Η Συμμορία των Μάγων

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος

Έκδοση Κειμένου: 3/6/2013

Οι αστυνομικές ταινίες που το κύριο θέμα τους περιστρέφεται γύρω από την εκτέλεση μια ληστείας αλλά και την μετέπειτα διαλεύκανση της, αποτελούν από μονές τους ένα είδος ταινιών εξαιρετικά ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί μια τέλεια εκτελεσμένη ταινία ληστείας μπορεί κατά τη γνώμη μου να ενθουσιάσει το κοινό πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε ταινία υψηλού προϋπολογισμού με τόνους οπτικών εφέ και 3D. Σκηνοθετημένη από τον Louis Leterrier, το «Η Συμμορία των Μάγων» είναι μια τέτοιου είδους ταινία, με τη μόνη διαφορά ότι εμπεριέχει μέσα το στοιχειό της «μαγείας». Φανταστείτε το «The Prestige» ενωμένο με το «Ληστεία αλά Ιταλικά». Ένας συνδυασμός από μόνος του άκρως ελκυστικός.

Το μεγάλο ατού του συγκεκριμένου φιλμ είναι ότι ξεκινά πολύ έξυπνα. Επαναλαμβάνοντας το μότο του («όσο πιο κοντά κοιτάς, τόσο λιγότερα βλέπεις»), πολλές φορές το έργο μάς βάζει κατευθείαν μέσα στο παιχνίδι της παρατήρησης της ευρύτερης εικόνας έναντι του κόλπου που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας. Με τις ανατροπές και τις εξελίξεις να ενθουσιάζουν και τις οφθαλμαπάτες να μετατρέπουν την αίθουσα σε μια τεράστια μαγική παράσταση, το έργο μετατρέπεται σε ένα επιδεικτικό μαγικό τρικ, το οποίο είτε θα προσπαθήσετε να το καταλάβετε, είτε θα προτιμήσετε να αφεθείτε στη δράση του: το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσετε. Χάρη, δε, στη γεμάτη ζωντάνια σκηνοθεσία του Leterrier, την έξυπνη φωτογραφία των Amundsen και Fong, το ρυθμικό μουσικό σκορ του Brian Tyler, ο τρόπος που βιώνουμε την ταινία είναι ακόμα πιο αληθινός και το ψυχαγωγικό κομμάτι του έργου είναι ακόμα πιο ενισχυμένο.

Ένα ακόμα θετικό στοιχειό της ταινίας είναι σίγουρα και το καστ της. Αν και σαν ρόλοι κανένας δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος ως χαρακτήρας, όλοι τους βασίζονται στις δυνατότητες του κάθε ηθοποιού, αλλά και στην ύπαρξη σωστής χημείας μεταξύ τους. Συνολικά, το δεύτερο το έχουν. Μεμονωμένα, τώρα, ξεχωρίζει ο Woody Harrelson. Αδύναμο βρήκα τον Mark Ruffalo. Ικανοποιητικούς τους Isla Fisher, Melanie Laurent και Jesse Eisenberg. Ενώ οι δύο τιτάνες, Morgan Freeman και Michael Caine, αν κι έχουν ξανακάνει το ίδιο πράγμα ένα εκατομμύριο φορές πριν, είναι αρκετά αποτελεσματικοί προσδίδοντας και το απαραίτητο κύρος.

Τι είναι αυτό, όμως, που στερεί βαθμούς από τη «Συμμορία των Μάγων»; Ως επί το πλείστον, το ανεγκέφαλο τρίτο κομμάτι του σεναρίου τού οποίου το κύριο πρόβλημα (πέρα από το ανούσιο αισθηματικό κομμάτι) είναι ότι μας αφήνει με ένα μη-εντυπωσιακό και λίγο παράλογο τέλος. Ακόμα και έτσι, όμως, πιστεύω ειλικρινά ότι το «Η Συμμορία των Μάγων» είναι απλά μια ταινία που ουσιαστικά ο καθένας μπορεί να απολαύσει, αν είναι έστω και λίγο πρόθυμος να την δει χωρίς επικριτική ματιά. Εγώ, τουλάχιστον, έτσι την είδα και το καταχάρηκα.

Βαθμολογία:

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 2/5/2014

Παρότι δεν είναι από τα ονόματα που μπορείς εύκολα να βασιστείς (από «The Incredible Hulk» έως «Transporter 2»), ο παριζιάνος Λουί Λετεριέ υπογράφει μια ξεκούραστη και ψυχαγωγική ταινία μαγείας και δράσης, από αυτές που είναι καμωμένες να αφήνουν τους πάντες ευχαριστημένους. Στο ύφος των ταινιών «Ocean’s», το φιλμ παίζει τόσο με τις μικρές λεπτομέρειες στο στόρι, όσο και το δυνατό του καστ, με ονόματα όπως του Τζέσε Άιζμπεργκ, του Μαρκ Ράφαλο, του Μάικλ Κέιν και του Μόργκαν Φρίμαν. Πέρα όμως από το καθαρά ψυχαγωγικό κομμάτι, ο Λετεριέ απέδειξε και πάλι πως αδιαφορεί για ένα ουσιώδες σενάριο. Το φιλμ δεν κάνει καν προσπάθεια να καταλήξει κάπου, και η πλοκή υπάρχει μονάχα για να βολεύει τον όλο χαβαλέ. Δείτε το χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά αφαιρέστε από τον νου σας κάθε εκδοχή να δείτε τη μεγάλη ταινία.

Βαθμολογία: