Le Capital: Το Κεφάλαιο

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Le Capital

Ελληνικός Τίτλος: Le Capital: Το Κεφάλαιο

Διεθνής Τίτλος: Capital

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Le Capital του Stephane Osmont.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος

Έκδοση Κειμένου: 8/11/2012

Ένα γήπεδο γκολφ, ένα μπαλάκι και μία τρύπα. Σκοπός: ποιος θα βάλει πρώτος το μπαλάκι μέσα σε αυτήν. Έτσι ξεκινάει το «Capital». Με ένα παιχνίδι. Παρόμοιο παιχνίδι είναι και οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές και από πολλές απόψεις, αυτά τα δυο παιχνίδια μοιάζουν κατά πολύ. Ο στόχος είναι ο ίδιος, να προωθήσεις κάτι με αρκετή ισχύ. Το κίνητρο είναι επίσης το ίδιο. Παίζεις για να κερδίσεις. Τεχνική, τσαγανό, θάρρος, στρατηγική και γνώση είναι το παν. Σε αντίθεση με το γκολφ, όμως, το παιχνίδι των συναλλαγών παίζεται καλύτερα όταν παραβιάζονται οι κανόνες. Κανείς δεν θαυμάζει έναν απατεώνα στο γκολφ. Και είναι κατά τη διάρκεια αυτού του αρχικού παιχνιδιού που συμβαίνει ένα γεγονός το οποίο θα αποτελέσει εφαλτήριο για την ιστορία που ο Κώστας Γαβράς θέλει να μας διηγηθεί.

Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια του Marc Tourneuil (Gad Elmaleh), νεοδιοριζόμενου προέδρου της τράπεζας Phenix της Γαλλίας. Το διοικητικό συμβούλιο νομίζει ότι έχει διαλέξει έναν πρόεδρο που θα έχει τα ηνία της τράπεζας έως ότου ένας από την παλιά φρουρά μπορεί να αναλάβει. Εκείνος, προς έκπληξη όλων, έχει άλλα σχέδια.

Αυτό που είναι πρωτίστως ακαταμάχητο στην ταινία είναι να παρακολουθείς αυτόν τον έξυπνο, νεαρό άντρα καθώς παίρνει τολμηρές κι απίστευτα απάνθρωπες αποφάσεις εξοργίζοντας τους γύρω του και ικανοποιώντας τους μετόχους. Διαθέτει έναν στόμφο και μια σιγουριά, επιτρέποντας σε εμάς το κοινό να βιώνουμε εμμέσως, μέσα του χαρακτήρα του, την όλη κατάσταση που επικρατεί. Διαχειριζόμενος δισεκατομμύρια με την ταχύτητα του φωτός και γυρνώντας τον κόσμο με το εταιρικό του τζετ, ο Elmaleh το διασκεδάζει αφάνταστα στον ρόλο του Marc. Σαγηνευτικός, έξυπνος, αξιοθαύμαστος, αλλά και ταυτόχρονα απεχθείς, πλάθει έναν πλήρως ολοκληρωμένο χαρακτήρα, καταφέρνοντας να μας κρατά, σχεδόν, πάντα με το μέρος του.

Μεγάλο ρόλο στην επιτυχία της διάπλασης του χαρακτήρα από τον Elmaleh παίζει το σενάριο της ταινίας. Ο Γαβράς καθορίζει με ακρίβεια τον κόσμο στον όποιο ο Marc κυριαρχεί και παρουσιάζει λεπτομερώς τις μηχανορραφίες του χαρακτήρα, επιτρέποντας μας να σκεφτούμε μόνοι μας τις ηθικές επιπτώσεις των ενεργειών του. Μας επιτρέπει να βιώσουμε την πραγματικότητα για το πώς τόσοι λίγοι έχουν τον έλεγχο και του πως είμαστε όλοι πιόνια στο κόσμο του χρήματος. Αισθανόμαστε τη δύναμη και τον χειρισμό αυτού του κόσμου, ενώ την ίδια στιγμή έχουμε την αίσθηση ότι θέτονται πολλά περισσότερα σε κίνδυνο από απλώς τη δουλειά του Marc. Μας επιδεικνύει τη δύναμη και τον σεβασμό που έρχεται με τα πολλά λεφτά. Και μέσα από αυτά το φιλμ, υφαίνει όχι μόνο το πορτρέτο ενός άνθρωπου που προσπαθεί να φτάσει στην κορυφή της εταιρικής σκάλας χρησιμοποιώντας τα χρήματα, αλλά το πορτρέτο ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Και όσο περισσότερο δυσκολεύουν οι καταστάσεις και οι δολοπλοκίες δίνουν και παίρνουν, τόσο πιο αριστοτεχνικά χειρίζεται το όλο θέμα ο Γαβράς. Σκηνοθετεί την ταινία με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε αυτό το δράμα για το τραπεζικό σύστημα να είναι διαποτισμένο με τις ιδιότητες ενός θρίλερ. Οι γρήγορες εναλλαγές σκήνων βελτιώνουν την αγωνία, κρατώντας την ταινία σε γρήγορους ρυθμούς.

Προβλήματα υπάρχουν. Η ιστορία με το σουπερμόντελ είναι περιττή, ενώ σχεδόν καθόλου προσοχή δεν δίνεται στο χάσμα μεταξύ του Marc Tourneuil με τον έφηβο γιο του. Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι το «Capital» δεν λέει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Παρόλα αυτά, το προνόμιο του να είσαι σε θέση να βιώσεις μια ταινία που όχι μόνο θα σε διασκεδάσει αλλά ταυτόχρονα θα σε βάλει σε σκέψεις, είναι κάτι το σημαντικό. Τούτου λεχθέντος, ο Γαβράς στο «Capital» καταφέρνει να συμβαδίσει με την εποχή και να κάνει μια ταινία που ζει και αναπνέει στο τώρα, αλλά, όπως και οι προηγούμενες δουλειές του, είναι τόσο επιδέξια γυρισμένη που αποτελεί κάτι περισσότερο από μια εφήμερη απόλαυση.

Βαθμολογία:

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 3/11/2013

Ο Κώστας Γαβράς προσθέτει άλλο ένα φιλμ στον σύγχρονο κατάλογο, τον σχετικό με τον αμοραλισμό του χρηματοπιστωτικού συστήματος που επέφερε την κρίση. Εξαιρετικός πρωταγωνιστής ο Γκαντ Ελμαλέχ ως δαιμόνιος και σχεδόν σχιζοειδής «CEO», σασπένς και γρήγορος ρυθμός που μας βάζει στο πεδίο του θρίλερ. Κι ίσως για αυτό τον λόγο, είναι περισσότερο κοντά στο παλιό «Wall Street» ή το τωρινό «Arbitrage», παρά στο ανάλογου θέματος «Margin Call». Πιο πολύ μια φαντασμαγορία πάνω στο γιγαντιαίο παιχνίδι του χρήματος, παρά μια μελέτη, κάτι που το ενισχύουν και οι παράταιρες σφήνες προσωπικών ερωτικών παθών. Όχι από τις καλύτερες ταινίες του Γαβρά, αλλά από αυτές που δεν ζημιώνουν, όπως μερικές άλλες, την πολύ καλή φιλμογραφία του.

Βαθμολογία: