Υψηλή Τέχνη για... Απατεώνες! (2013)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Κραντς Καλχούν είναι ένας κασκαντέρ μοτοσικλετιστής και στα διαλλείματα… κλέφτης έργων τέχνης, που συμφωνεί να κάνει ακόμα μία ληστεία με τον αδελφό του, Νίκι. Ενώ ο Κραντς μαζεύει την ομάδα του για τη ληστεία ενός ανυπολόγιστης αξίας ιστορικού βιβλίου, το σχέδιο παίρνει μια πιο ρίσκα τροπή από μέρους του Νίκι. Το ένα από τα αδέλφια αγνοεί την κρυμμένη ατζέντα του άλλου και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν παρά να πάνε στραβά.

Σκηνοθεσία:

Jonathan Sobol

Κύριοι Ρόλοι:

Kurt Russell … Crunch Calhoun

Jay Baruchel … Francie Tobin

Matt Dillon … Nicky Calhoun

Chris Diamantopoulos … Guy de Cornet

Kenneth Welsh … ‘θείος’ Paddy MacCarthy

Katheryn Winnick … Lola

Devon Bostick … Ponch

Terence Stamp … Samuel Winter

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jonathan Sobol

Παραγωγή: Nicholas Tabarrok

Μουσική: Grayson Matthews

Φωτογραφία: Adam Swica

Μοντάζ: Geoff Ashenhurst

Σκηνικά: Matthew Davies

Κοστούμια: Brenda Broer

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Art of the Steal
Ελληνικός Τίτλος: Υψηλή Τέχνη για… Απατεώνες!
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Fix [ΗΠΑ]

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Jay Baruchel) και σενάριο στα εθνικά βραβεία του Καναδά.

Παραλειπόμενα

Αρχικά ήταν να πάρει τον τίτλο The Black Marks κι έπειτα The Fix.
Αντί για το Άμστερνταμ βλέπουμε το Βουκουρέστι, και αντί της Βαρσοβίας τη Βουδαπέστη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 2/9/2018

Καθόλου άτυχη ως σκέψη να μην έχουμε ακόμα μία αστυνομική περιπέτεια του σωρού, αλλά να συνδυαστεί σχεδόν ισοδύναμα το στοιχείο της δράσης με το χιούμορ (σύμφωνα με την παράδοση του είδους). Το μεγάλο πρόβλημα είναι όμως ότι ο συνολικός χαρακτήρας της ταινίας του Τζόναθαν Σόμπολ δίνεται από τη δράση, ενώ το κωμικό στοιχείο απλά διανθίζει έντονα τα δρώμενα. Έτσι, αυτή η καναδική εκδοχή του «Ocean’s» φαντάζει ως φτωχός συγγενής, αφού αν βάλεις σε μια ευθεία σύγκρισης το παρόν με τις επιρροές του, σε όλα βγαίνει από κάτω. Δυστυχώς, το σενάριο δεν παρέχει την απαραίτητη σπιρτάδα που θα έκανε τη δράση μοναδική, και μένει το χιούμορ να «παίζει μόνο του», χωρίς όμως όπως είπαμε να παίρνει το δικαίωμα να τραβήξει πάνω του το σύνολο. Φιλότιμο το καστ, σαν ένα β’ διαλογής all-star, με τον Κερτ Ράσελ και τον Ματ Ντίλον να μη βρίσκουν την ευκαιρία να «αναστηθούν». Ως “τηλεοπτικό πακέτο” βέβαια, λειτουργεί για να περάσει ξέγνοιαστα η ώρα.

Βαθμολογία: