Ο Πλανήτης του Γουίλι (2019)

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν το διαστημόπλοιό τους καταστρέφεται από έναν αστεροειδή, ο νεαρός Γουίλι χωρίζεται από τους γονείς του, και η κάψουλα διάσωσης τον οδηγεί σε έναν μυστηριώδη κι ανεξερεύνητο πλανήτη. Με τη βοήθεια του Μπακ, ενός ρομπότ επιβίωσης, θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μέχρι να τον εντοπίσουν και να τον σώσουν οι γονείς του. Ο Γουίλι θα εξερευνήσει κάθε μυστήριο, θα συναντήσει μια εξωπραγματική φύση και θα γνωρίσει φανταστικά πλάσματα, κάποια φιλικά και άλλα… όχι τόσο.

Σκηνοθεσία:

Eric Tosti

Κύριοι Ρόλοι:

Timothe Vom Dorp … Willy (φωνή)

Edouard Baer … Buck (φωνή)

Barbara Tissier … Sonde (φωνή)

Marie-Eugenie Marechal … η μαμά (φωνή)

Guillaume Lebon … ο μπαμπάς (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: David Alaux, Eric Tosti, Jean-Francois Tosti

Παραγωγή: Jean-Francois Tosti

Μουσική: Olivier Cussac

Μοντάζ: Jean-Christian Tassy

Σκηνικά: Benoit Daffis, Laurent Houis

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Terra Willy: Planete Inconnue
Ελληνικός Τίτλος: Ο Πλανήτης του Γουίλι
Διεθνής Τίτλος: Astro Kid
Εναλλακτικός Τίτλος: Terra Willy

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Μετά από αρκετά “κινούμενα” σενάρια, αυτή είναι η πρώτη σκηνοθεσία για τον Eric Tosti.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Ηδύλη Κυριακίδη (Γουίλι), Θάνος Λέκκας (Μπακ), Γιάννης Υφαντής (ο πατέρας), Βίνα Παπαδοπούλου (η μητέρα/θηλυκό ρομπότ). Σκηνοθετική επιμέλεια: Νεφέλη Κυριακίδη. Μετάφραση: Ηδύλη Κυριακίδη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/7/2020

Pas mal! Μπορεί να μην είναι το γαλλικό κινούμενο σχέδιο που μας έχει κακομάθει σε υψηλότερα επίπεδα, αλλά ο Γουίλι έχει το χάρισμα να είναι ό,τι πρέπει για τις μικρές ηλικίες. Το «μικρές» όμως να το τονίσουμε, μια και δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτές τις περιπτώσεις τού «να τρώει η μάνα, και του παιδιού να μη δίνει»…

Βασικά έχουμε ένα γλυκό και τρυφερό σχέδιο. Ακόμα κι ο κίνδυνος που υποτίθεται ότι ελλοχεύει παντού, είναι «στρογγυλεμένος». Ως προς αυτό το φιλμ χρίζει ευσήμων, αφού ενώ δεν συμπεριλαμβάνει τέτοιου τύπου δράση που θα αναστάτωνε τον παιδικό ψυχισμό, έχει κίνηση επί της πλοκής, και δεν αφήνει δίχως περιπέτεια αυτόν που το παρακολουθεί. Πλάι σε αυτό, καταφέρνει να κρύβει την αφέλεια του, μη ρισκάροντας να ενσωματώσει στην υπόθεση περίπλοκα στοιχεία, κρατώντας σταθερά τα πάντα σε ένα πρώτο επίπεδο, εύκολα κατανοητό σε όλα του.

Με ψυχρό μάτι, ούτε το σενάριο εμπεριέχει τόση κούραση (οι περισσότερες ιδέες είναι ένα συνονθύλευμα γνωστών παλιότερων δημιουργιών), ούτε το χιούμορ κάνει το παραπάνω για να γελάσει κι ένας θεατής άνω των 12-13ων. Συνεχίζοντας επί των «ψυχρών», η αβάστακτη ελαφρότητα του κλείνει το μάτι προς Χόλιγουντ, παρά δανείζεται στοιχεία από την εγχώρια κουλτούρα με την τόσο μακρά παράδοση. Είναι ολοφάνερη η στόχευση στη διεθνή αγορά, και όχι στα διεθνή βραβεία.

Έλα όμως που τα πάντα σου βγάζουν μια συμπάθεια, με αρχή τον εξωγήινο «σκυλάκο» του ήρωα. Τα μηνύματα του είναι κι αυτά προσεγμένα, ώστε να πιάσουν τόπο σε μικρά παιδιά, και να μην προβληματίσουν τους συνοδούς τους. Εν ολίγοις, δηλαδή, έχουμε μια ιδανική ταινία για τους θεατές που αυστηρώς στοχεύει, ενώ για τους υπόλοιπους… υπάρχει πάντα το φουαγιέ!

Βαθμολογία: