Το Καλοκαίρι της Σόουλ

To καλοκαίρι του ‘69, στο «Πολιτιστικό Φεστιβάλ του Χάρλεμ», τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν ζωντανά θρυλικά ονόματα όπως οι B.B King, Mahalia Jackson, Sly and the Family Stone, Stevie Wonder, Nina Simone και δεκάδες άλλοι. Το «Καλοκαίρι της Σόουλ» έμεινε σκανδαλωδώς χαμένο για μισό αιώνα, μέχρι που το ανέσυρε στην επιφάνεια ο Questlove των Roots, παραδίδοντας ένα ντοκιμαντέρ που πλημμυρίζει με ρυθμό και συγκίνηση, ένα φιλμ για το καλοκαίρι «που πέθαναν οι νέγροι και γεννήθηκαν οι μαύροι».

Σκηνοθεσία:

Questlove

Κύριοι Ρόλοι:

Jesse Jackson … ο ίδιος

Gladys Knight … η ίδια

Lin-Manuel Miranda … ο ίδιος

Stevie Wonder … ο ίδιος

Chris Rock … ο ίδιος

The 5th Dimension … οι ίδιοι (αρχείο)

The Chambers Brothers … οι ίδιοι (αρχείο)

Gladys Knight & The Pips … οι ίδιοι (αρχείο)

Sly and the Family Stone … οι ίδιοι (αρχείο)

Edwin Hawkins … ο ίδιος (αρχείο)

Mahalia Jackson … η ίδια (αρχείο)

B.B. King … ο ίδιος (αρχείο)

Nina Simone … η ίδια (αρχείο)

Κεντρικό Επιτελείο:

Παραγωγή: David Dinerstein, Robert Fyvolent, Joseph Patel

Φωτογραφία: Shawn Peters

Μοντάζ: Joshua L. Pearson

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Summer of Soul (…Or, When the Revolution Could Not Be Televised)
• Ελληνικός Τίτλος: Το Καλοκαίρι της Σόουλ
• Εναλλακτικός Τίτλος: Summer of Soul

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ.
• Βραβείο Bafta καλύτερου ντοκιμαντέρ. Υποψήφιο για μοντάζ.
• Μέγα βραβείο επιτροπής και βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Sundance.

Παραλειπόμενα

• Ο Ahmir ‘Questlove’ Thompson υπογράφει εδώ την πρώτη του κινηματογραφική σκηνοθεσία.
• Ο διοργανωτής του φεστιβάλ, Tony Lawrence, είχε προσκαλέσει τον τηλεοπτικό παραγωγό Hal Tulchin να κινηματογραφήσει τη διοργάνωση, κι εκείνος είχε πλέον στη διάθεση του 40 ώρες υλικό σε βιντεοκασέτες. Από αυτές είχε χρησιμοποιηθεί η μία ώρα σε ειδική εκπομπή του CBS και του ABC. Οι κασέτες ακολούθως τοποθετήθηκαν σε υπόγειο, και λέγεται ότι επί 50 χρόνια κανείς δεν τις έβαλε να παίξουν. Ο Hal Tulchin είχε κάνει αρκετές προσπάθειες να εκμεταλλευτεί το υλικό, αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να δώσει κάποια στιγμιότυπα, συγκεκριμένα της Nina Simone για χρήση σε ντοκιμαντέρ. Το 2004, ένα μέλος του ιστορικού αρχείου ταινιών, ο Joe Lauro, ανακάλυψε την ύπαρξη τους, και επικοινώνησε με τον παραγωγό. Ελπίζοντας να προβληθούν, ήρθε σε συμφωνία με τους Robert Gordon και Morgan Neville, με το σχέδιο αυτό να εγκαταλείπεται οριστικά όταν ο Hal Tulchin έφυγε από τη ζωή το 2017. Τα δικαιώματα πέρασαν τότε στον παραγωγό Robert Fyvolent, και μέσω αυτού κατάφερε ο Questlove να τα βγάλει στον αέρα.
• Μετά την πρεμιέρα στο Sundance, τόσο η Searchlight Pictures (για τις αίθουσες) όσο και το Hulu (για το ίντερνετ) αγόρασαν τα δικαιώματα διανομής. Και το Disney+ όμως έκανε συμφωνία να ενσωματώσει το φιλμ στην πλατφόρμα του, μετά το Hulu.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Το σάουντρακ κυκλοφόρησε από τη Legacy Records, και περιέχει 17 από τα τραγούδια που ακούγονται και στην ταινία. Παρόλα αυτά, αρχικά ο Questlove σκέφτονταν το άλμπουμ να απαρτίζεται μόνο από κομμάτια που δεν ακούγονται καθόλου στο φιλμ.