige να τους κατευθύνει και να κάνει επιλογές αντί αυτών, και ότι πλέον πρέπει να αποδείξουν τον χαρακτηρισμό «σκηνοθέτες» δημιουργώντας τον δικό τους κόσμο από το μηδέν. Ανύπαρκτος ρυθμός, μηδενική ροή, ανυπόστατες σκηνές, ανούσιοι χαρακτήρες. Αυτό είναι το “The Gray Man” των αδερφών Russo, αυτό είναι το πρόσωπο του εφήμερου περιεχομένου που θέλει το Netflix για να τραβήξει συνδρομητές.

Βαθμολογία: