
2002. Όταν μια ομάδα αμερικανών συμβούλων δέχεται την πρόκληση να βοηθήσει τον ελάχιστα δημοφιλή πρόεδρο της Βολιβίας να επανεκλεγεί, θα συνειδητοποιήσει ότι για να πετύχει τον σκοπό της πρέπει να επιστρατεύσει τα μεγάλα μέσα. Η ομάδα απευθύνεται στην έμπειρη πολιτική σύμβουλο Τζέιν Μπόντιν, την οποία πείθει να ηγηθεί της προσπάθειας, παρότι έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Σύντομα όμως θα μετανιώσουν για την απόφασή τους, καθώς η «Καλάμιτι Τζέιν» της πολιτικής θα δικαιώσει το παρατσούκλι της, προκαλώντας το απόλυτο χάος. Απέναντι στην Τζέιν θα σταθεί ο μεγαλύτερος της αντίπαλος, Πατ Κάτι, ο οποίος θα αναλάβει την προώθηση του πολιτικού τους αντιπάλου, ανατρέποντας της ισορροπίες και κάνοντας την προεκλογική καμπάνια, προσωπική υπόθεση. Όταν ηχήσουν οι «σάλπιγγες του πολέμου», οι σύμβουλοι θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν επί τω έργω την Τζέιν, τον θρύλο.
Σκηνοθεσία:
David Gordon Green
Κύριοι Ρόλοι:
Sandra Bullock … ‘Calamity’ Jane Bodine
Scoot McNairy … Richard Buckley
Billy Bob Thornton … Pat Candy
Anthony Mackie … Ben
Ann Dowd … Nell
Joaquim de Almeida … Pedro Castillo
Zoe Kazan … LeBlanc
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Peter Straughan
Παραγωγή: George Clooney, Grant Heslov
Μουσική: David Wingo
Φωτογραφία: Tim Orr
Μοντάζ: Colin Patton
Σκηνικά: Richard A. Wright
Κοστούμια: Jenny Eagan
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Our Brand Is Crisis
- Ελληνικός Τίτλος: Πολιτική μας Είναι η Κρίση
Σεναριακή Πηγή
- Ντοκιμαντέρ (θέμα): Our Brand Is Crisis της Rachel Boynton.
Παραλειπόμενα
- Βασίζεται σε ομότιτλο ντοκιμαντέρ του 2005 από τον Rachel Boynton.
- Εξαρχής, το σχέδιο το είχε αναλάβει ο George Clooney (ερμηνευτικά και σκηνοθετικά), αλλά σε κάποιο σημείο επέλεξε να μην το αναλάβει ο ίδιος (ερμηνευτικά αντικαταστάθηκε από τον Billy Bob Thornton).
- Ο ρόλος που πήγε στη Sandra Bullock είχε αρχικά γραφτεί για άντρα ηθοποιό.
- Αρκετοί από το δευτερεύον καστ επισήμαναν πως κατά τα γυρίσματα η Sandra Bullock ξεχνούσε συχνά τις ατάκες της.
- Μεγάλη εμπορική αποτυχία. Το φιλμ κόστισε 28 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε μόλις 8,6.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 19/9/2016
Συνήθως, όταν έχουμε ταινία υψηλών προσδοκιών που δεν πιάνει τον στόχο της, πάμε στη χρυσή μετριότητα, ίσως και πιο κάτω. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτές οι προσδοκίες είναι που κρατούν την ταινία σε ένα ενδιαφέρον σημείο. Ο πάντα έτοιμος για κάτι το καλύτερο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν χτυπάει διάνα στα σχόλια του περί πολιτικής, και χαρίζει μερικούς έξυπνους, όσο και σαρδόνιους διαλόγους. Δεν φοβάται να τα βάλει με την ηγεσία της χώρας του, και να γενικεύσει ένα παγκόσμιο πρόβλημα που κανείς δεν θέλει ή μπορεί να λύσει. Αλλά ενώ έχει στα χέρια του τους έτοιμους για βραβεία Σάντρα Μπούλοκ, Μπίλι Μπομπ Θόρντον κι ένα ικανότατο τεχνικό επιτελείο, το φιλμ δεν ξεπερνάει ως εικόνα κάτι που θα λειτουργούσε καλύτερα στη μικρή οθόνη. Δεν ξέρει πού να απογειωθεί και πού να τραντάξει τον θεατή. Συνεπέστατο θεωρικά, αλλά λίγο στον κινηματογραφικό του ρόλο.
Βαθμολογία: