Το Πρώτο Ραντεβού (2016)

ΣΥΝΟΨΗ

Σικάγο, Καλοκαίρι του 1989. Ένα στέλεχος νομικής φίρμας, με το όνομα Μπαράκ Ομπάμα, προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά μιας νεαρής δικηγόρου, της Μισέλ Ρόμπινσον. Κατά το πρώτο τους ραντεβού, επισκέπτονται το ινστιτούτο τέχνης της πόλης, παρακολουθούν το Κάνε το Σωστό του Σπάικ Λι, και έξω από ένα μαγαζί παγωτών, έχουν το πρώτο τους φιλί. Η μοίρα τους είναι να αναμιχθούν στην παγκόσμια ιστορία, αφού το 2008 ο Μπαράκ Ομπάμα θα γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ και η Μισέλ Ρόμπινσον Ομπάμα πρώτη κυρία.

Σκηνοθεσία:

Richard Tanne

Κύριοι Ρόλοι:

Parker Sawyers … Barack Obama
Tika Sumpter … Michelle Robinson
Vanessa Bell Calloway … Marian Robinson
Phillip Edward Van Lear … Fraser C. Robinson III

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Richard Tanne
Παραγωγή: Tika Sumpter, Richard Tanne, Robert Teitel
Μουσική: Stephen James Taylor
Φωτογραφία: Patrick Scola
Μοντάζ: Evan Schiff
Σκηνικά: Lucio Seixas
Κοστούμια: Megan Spatz

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Southside with You
Ελληνικός Τίτλος: Το Πρώτο Ραντεβού

Παραλειπόμενα

Γυρίστηκε μέσα σε 15 μόλις ημέρες.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο John Legend έγραψε κι ερμήνευσε το Start για την ταινία.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/6/2017

Καταρχάς, είναι περίεργη η αίσθηση να βιογραφείς έναν άντρα την ώρα που διαγράφει ακόμα την πολιτική ιστορία του. Πόσο μάλλον, όταν πιάνεις αυτήν από την εποχή της αθωότητας του, για να μιλήσεις για ένα αγιοποιημένο τώρα. Ειδικά η επιλογή του «Do the Right Thing» του Σπάικ Λι ως ταινία που παρακολουθεί το ζευγάρι, λειτουργεί μεν ως συμβολισμός για μια μεγάλη νίκη επί του ρατσισμού, μα ταυτόχρονα είναι τραγελαφικά επιτηδευμένος. Αλλά υπάρχει και μια οπτική πέρα από τις πολιτικές προκαταλήψεις, όσο κι αν ηθελημένα ή άθελα επιβάλλονται στον θεατή, κι αυτή είναι ενός καλογυρισμένου συναισθηματικού δράματος. Με το να αγιοποιεί τον χαρακτήρα του Ομπάμα και τις Μισέλ, ο σκηνοθέτης έχει δύο ξεχωριστούς χαρακτήρες, ικανούς να κινήσουν με ενδιαφέρον μια ήρεμη ιστορία. Επιπλέον, ο Ρίτσαρντ Τέιν δανείζεται πολλά από τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, χαρίζοντας καλούς διαλόγους με μικρές ανθρώπινες πινελιές χιούμορ.

Βαθμολογία: