Έναν χρόνο μετά τη νίκη τους επί του FBI και το κέρδος του δημόσιου θαυμασμού με αλά Ρομπέν των Δασών μαγικά τους θεάματα, οι θαυματοποιοί ξαναμαζεύονται για μια εμφάνιση που θα αποκαλύψει τις ανήθικες πρακτικές ενός μεγαλοπαράγοντα της τεχνολογίας. Ο άνθρωπος πίσω από το κόλπο εξαφάνισης τους δεν είναι άλλος από τον Γουόλτερ Μέιμπρι, ένα τεχνολογικό ταλέντο που απειλεί την ομάδα να αναλάβει την πλέον απίθανη ληστεία της. Η μόνη τους ελπίδα είναι να καταφέρουν κάτι το απίστευτο, ώστε να καθαρίσουν το όνομα τους και να αποκαλύψουν τον εγκέφαλο πίσω από όλα.

Σκηνοθεσία:

Jon M. Chu

Κύριοι Ρόλοι:

Jesse Eisenberg … J. Daniel ‘Danny’ Atlas

Woody Harrelson … Merritt McKinney/Chase McKinney

Mark Ruffalo … Dylan Rhodes-Shrike

Dave Franco … Jack Wilder

Daniel Radcliffe … Walter Mabry

Lizzy Caplan … Lula May

Morgan Freeman … Thaddeus Bradley

Michael Caine … Arthur Tressler

Jay Chou … Li

Sanaa Lathan … υποδιευθύντρια Natalie Austin

Henry Lloyd-Hughes … Allen Scott-Frank

David Warshofsky … πράκτορας Cowan

Isla Fisher … Henley Reeves

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ed Solomon

Στόρι: Ed Solomon, Peter Chiarelli

Παραγωγή: Bobby Cohen, Alex Kurtzman, Roberto Orci

Μουσική: Brian Tyler

Φωτογραφία: Peter Deming

Μοντάζ: Stan Salfas

Σκηνικά: Sharon Seymour

Κοστούμια: Anna B. Sheppard

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Now You See Me 2
  • Ελληνικός Τίτλος: Η Συμμορία των Μάγων 2

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Παραλειπόμενα

  • Το μέρος αυτό ανακοινώθηκε άμεσα μετά την εμπορική επιτυχία του πρώτου φιλμ. Έναν χρόνο πριν από αυτό το σίκουελ, είχε ήδη ανακοινωθεί ένα τρίτο. Αργότερα, ακούστηκε πως θα υπάρξει κι ένα spin-off, με τον χαρακτήρα του Jay Chou.
  • Η Isla Fisher δεν μπόρεσε να επιστρέψει λόγω εγκυμοσύνης.
  • Ο αρχικός τίτλος ήταν Now You See Me: Now You Don’t, με τον σκηνοθέτη να πιέζει ως προς το να είναι και ο τελικός. Το στούντιο όμως προτίμησε το Now You See Me: The Second Act, πριν καταλήξει σε μια πιο “μινιμάλ” εκδοχή.
  • Και πάλι, όπως το ορίτζιναλ, οι μέτριες κριτικές δεν σταμάτησαν την εμπορική επιτυχία. Τα κέρδη έφτασαν στα 334,9 εκατομμύρια δολάρια, έναντι ενός μπάτζετ των 90.

Κριτικός:  Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 9/6/2016

Οι τέσσερις Καβαλάρηδες της Συμμορίας των Μάγων επιστρέφουν σε αυτήν εδώ τη συνέχεια για να «απαχθούν» από έναν μεγιστάνα της τεχνολογίας προκειμένου να κλέψουν γι` αυτόν ένα πολύτιμο και πανίσχυρο τσιπ. Θα χρειαστεί να κινηθούν έξυπνα και γρήγορα προκειμένου να ανατρέψουν τα σχέδιά του.

Αυτή τη φορά διά χειρός Γιον Μ. Τσου, η Συμμορία των Μάγων 2 κινείται σε επίπεδα ανάλογα της πρώτης. Αδιάκοπες σεναριακές εξυπνάδες προσπαθούν να ανατρέπουν όλα τα δεδομένα προσθέτοντας συνεχώς νέους κανόνες στο παιχνίδι, οι οποίοι εξιτάρουν στιγμιαία, χωρίς όμως να διατηρούν μια σταθερή αφηγηματική βάση. Είναι εύκολο να αγνοήσει κανείς την αληθοφάνεια, με την πρόφαση ότι το έργο πραγματεύεται τις περιπέτειες μάγων, στοιβάζοντας τις ανατροπές τη μία πάνω στην άλλη και κάνοντας τον κόπο να επενδύσει σεναριακά στο ένα τρίτο από αυτές, με τις υπόλοιπες απλώς να λειτουργούν διακοσμητικά και αποπροσανατολιστικά. Το δύσκολο, και σίγουρα πολύ πιο ελκυστικό, είναι να πεις μια ιστορία με στιβαρή δομή και καθαρή σεναριακή οργάνωση, η οποία θα λειτουργεί ανατρεπτικά στο αφηγηματικό πλαίσιο που εξαρχής υιοθετεί, και η έκβαση-ομαλότητα της ανατροπής της να καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από τη δόμηση των χαρακτήρων, κάτι που πετυχαίνει άψογα ο Κρίστοφερ Νόλαν στο Prestige.

Το παράδοξο εδώ είναι ότι παρά τις αδιάκοπες ανατροπές, η δομή του έργου εμπίπτει στους όρους μιας κλασικής χολιγουντιανής περιπέτειας, με αποτέλεσμα όλο το έργο να αποτελεί ένα γιγάντιο κλισέ, μόνο λίγο πιο άναρχο από άλλα. Οι χαρακτήρες φέρουν καθαρότατα πρόσημα, εκτός του Μόργκαν Φρίμαν που σε όλη τη διάρκεια παίζεται αν είναι με το μέρος των καλών ή των κακών. Επιπλέον, είναι χαριτωμένοι, αλλά εντελώς επίπεδοι και χάρτινοι, όσο το «καυτό» τραπουλόχαρτο που μεταφέρουν ταχυδακτυλουργικά ο ένας στον άλλον επί ένα δεκάλεπτο εξονυχιστικού ελέγχου, και φυσικά κανείς δεν τους παίρνει πρέφα, γιατί είναι και πολύ καλοί. Πρακτικά υπάρχουν μόνο για να ικανοποιούν τις άγριες διαθέσεις της πλοκής. Η τελική ανατροπή δεν είναι απόλυτα προβλέψιμη. Δεδομένης της δομής του έργου, όμως, είναι απόλυτα προβλέψιμη η ύπαρξή της. Και, δεδομένου του τεράστιου «suspension of disbelief» που απαιτεί το άναρχο αυτό έργο, ξέρεις ότι η ανατροπή θα μπορούσε πραγματικά να είναι σχεδόν οτιδήποτε. Οπότε, στην τελική δεν σε πολυ-ενδιαφέρει κιόλας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *