Ο Έρωτας του Προέδρου

Ο αμερικανός πρόεδρος Άντριου Σέπερντ είναι δημοφιλής στον κόσμο για την υποδειγματική του πολιτική καριέρα, αλλά στην προσωπική του ζωή τα βρίσκει μάλλον σκούρα αφού έχει χάσει τη σύζυγό του εδώ και χρόνια, και μεγαλώνει μόνος του την κόρη του. Όταν θα γνωρίσει τη νεαρή πολιτικό Σίντνεϊ Έλεν Γουέιντ, θα μπει ο έρωτας στη ζωή του, αλλά σύντομα θα έρθει και το δίλημμα καριέρα ή έρωτας.

Σκηνοθεσία:

Rob Reiner

Κύριοι Ρόλοι:

Michael Douglas … πρόεδρος Andrew Shepherd

Annette Bening … Sydney Ellen Wade

Martin Sheen … A.J. MacInerney

David Paymer … Leon Kodak

Samantha Mathis … Janie Basdin

Michael J. Fox … Lewis Rothschild

John Mahoney … Leo Solomon

Anna Deavere Smith … Robin McCall

Nina Siemaszko … Beth Wade

Shawna Waldron … Lucy Shepherd

Richard Dreyfuss … γερουσιαστής Bob Rumson

Gail Strickland … Esther MacInerney

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Aaron Sorkin

Παραγωγή: Rob Reiner

Μουσική: Marc Shaiman

Φωτογραφία: John Seale

Μοντάζ: Robert Leighton

Σκηνικά: Lilly Kilvert

Κοστούμια: Gloria Gresham

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: The American President
• Ελληνικός Τίτλος: Ο Έρωτας του Προέδρου

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής σε κωμωδία/μιούζικαλ.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Michael Douglas), πρώτου γυναικείου ρόλου (Annette Bening), αμφότεροι στην ίδια κατηγορία, και σεναρίου.

Παραλειπόμενα

• Ο Robert Redford ήταν που έβαλε την ταινία σε στάδιο παραγωγής, προσλαμβάνοντας τον Aaron Sorkin για το σενάριο, και με τη θέληση να πρωταγωνιστήσει στο πλάι της Emma Thompson. Η ηθοποιός όμως απέρριψε την πρόταση, κι όταν επιλέχθηκε ο Reiner για τη σκηνοθεσία, ήρθε και η ώρα του Redford να αποτραβηχθεί τελείως από την παραγωγή. Αργότερα ο Redford αναφέρθηκε στην απόφαση του λέγοντας ότι εκείνος ήθελε μια απλή ερωτική ιστορία, ενώ ο Reiner ήθελε να συνυπάρχει έντονη πολιτική απόχρωση. Κάποιες άλλες όμως πηγές αναφέρουν ότι απλά οι δυο τους είχαν μεταξύ τους προσωπικά.
• Ο σεναριογράφος Aaron Sorkin απολογήθηκε δημόσια για το γεγονός ότι του πήρε τρία χρόνια να ολοκληρώσει το κείμενο, δηλώνοντας ότι κατά τη διάρκεια τους έμενε στο ξενοδοχείο Four Seasons του Λος Άντζελες, και ήταν μόνιμα υπό την επήρεια κοκαΐνης.
• Σχεδόν ολόκληρος ο Λευκός Οίκος αναπαραστάθηκε σε στούντιο της Castle Rock Entertainment. Το ίδιο σκηνικό χρησιμοποιήθηκε αργότερα στις ταινίες Νίξον και Ημέρα Ανεξαρτησίας.
• Ο William Richert έκανε μήνυση στην ένωση σεναριογράφων των ΗΠΑ, υποστιρίζοντας ότι το σενάριο που ενέκριναν ως αυθεντικό ήταν προϊόν λογοκλοπής από το δικό του, The President Elopes, του 1981. Ακολούθησε διευθέτηση από την ένωση, και το όνομα του γράφτηκε άτυπα στους τίτλους. Ο ίδιος άνθρωπος είχε κάνει το 1999 μήνυση και στην τηλεοπτική σειρά The West Wing, υποστιρίζοντας το ίδιο θέμα. Η ειρωνεία βέβαια είναι πως τονίστηκαν την εποχή της κυκλοφορίας της τηλεοπτικής επιτυχίας οι ομοιότητες και οι σύνδεσμοι με την ταινία του Reiner, ειδικά επί των πρώτων επεισοδίων.