Σεισμός συνταράζει τη λίμνη Βικτόρια στην Αριζόνα. Ο πάτος ανοίγει και προϊστορικά πιράνχας βγαίνουν στην επιφάνεια. Και η 4η του Ιούλη έχει φτάσει και οι πέντε χιλιάδες κάτοικοι υποδέχονται κάθε χρόνο τέτοια ημέρα 50.000 παραθεριστές. Φέτος, έχουν να ανησυχούν για πιο πολλά από μεθυσμένους νεανίες. Μια ομάδα ανθρώπων και η τοπική αστυνομικός Τζούλι Φόρεστερ συνεργάζονται και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μη γίνουν τροφή στα αιμοβόρα αυτά ψάρια. Η Τζούλι ρισκάρει τα πάντα για να καταστρέψει τα πιράνχας, προκειμένου να σώσει την πόλη και την οικογένεια της.

Σκηνοθεσία:

Alexandre Aja

Κύριοι Ρόλοι:

Elisabeth Shue … σερίφης Julie Forester

Steven R. McQueen … Jake Forester

Adam Scott … Novak Radzinsky

Jerry O`Connell … Derrick Jones

Jessica Szohr … Kelly Driscoll

Kelly Brook … Danni Arslow

Ving Rhames … υπαστυνόμος Fallon

Christopher Lloyd … Carl Goodman

Dina Meyer … Paula Montellano

Richard Dreyfuss … Matt Boyd

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Pete Goldfinger, Josh Stolberg

Παραγωγή: Alexandre Aja, Mark Canton, Gregory Levasseur, Marc Toberoff

Μουσική: Michael Wandmacher

Φωτογραφία: John R. Leonetti

Μοντάζ: Baxter

Σκηνικά: Clark Hunter

Κοστούμια: Sanja Milkovic Hays

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Piranha 3D
  • Ελληνικός Τίτλος: Πιράνχας 3D
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Piranha
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Piranha 3-D
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Πιράνχας [Home Cinema]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σενάριο (ιδέα): Πιράνχα, τα Σαρκοφάγα του John Sayles.

Παραλειπόμενα

  • Πολύ βολικός ήρθε στους παραγωγούς ο τίτλος 3D. Δεν είναι μονάχα τρισδιάστατο το φιλμ, αλλά και το τρίτο μέρος του franchise. Όλα ξεκίνησαν το 1978 με το Πιράνχα, τα Σαρκοφάγα του Joe Dante (του οποίου είναι “εκ του μακρόθεν” ριμέικ) και συνεχίστηκαν με το Πιράνχας 2: Ιπτάμενοι Δολοφόνοι (1981) του James Cameron.
  • Αρχικά ήταν να το σκηνοθετήσει ο Chuck Russell, κι ενώ προηγουμένως ο Alexandre Aja προσπέρασε την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε να το αναλάβει, επειδή επιθυμούσε να γίνει λιγότερο χιουμοριστικό.
  • Χωρίς καμία εμπειρία στον χώρο, οι Josh Stolberg και Pete Goldfinger έγραψαν ένα σενάριο με τίτλο Killer Fish, και τον παρέδωσαν στον παραγωγό J. Todd Harris (που είχε τα δικαιώματα του franchise), θέλοντας να τον εντυπωσιάσουν. Και πράγματι, προσλήφθηκαν για το σενάριο, με το σχέδιο να αναβιώνει μετά από πολλά χρόνια.
  • Ο Richard Dreyfuss δήλωσε πως αποδέχτηκε τον ρόλο όταν ο Bob Weinstein τον έπεισε δίνοντας του μεγαλύτερο μισθό. Τα επιπλέον όμως χρήματα, ο γηραιός ηθοποιός τα δώρισε σε φιλανθρωπία. Ο ρόλος του εδώ, όπως και ο ίδιος ανέλυσε, είναι μια παρωδία-μετενσάρκωση του Matt Hooper από τα Σαγόνια του Καρχαρία, την ταινία που ενέπνευσε το ορίτζιναλ Πιράνχα. Το τραγούδι που ακούει ο χαρακτήρας του εδώ στη βάρκα είναι το Show Me the Way to Go Home, το οποίο και τραγουδούσε μαζί με τον Roy Scheider και τον Robert Shaw εν πλω στα Σαγόνια.
  • Εκτιμήθηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν περίπου 300 χιλιάδες λίτρα ψεύτικου αίματος.
  • 8 χρόνια αργότερα, ο Aja υποστήριξε ότι 2 μήνες πριν βγει η ταινία στις αίθουσες δεν είχε ολοκληρωθεί ούτε ένα ψηφιακό ψάρι, μια και η Dimension είχε αναζητήσει τους φτηνότερους τεχνικούς για τη δουλειά. Όταν ο σκηνοθέτης απείλησε ότι θα βγάλει το όνομα του από τους τίτλους, ο Bob Weinstein αναγκάστηκε να απολύσει τους τεχνικούς του, και να προσλάβει τη διαθέσιμη αφρόκρεμα για να ολοκληρώσουν την ταινία.
  • Το κόστος έμεινε στα 24 εκατομμύρια δολάρια, ενώ τα κέρδη έφτασαν στα 83,1.
  • Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Στην ηχητική μπάντα ακούγονται κυρίως ραπ και χιπ-χοπ κομμάτια, από καλλιτέχνες όπως οι: Public Enemy, Steve Aoki, Shwayze, Envy, Flatheads, Amanda Blank, Public Enemy, Dub Pistols και Hadouken.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 27/9/2010

Τι ήταν αυτό που έκανε ένα cult θρίλερ να μείνει στην ιστορία; Συνήθως αυτό δεν αφορούσε την πλοκή, αλλά πόσους κουβάδες αίμα τους γέμιζες. Με απόλυτο σεβασμό ως προς αυτό, ο Aja τα πάει περίφημα κι αν δεν ήταν παραγωγή μεγάλου στούντιο (κάτι που δεν κρύβεται πουθενά εντός ταινίας), θα τη θυμόμασταν για χρόνια. Πολύ αίμα! «Άρρωστο» αίμα! Όσοι μη πιστοί απομακρυνθείτε γιατί ήρθαν τα αιμοβόρα ψαράκια από το b-παρελθόν και δαγκώνουν αδυσώπητα. Όχι, βέβαια, μην περιμένετε να τρομάξετε κιόλας, το όλο θέμα έχει παρανομαστή τον απόλυτο χαβαλέ και τίποτα περισσότερο…

Το στόρι και η εξέλιξη της πλοκής είναι ένα κράμα-φόρος τιμής στον υποθαλάσσιο τρόμο (έμοιαζε να έχει εξαντληθεί εδώ και πολύ καιρό) και η αναπαραγωγή των κλισέ γίνεται τόσο εξόφθαλμα που συμμετέχει στην πλάκα. Ειδικά τα Σαγόνια του Καρχαρία έχουν εξέχουσα θέση, αλλά η πιο έξυπνη παραπομπή είναι αυτή στο Άλιεν, για τους πιο διαβασμένους. Τα κλισέ σε τοπίο κι ανάπτυξη συνοδεύονται από την ανάλογη μικρο-θεματολογία: γυμνό (πολύ), νιάτα, σερίφης, κότερο. Κανείς, όμως, εδώ δεν έχει δικαίωμα να μιλήσει ούτε για σεξισμό ούτε για αντιγραφή. Όλος ο χαβαλές στηρίζεται στην αυτοπαρωδία του είδους. Ο Aja ξέρει να κλείνει το μάτι με τις υπερβολές του ώστε το έργο του να ονομαστεί ανεγκέφαλο, γιατί απλά έτσι γουστάρει. Θα του τη χαλάσουμε;

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

19 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *