Άμεση Δράση

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 12/8/2009

Αδιαμφισβήτητα, η ταινία ανήκει σε εκείνο το κινηματογραφικό είδος, που θεωρείται ότι έσωσε την αμερικανική κωμωδία από την επερχόμενη καταστροφή της. Περιγράφει τα έργα και τις ημέρες του προϊστάμενου του τμήματος ασφαλείας ενός εμπορικού κέντρου, που τα βάζει με την τοπική αστυνομία και τον αρχηγό της στην προσπάθειά του να επιλύσει διάφορες «περίεργες» υποθέσεις. Ο Jody Hill δεν είναι Judd Apatow, όμως τον αντιγράφει καλά. Μαθήτευσε πλάι του, μελέτησε το σύγχρονο κωμικό σινεμά και την εξέλιξή του, και δημιουργεί βασιζόμενος σε αυτό, όπως άλλωστε καταδεικνύει και το (φτωχό) κινηματογραφικό παρελθόν του.

Το Observe and Report δεν έχει εξελισσόμενη πλοκή, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί τη γνωστή σε όλους ξύλινη κωμική γλώσσα, πράγμα που σημαίνει ότι περιορίζεται στην συνεχή προβολή κωμικών περιστατικών ή υποτιθέμενα τραγελαφικών γεγονότων, μέσα από τα οποία επιχειρείται η πρόκληση γέλιου. Μπορεί τα διαδραματιζόμενα να έχουν για κοινό παρονομαστή το ίδιο και το αυτό πρόσωπο, όμως το σενάριο και η σκηνοθεσία αποσπώνται περιστασιακά από τον συγκεκριμένο πυρήνα και αναλίσκονται σε περιττές περιγραφές, μίνι βρώμικες ιστορίες ή μεμονωμένες σκηνές black humor, στημένες με έναν πολύ προσεκτικό τρόπο και τοποθετημένες με χρονική ακολουθία. Ο Seth Rogen («προϊόν» κι αυτός του Apatow) ως ο βασικός ερμηνευτής, στηριζόμενος σε ένα σενάριο που δε βοηθάει και ιδιαίτερα τους χαρακτήρες, επιχειρεί να δώσει ένα περισσότερο δραματικό προφίλ στον δικό του ήρωα, όμως αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι μπορεί να ανταπεξέλθει αποκλειστικά και μόνο σε κωμικούς ρόλους. Παρόλα αυτά, τα καταφέρνει αρκετά καλά πλάι σε ταλαντούχους, αλλά αφανείς ηθοποιούς, μέσα σε μία ταινία που είναι η χαρά του παραγωγού και της εταιρίας, καθαρό εμπορικό δημιούργημα της σύγχρονης βιομηχανίας του θεάματος και όχι το αποτέλεσμα προσωπικών εμπνεύσεων και ικανοτήτων. Στο τέλος, ο Hill θα φέρει εις πέρας τους προκαθορισμένους στόχους του –ακόμη και με οποιοδήποτε τίμημα- θα ικανοποιήσει, δηλαδή, το κινηματογραφικό κεφάλαιο και την εκάστοτε ανάγκη για γέλιο, υποβιβάζοντας κάθε φορά το ένα από τα δύο, προς ανάδειξη και επίτευξη του άλλου.

Όση πρόκληση χρειάζεται για να σοκάρει, τόσο γέλιο όσο απαιτείται για να επιβεβαιώσει ότι είναι κωμική και τόση βλακεία ώστε να μη χαρακτηριστεί παιδαριώδης και ανόητη. (Το έχουμε ξαναδεί το έργο…) Εάν, μέσα σε όλα αυτά, συμπεριλάβετε και έναν από τους εμπορικότερους κωμικούς ηθοποιούς της νέας γενιάς, τότε έχετε τα απαραίτητα συστατικά για μία επιπλέον αμερικανική κωμωδία. Αν δε, στα τελευταία προσθέσετε και όλα τα παραπάνω, τότε σίγουρα θα έχετε δει την ταινία Observe and Report. [Δυστυχώς, είναι φτιαγμένη μηχανικά και δεν μπορεί να ξεφύγει από τα στενά όρια της κλασικής αμερικανικής στενομυαλιάς, προϊόν της Χολιγουντιανής βιομηχανίας που κατασκευάζει διασκεδαστικές ταινίες, χωρίς αληθινή ουσία και με πολυάριθμους ανόητους και βίαιους χαρακτήρες, που αφορούν στη βάση τους, ανθρώπους της διπλανής πόρτας.]

Βαθμολογία: