Ο Μπίλι «The Great» Χοπ είναι ο μποξέρ πρωταθλητής μέσω βαρών, του οποίου η ανορθόδοξη τεχνική, ονομαζόμενη ως «Southpaw», έχει καθιερωθεί ως μια βίαιη τακτική επίθεσης. Αυτή προέρχεται από τα ίδια τα συναισθήματα του Μπίλι, μια μίξη ανεπάρκειας, απόγνωσης στην ανεύρεση αγάπης, χρήματος και δόξας. Με μια όμορη οικογένεια, πλούσιο σπίτι και οικονομική ευρωστία, ο Μπίλι είναι κυρίαρχος μέσα κι έξω από τα ρινγκ, μέχρι που ένα τραγικό δυστύχημα σκοτώνει τη σύζυγο του και τον αφήνει ψυχικά μετέωρο. Πλέον, το ποτό και τα ναρκωτικά είναι στο πλάι του, η κόρη του αρπάζεται από την πρόνοια και η τράπεζα κατάσχει το σπίτι του. Εκεί εμφανίζεται ένας πρώην μποξέρ, ο «Τικ», πρόθυμος να τον ανεβάσει και πάλι ψηλά, αλλά μέσω των δικών του κανόνων ηθικής.

Σκηνοθεσία:

Antoine Fuqua

Κύριοι Ρόλοι:

Jake Gyllenhaal … Billy ‘The Great’ Hope

Forest Whitaker … Titus ‘Tick’ Wills

Rachel McAdams … Maureen Hope

Oona Laurence … Leila Hope

Naomie Harris … Angela Rivera

50 Cent … Jordan Mains

Miguel Gomez … Miguel ‘Magic’ Escobar

Rita Ora … Maria Escobar

Skylan Brooks … Hoppy

Beau Knapp … Jon Jon

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Kurt Sutter

Παραγωγή: Todd Black, Jason Blumenthal, Antoine Fuqua, Alan Riche, Peter Riche, Steve Tisch, Jerry Ye

Μουσική: James Horner

Φωτογραφία: Mauro Fiore

Μοντάζ: John Refoua

Σκηνικά: Derek R. Hill

Κοστούμια: David C. Robinson

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Southpaw
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Αριστερόχειρας

Παραλειπόμενα

  • Όταν το 2010 η DreamWorks πρωτοσχεδίασε το έργο, πρωταγωνιστής είχε επιλεχτεί να είναι ο Eminem. Η ιδέα ήταν να έχουμε ένα ανεπίσημο σίκουελ του 8 Mile. Το 2011, ο Antoine Fuqua άρχισε να συζητάει για την καρέκλα της σκηνοθεσίας, αλλά η DreamWorks εγκατέλειψε το σχέδιο. Την ίδια χρονιά, τα δικαιώματα τα πήρε η Metro-Goldwyn-Mayer, ενώ ο Eminem δεν άργησε να δηλώσει πως προτιμάει να προσηλωθεί στη μουσική του. Τον Μάρτη του 2014, ο Antoine Fuqua υπέγραψε οριστικά και έγινε τελείως νέος σχεδιασμός.
  • Ο Jake Gyllenhaal βάσισε την ερμηνεία του στον μποξέρ Miguel Cotto.
  • Η Lupita Nyong’o είχε αποδεχτεί τον ρόλο της Άντζελα Ριβέρα, αλλά αναγκάστηκε λόγω του προγραμματισμού της να αποχωρίσει.
  • Για τον ρόλο του Μπίλι, υποψήφιοι ήταν οι: Ryan Gosling, Bradley Cooper και Jeremy Renner.
  • Παρότι πρωταγωνιστής, ο Forest Whitaker εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ταινία στο 52ο λεπτό της.
  • Αυτή ήταν η πρώτη αμερικανική ταινία στην οποία επένδυσε η κινεζική Wanda Pictures. Λόγω αυτού, η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στη Σανγκάη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Μία από τις τελευταίες συνθέσεις του James Horner, με την ταινία να κυκλοφορεί μετά τον θάνατο του. Για αυτό και του είναι αφιερωμένη, όπως και το σάουντρακ. Μάλιστα, ενώ στον σκηνοθέτη δεν έφταναν τα χρήματα του μπάτζετ για να προσλάβει κάποιον σαν τον Horner, ο τελευταίος αποφάσισε να εργαστεί δωρεάν.
  • Μπορεί να μην έπαιζε, αλλά ο Eminem συμμετέχει ενεργά στην παραγωγή του σάουντρακ. Μαζί, έβγαλε και το τραγούδι Phenomenal, που έφτασε ως το νούμερο 47 του αμερικανικού Billboard.

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 23/7/2015

Ο Μπίλι Χόουπ (Τζέικ Τζίλενχαλ) είναι ένας επιτυχημένος μπόξερ που δείχνει να έχει τα πάντα, μέχρι που χάνει τη γυναίκα του σε ένα τραγικό ατύχημα. Μαζί της, χάνει γενικότερα και τον έλεγχο της ζωής του, βουλιάζοντας σε όλα τα δυνατά επίπεδα, και τώρα πρέπει να προσπαθήσει να φτάσει να και πάλι ψηλά.

Ο Τζέικ Τζίλενχαλ είναι ένας θαυμάσιος ηθοποιός, ικανός πρακτικά για οτιδήποτε. Εδώ μεταμορφώνεται σε ένα βαθιά πληγωμένο, εύθραυστο ανθρώπινο θηρίο, προσπαθώντας με περίσσεια φιλοτιμία να δώσει μια ιδιαίτερη φλόγα στον κατά τα άλλα συμβατικό και χιλιοειδωμένο χαρακτήρα του. Ο επίσης αξιόλογος Φόρεστ Γουίτακερ, ως ο προπονητής Τικ Γουίλις, που θα τον βοηθήσει να ανακτήσει τον έλεγχο και να ξαναφτάσει στην κορυφή, δημιουργεί μια όμορφη χημεία με τον Τζίλενχαλ, λαμβάνοντας με τον τρόπο του έναν κεντρικό ρόλο στην παράσταση, παρότι ουσιαστικά δευτερεύον πρόσωπο.

Χωρίς αυτούς τους δύο, την ταινία δυστυχώς θα την ξεχνούσαμε άμεσα. Όχι ακριβώς επειδή είναι αδιάφορη, αλλά επειδή το θέμα της εδώ και χρόνια έχει κορεστεί. Το σενάριο είναι πράγματι φτωχό. Το αμερικανικό όνειρο, η πτώση και η επανάκτησή του, εντέλει τίποτα περισσότερο. Η κόρη του Μπίλι άλλοτε τον αγαπάει, άλλοτε τον μισεί, ανάλογα με το πού θέλει να μας βγάλει η πλοκή και χωρίς καμία παραπάνω επέκταση. Η Ρέιτσελ ΜακΆνταμς δεν προλαβαίνει να αφήσει το στίγμα της.

Ο Αντουάν Φουκουά ξέρει σκηνοθετικά να καθηλώνει και να μετατρέπει κάτι σύνηθες σε ευχάριστα παρακολουθήσιμο, αν και εδώ τα περισσότερα εύσημα ανήκουν στον Τζίλενχαλ. Άλλωστε, τελευταία διαφαίνεται μια κενή εμμονή για τη σχέση της βίας με το ανδρικό φύλο στα έργα του, η οποία υπολείπεται πλήρως σε υπόβαθρο και σχεδόν μοιάζει με φανταχτερά επικαλυμμένο exploitation.

Στο περσινό Equalizer, πάντως, ο Ουάσινγκτον είχε έναν λιγότερο συμβατικό, «στωικά βίαιο», θα λέγαμε, χαρακτήρα και μια σκηνοθεσία πιο ενδιαφέρουσα και προσανατολισμένη σε αυτόν. Εδώ είναι πιο απλά κι απλοϊκά τα πράγματα. Πέραν του καθαρού entertainment-value και δύο καλών ερμηνειών, δεν θα έλεγα πως η ταινία αυτή μας δίνει κάποια αφορμή να τη συγκρατήσουμε.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

22 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *