Έπειτα από ένα ατύχημα, η Μαρία Αλίκη, μια αποτυχημένη ηθοποιός σε αναζήτηση μεγάλων ρόλων, εισέρχεται σε μια πραγματικότητα όπου καλείται να παίξει όλους τους πιθανούς ρόλους που θα μπορούσε να της έχει χαρίσει η ζωή, αν είχε κάνει διαφορετικές επιλογές. Πού βρίσκεται; Ονειρεύεται, πέθανε ή λιποθύμησε; Προσπαθώντας να καταλάβει τι της συμβαίνει, αλλά και να βρει την έξοδο προς την αληθινή ζωή της, η Μαρία Αλίκη βλέπει τον εαυτό της να προσπαθεί να χωρέσει σε ρόλους που μοιάζει να έχουν σχεδιάσει άλλοι για εκείνη. Πώς μπορεί να γυρίσει πίσω; Κυρίως όμως: θέλει να γυρίσει πίσω; Υπάρχει κάτι που αγαπάει στη ζωή της; Σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, με πολλά ευτράπελα, η Μαρία Αλίκη θα αναμετρηθεί με τον εαυτό της και θα κληθεί να απαντήσει επί της ουσίας “To be or not to be?”. Σε τελική ανάλυση, ποια είναι πραγματικά η Μαρία Αλίκη και πώς μπορεί να βρει την έξοδο για να επιστρέψει στη ζωή;
Σκηνοθεσία:
Άγγελος Φραντζής
Κύριοι Ρόλοι:
Kάτια Γκουλιώνη … Μαρία Αλίκη
Ανδρέας Κωνσταντίνου … Δημήτρης
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης … ο σκηνοθέτης/νεκροθάφτης Καλόβολος
Τόνια Σωτηροπούλου … Ντεσιρέ Παπαδοπούλου
Θάνος Τοκάκης … ο θλιμμένος άνθρωπος
Νίκος Κουρής … Νίκος Κουρής
Χρήστος Στέργιογλου … ο πατέρας της Μαρίας Αλίκης
Βικτώρια Μπιτούνη … Βικτώρια
Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη … η ψυχολόγος/σκηνοθέτις
Λυδία Φωτοπούλου … Κα Λέλα/Λετίσια
Effi Rabsilber … Στέλλα/Εστέλλα
Λευτέρης Πολυχρόνης … Dragan Chochovic
Ευάγγελος Βογιατζής … Διομήδης/Ντάμιεν
Δάφνη Αλεξάντερ … Άννα
Θεοδώρα Τσαφωνιά … Μαριάννα
Πολυξένη Παπακωνσταντίνου … Νόρα
Πολύδωρος Βογιατζής … Τόνι
Παύλος Ιορδανόπουλος … τύπος με αλογοουρά
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Κατερίνα Μπέη, Κωστής Σαμαράς, Άγγελος Φραντζής
Παραγωγή: Διονύσης Σαμιώτης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Φωτογραφία: Γιώργος Καρβέλας
Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης
Σκηνικά: Μιχάλης Σαμιώτης
Κοστούμια: Nατάσα Σαρρή
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ο Νόμος του Μέρφυ
- Διεθνής Τίτλος: Murphy’s Law
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ο Νόμος του Μέρφι
Παραλειπόμενα
- Επιστροφή του Άγγελου Φραντζή 5 χρόνια με την επιτυχία της Ευτυχίας. Από εκείνη την ταινία παραμένει στο σενάριο η Κατερίνα Μπέη, αλλά και η πρωταγωνίστρια Κάτια Γκουλιώνη.
- Άγγελος Φραντζής και Kάτια Γκουλιώνη συνεργάζονται για πέμπτη -σερί για τον σκηνοθέτη- φορά.
- Πρώτη σεναριακή συμμετοχή για τον Κωστή Σαμαρά.
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τη Θεοδώρα Τσαφωνιά και την Πολυξένη Παπακωνσταντίνου.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Σταμάτης Κραουνάκης συνέθεσε για την ταινία και το τραγούδι Αγκάλιασέ Με, σε στίχους δικούς του και του σκηνοθέτη, που ερμηνεύει η Δήμητρα Γαλάνη.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 20/11/2024
Σύμφωνα με τον νόμο του Μέρφυ, ό,τι μπορεί να πάει στραβά θα πάει, και αυτό χαρακτηρίζει τη ζωή της πρωταγωνίστριας Μαρίας Αλίκης που, μέσα σε έναν κυκεώνα χρόνιας κακοτυχίας, το μόνο σταθερό στη ζωή της είναι ο σκύλος Μέρφυ, σε μια σταθερή ελληνική παράδοση που θέλει τις ταινίες που ασχολούνται με τα υπαρξιακά των χαρακτήρων τους να έχουν κι ένα νοηματικά φορτισμένο τετράποδο ως μασκότ (θυμάστε τη Μοναξιά του Παπακαλιάτη στο “Αν”;).
Ο Άγγελος Φραντζής πετυχαίνει αυτό που επί δεκαετίες φάνταζε ακατόρθωτο στον ελληνικό κινηματογράφο και γυρίζει μια κωμωδία με προσιτό καλλιτεχνικό πρόσημο που αξιοποιεί τις υποκριτικές εγχώριες δυνάμεις και υπηρετεί ένα όραμα. Πολύ εντυπωσιακά, το σενάριο αποφεύγει τις εύκολες λύσεις και πρόχειρες αναφορές σε στοιχεία και είδη, φροντίζοντας κάθε εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία ξυπνά η πρωταγωνίστρια να διατηρεί την ουσία της μέσα στο όλον αλλά και να είναι ένα οπτικό χάρμα οφθαλμών. Κάθε σεκάνς της ταινίας χαρακτηρίζεται από πηγαία έμπνευση και είναι φανερή η λεπτοδουλειά τόσο στη γραφή αλλά και στην κινηματογράφησή της. Αναζωογονητική είναι η έλλειψη του meta στοιχείου και του πλήθους φιλμικών αναφορών, όπου αντιθέτως αυτό που υπάρχει είναι μια ατόφια σουρεαλιστική κινηματογραφική μαγεία. Χωρίς να τραβάει ποτέ την προσοχή στο τεχνικό κομμάτι, η ταινία έχει να υπερηφανεύεται για σπουδαία δουλειά με την κάμερα, με περίτεχνα και περίπλοκα μονοπλάνα, αλλά και μια προσοχή στη λεπτομέρεια που λειτουργεί στο 100%. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε άψογα.
Η Κάτια Γκουλιώνη επιδεικνύει ένα tour-de-force υποκριτικής σε 129 λεπτά ασταμάτητης παρουσίας επί της οθόνης και μία από τις πιο ολοκληρωμένες απεικονίσεις ενός πολυεπίπεδου ψυχισμού που έχουμε δει. Ακολουθώντας την κλασική δομή αφήγησης, η ταινία κυλά οργανικά και ομαλά στο θέμα της όπου κάποια αραιή μακρηγορία επί των σεκάνς της συγχωρείται απλά και μόνο γιατί το περιεχόμενο είναι πραγματικά αστείο. Ο “Νόμος του Μέρφυ” επιχειρεί να ψυχαγωγήσει τον θεατή χωρίς να κομπάζει ότι διαθέτει τις απαντήσεις γύρω από τα ζητήματα της ύπαρξης. Δείχνει τεράστια εμπιστοσύνη στην πρωταγωνίστριά του και μέσα από αυτήν εξετάζει μια σειρά από ενδεχόμενα ώστε να καταλήξει στο πολυπόθητο breakthrough με όρους προσωπικούς αλλά πανανθρώπινους εντός της ανθρώπινης υπόστασης. Κάτι που ο θεατής μπορεί να ακολουθήσει και να εξερευνήσει μαζί με τον χαρακτήρα και όχι να γίνεται αποδέκτης ενός ρηχού μηνύματος για το νόημα της ζωής.
Εκεί που πολλοί φερέλπιδες σκηνοθέτες αναμετρήθηκαν με το θηρίο της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής και απέτυχαν, περισσότερο από συχνά χωρίς δική τους υπαιτιότητα, ο Φραντζής παραδίδει έναν μονόκερω που οφείλει να βρει την αποδοχή που του αξίζει.
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα
Γκαλερι φωτογραφιων
