Ένας δυνατός κρότος ξυπνά από τον ύπνο μια Βρετανίδα που βρίσκεται στην Κολομβία. Καθώς οι μικρές αυτές ηχητικές βόμβες, που μόνον εκείνη μπορεί και ακούει, αρχίζουν να πληθαίνουν, η ηρωίδα αποφασίζει να εντοπίσει την προέλευσή τους. Όμως, η απάντηση που θα πάρει θα είναι αποστομωτική.
Σκηνοθεσία:
Apichatpong Weerasethakul
Κύριοι Ρόλοι:
Tilda Swinton … Jessica Holland
Elkin Diaz … Hernan Bedoya (μεγαλύτερος)
Jeanne Balibar … Agnes Cerkinsky
Juan Pablo Urrego … Hernan Bedoya (νεότερος)
Daniel Gimenez Cacho … Juan Ospina
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Apichatpong Weerasethakul
Παραγωγή: Diana Bustamante, Julio Chavezmontes, Charles de Meaux, Simon Field, Keith Griffiths, Michael Weber, Apichatpong Weerasethakul
Μουσική: Cesar Lopez
Φωτογραφία: Sayombhu Mukdeeprom
Μοντάζ: Lee Chatametikool
Σκηνικά: Angelica Perea
Κοστούμια: Catherine Rodriguez
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Memoria
- Ελληνικός Τίτλος: Ανάμνηση
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο επιτροπής.
- Επίσημη πρόταση της Κολομβίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Μετά από χρόνια σπουδαίας καριέρας, ο ταϊλανδός Apichatpong Weerasethakul χρησιμοποιεί για πρώτη φορά την αγγλική γλώσσα ως βασική σε μεγάλου μήκους ταινία του.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 21/10/2021
Ξεκινώντας από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν είναι ένας από τους ελάχιστους σύγχρονους δημιουργούς μιας νέας φιλμικής γλώσσας, κάθε του ταινία παραμένει πρωτίστως ένα καλλιτεχνικό γεγονός πελώριας αξίας. Πατώντας γερά στην παρακαταθήκη του Ταρκόφσκι, ο Βιρασετάκουν καταφέρνει να υπνωτίσει συνειδήσεις και να ξυπνήσει κινηματογραφικά ένστικτα μιλώντας για τα κρυφά, τα απόκρυφα και τα εντελώς φανερά, χαρίζοντας ταυτόχρονα οπτική ηδονή και απανωτούς κινηματογραφικούς οργασμούς.
Εδώ εκδράμει δημιουργικά για πρώτη φορά έξω από την Ταϊλάνδη, για να βρεθεί στην Κολομβία όπου θα αφηγηθεί την ιστορία της σκωτσέζας Τζέσικα, η οποία διατηρεί ανθοκομική μονάδα στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Η Τζέσικα θα βρεθεί απρόσμενα να συμπαραστέκεται στην ασθενούσα αδερφή της στην Μπογκοτά. Όταν η αδερφή της θα αναρρώσει από μια μυστηριώδη κι άγνωστη ασθένεια που της προκάλεσε ανεξήγητα αναπνευστικά προβλήματα, η Τζέσικα θα ξεκινήσει να ακούει ήχους, τους οποίους όμως γρήγορα θα αντιληφθεί πως δεν ακούει κανείς άλλος γύρω της.
Ίσως τώρα να μπορεί να ειπωθεί πως η ταινία αποτελεί το ταξίδι της για την ανεύρεση της πηγής του ήχου ή ακόμα η προσωπική της οδύσσεια προς κάποια οριστική Ιθάκη. Όλα όσα όμως ακολουθούν στην ταινία μπορούν να διαψεύσουν οποιαδήποτε προσπάθεια για γραμμική αφήγηση των γεγονότων και για περιγραφή μιας αποκαλυπτικής, οργασμικής κινηματογραφικής εμπειρίας που δεν επιτρέπει σε μάτια, βλέμματα και ψυχές να χάσουν ούτε εκατοστό της μαγικής αυτής οθόνης.
Ο Βιρασετάκουν πιάνει στα χέρια του την ακριβή ύλη των ονείρων, και καταφέρνει να την πλάσει σε ένα είδος τέχνης που κι αν μένει πιστό στον ελιτισμό του, καταφέρνει να δημιουργήσει μοναδικά μια οπτική ταυτότητα ικανή να επανεφεύρει τον κινηματογράφο. Με τους αργούς υπνωτιστικούς του ρυθμούς να χαϊδεύουν αστικά και δασικά τοπία και με ένα σενάριο ικανό να σε παρασύρει σε μια δίνη αναζήτησης αποφεύγοντας διακριτικά τον σκόπελο της επεξηγηματικότητας σε βυθίζει σε μια προσωπική πορεία προς την εσωτερική σου ενδοχώρα. Μια ενδοχώρα ικανή μέσα σε δύο ώρες και είκοσι λεπτά να ανθίσει και ν’ ανοίξει ως διακριτό μπουμπούκι και να σε πλημμυρίσει ερωταπαντήσεις που ακόμα δεν ήξερες ότι διέθετες.
Κι αν η γράφουσα βρήκε σεναριακά ερωτήματα για την αδυναμία μας να συνδεθούμε με τόπους και πρόσωπα και για την αέναη αναζήτηση μιας κάποιας επαφής με τον πυρήνα της ύπαρξης μας, η υπαρξιακή αυτή αναζήτηση θα καταφέρει να χαρίσει τα δικά της ψήγματα αλήθειας σε κάθε μοναδικό και διακριτό θεατή.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Όσοι αγαπούν το καλό σινεμά πρέπει να το δουν. Είναι ένα ποίημα.