Δεσποινίς Ετών 50 (2017)

ΣΥΝΟΨΗ

Εγκαταλείφθηκε από τον σύζυγό της, απολύθηκε από την εργασία της, η 50χρονη Μαρί-Φρανσίν αναγκάζεται τώρα να επιστρέψει στους γονείς της. Αυτοί με τη σειρά τους την αναγκάζουν να εργαστεί σε ένα μικρό κατάστημα ηλεκτρονικών τσιγάρων, όπου γνωρίζει τον Μιγκέλ, διευθυντή ενός εστιατορίου, ο οποίος βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εκείνη.

Σκηνοθεσία:

Valerie Lemercier

Κύριοι Ρόλοι:

Valerie Lemercier … Marie-Francine Doublet/Marie-Noelle Legay

Patrick Timsit … Miguel Marao

Helene Vincent … Annick Legay (Dadick)

Philippe Laudenbach … Pierric Legay (Papick)

Denis Podalydes … Emmanuel Doublet

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Valerie Lemercier, Sabine Haudepin

Παραγωγή: Edouard Weil

Φωτογραφία: Laurent Dailland

Μοντάζ: Jean-Francois Elie

Σκηνικά: Emmanuelle Duplay

Κοστούμια: Catherine Leterrier

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Marie-Francine
Ελληνικός Τίτλος: Δεσποινίς Ετών 50
Διεθνής Τίτλος: 50 Is the New 30

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 8/7/2018

Η Βαλερί Λεμερσιέ δεν είναι από τα βαριά κεφάλαια του σύγχρονου γαλλικού σινεμά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γενικά δεν είναι καλοδεχούμενη. Σκηνοθετώντας τον εαυτό της, μάλλον δεν κάνει ούτε μισό βήμα μπροστά, βασικά περισσότερο μοιάζει να έχει πιεστεί από το συνήθειο των διάσημων γάλλων ερμηνευτών που σχεδόν όλοι έχουν περάσει και στη σκηνοθεσία. Ούτε, λοιπόν, δημιουργικά, ούτε σεναριακά δεν μπαίνει στη διαδικασία να παρουσιάσει κάτι που η γαλλική κωμωδία είχε ανάγκη να πει, ενώ ερμηνευτικά δεν πετυχαίνει καν την καλύτερη της εμφάνιση. Ανάμεσα σε έναν καταιγισμό από κλισέ, μέτρια αστεία και μια πλοκή που δεν πατάει απόλυτα στον ρεαλισμό, αυτό που μένει είναι μια γενικά καλή διάθεση, ένα χαλαρό κλίμα που κάνει τη θέαση ξέγνοιαστη. Θα τολμούσα, επίσης, να πω ότι στη Λεμερσιέ θα ταίριαζε πιότερο το χολιγουντιανό σινεμά, μια και σχηματίζει τους χαρακτήρες της με μια «χοντρότητα» που εκεί θα περνούσε πιο εύκολα.

Βαθμολογία: