Η Τέχνη της Κρίσης: Η Περίπτωση του Θεάτρου (2014)

ΣΥΝΟΨΗ

Αντιμέτωποι με τα πολλαπλά πρόσωπα της κρίσης, οι καλλιτέχνες επινοούν τρόπους για να καθρεφτίσουν την πραγματικότητα γύρω τους. Η αγάπη τους για το θέατρο γίνεται πείσμα, και η ανάγκη να πουν τις δικές τους ιστορίες μεγαλώνει. Με μηδενικούς, σχεδόν, προϋπολογισμούς, εξορμούν σε δρόμους, πλατείες, αυτοσχέδιους χώρους ή, στην καλύτερη περίπτωση σε μικρά θέατρα, δρώντας κι αντιδρώντας στην πιο σημαντική στιγμή της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας τους. Την ίδια ώρα που παραδοσιακοί θεσμοί καταρρέουν, συχνά από την εγκατάλειψη της πολιτείας, καινούργιες δυνάμεις παραγωγής και δημιουργίας αναδύονται, προσδίδοντας μια μεγάλη δυναμική στο θεατρικό τοπίο της χώρας. Το κοινό ανταποκρίνεται, ακολουθεί, συμμετέχει, εκπλήσσοντας όλους αυτούς που προέβλεπαν τον μαρασμό του θεάτρου.

Σκηνοθεσία:

Κατερίνα Πατρώνη

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ίλια Παπασπύρου

Παραγωγή: Ίλια Παπασπύρου

Φωτογραφία: Δημήτρης Μπακαλμπάσης

Μοντάζ: Θανάσης Ντόβας

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Η Τέχνη της Κρίσης: Η Περίπτωση του Θεάτρου
Διεθνής Τίτλος: The Art of Crisis: Theatre Matters

Παραλειπόμενα

Συμμετέχουν γνωστά ονόματα του ελληνικού θεάτρου, όπως οι: Γιάννης Καλαβριανός, Στάθης Λιβαθινός, Μάρθα Φριντζήλα, Γεωργία Μαυραγάνη της «Κίνησης Μαβίλη». Επίσης, η ομάδα Cartel που έστησε από το τίποτα, με ανακυκλώσιμα υλικά από κοντινή μάντρα, Τεχνοχώρο στον Βοτανικό. Συμμετέχει στο ντοκιμαντέρ και ο Ολιβιέ Πι, διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν, που την εποχή των γυρισμάτων σκηνοθετούσε στο Εθνικό το «Βιτριόλι» του Γ. Μαυριτσάκη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 25/4/2014

Τι συμβαίνει με την τέχνη του θεάτρου, εν καιρώ κρίσης; Αυτή την απάντηση αναζητά η Κατερίνα Πατρώνη μέσα από συνεντεύξεις, αλλά και καταγραφές δράσεων διαφόρων ομάδων που εφαρμόζουν μια νέα φιλοσοφία, προσαρμοσμένη στις δύσκολες συνθήκες της εποχής. Μια περίοδο που τα πάντα καταρρέουν και για πολλούς η τέχνη θεωρείται πολυτέλεια, κάποιες νέες δημιουργικές ομάδες κάνουν την εμφάνισή τους, παράγοντας έργο με μηδενικό ή ελάχιστο προϋπολογισμό, έχοντας ως όπλα την αγάπη και το πάθος τους για το θέατρο, το πείσμα τους και την ανταπόκριση του κόσμου.

Μέσα από συνεντεύξεις ηθοποιών, σκηνοθετών κι άλλων καλλιτεχνών, ο θεατής έρχεται σε επαφή με την αξιέπαινη προσπάθειά τους και ανακαλύπτει πώς η δημιουργικότητα μπορεί να αναδυθεί ακόμα και μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Η κάμερα της Πατρώνη καταγράφει βήμα προς βήμα τη δημιουργία ενός εναλλακτικού θεατρικού χώρου, τρυπώνει στις πρόβες κι αποτυπώνει την αντίδραση του κοινού απέναντι σ’ αυτή τη νέα μορφή πραγμάτων.

Ένα φιλμ που σίγουρα εμπνέει καθώς δίνει λύσεις και δείχνει τον δρόμο σε νέους φιλόδοξους καλλιτέχνες, με τις προθέσεις της δημιουργού να παρουσιάσει μια αισιόδοξη πλευρά να γίνονται ξεκάθαρες, αποφεύγοντας τις υπερβολές, αφήνοντας ωστόσο απ’ έξω αυτούς που εγκατέλειψαν το «άθλημα» για λόγους ανωτέρας βίας.

Βαθμολογία: