Ο Κλίβελαντ είναι ένας διαχειριστής συγκροτήματος διαμερισμάτων, που ανακαλύπτει μια «νύμφη» από τον κόσμο των πλασμάτων του νερού που ακούει στο όνομα Στόρι. Η προσπάθεια του όμως να τη βοηθήσει να επιστρέψει στον Μπλε Κόσμο πρόκειται να γίνει πολύ επικίνδυνη και συναρπαστική, καθώς τέρατα από τον κόσμο της έχουν ορκιστεί να καταστρέψουν αυτήν κι όποιον επιδιώξει να τη βοηθήσει, και συγκεκριμένα τους ένοικους των διαμερισμάτων που συνειδητοποιούν ότι οι ζωές τους είναι δεμένες με την τύχη της Στόρι.

Σκηνοθεσία:

M. Night Shyamalan

Κύριοι Ρόλοι:

Paul Giamatti … Cleveland Heep

Bryce Dallas Howard … Story

Bob Balaban … Harry Farber

Jeffrey Wright … Κος Dury

Sarita Choudhury … Anna Ran

Cindy Cheung … Young-Soon Choi

M. Night Shyamalan … Vick Ran

Freddy Rodriguez … Reggie

Bill Irwin … Κος Leeds

Mary Beth Hurt … Κα Bell

Noah Gray-Cabey … Joey Dury

Jared Harris … Goatee Smoker

David Ogden Stiers … αφηγητής (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: M. Night Shyamalan

Παραγωγή: Sam Mercer, M. Night Shyamalan

Μουσική: James Newton Howard

Φωτογραφία: Christopher Doyle

Μοντάζ: Barbara Tulliver

Σκηνικά: Martin Childs

Κοστούμια: Betsy Heimann

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Lady in the Water
  • Ελληνικός Τίτλος: Lady in the Water

Παραλειπόμενα

  • Το κεντρικό στόρι ξεκίνησε ως μια ιστορία που ο Shyamalan αφηγούνταν στα παιδιά του για να κοιμηθούν. Ταυτόχρονα με την κυκλοφορία της ταινίας, κυκλοφόρησε από τον ίδιον το σενάριο υπό μορφή παιδικού παραμυθιού, με τίτλο Lady in the Water: A Bedtime Story.
  • Οι συνομιλίες ανάμεσα στον σκηνοθέτη και την Disney, που μέσω της Touchstone Pictures είχε βγάλει όλες τις προηγούμενες ταινίες του, ναυάγησαν, αφού το στούντιο δεν συμφωνούσε με το στόρι. Ο Shyamalan εμφανίστηκε οργισμένος και δεν αποδέχτηκε κανένα μέρος της χρηματοδότησης που του πρόσφεραν, πηγαίνοντας το σχέδιο του στη Warner Bros.
  • Ο Kevin Costner ήταν βασικός υποψήφιος για τον ρόλο του Κλίβελαντ, αλλά πριν καν επικοινωνήσουν μαζί του, είχαν κλείσει με τον Giamatti, που ήταν και η πρώτη επιλογή.
  • Ο Philip Seymour Hoffman συζυτούσε με τον σκηνοθέτη για κάποιον ρόλο, αλλά παρότι του άρεσε το σενάριο, δεν είχε τον χρόνο για να συμμετάσχει.
  • Πρώτη φορά που ο Shyamalan, όπου εμφανίζεται σε όλες τις ταινίες του σε δεύτερο ή μικρότερο ρόλο, παίζει έναν χαρακτήρα κεντρικής σημασίας για την πλοκή.
  • Την κριτική αποτυχία ακολούθησε αυτή στα ταμεία, με έσοδα 72,8 εκατομμύρια δολάρια, έναντι όμως κόστους των 70.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το σάουντρακ καταλήγει με τέσσερα τραγούδια του Bob Dylan, διασκευασμένα από τους A Whisper in the Noise, Amanda Ghost και Silvertide (αυτοί οι τελευταίοι εμφανίζονται ζωντανά και στην ταινία).

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 2/3/2009

Μπορεί εύκολα να θεωρηθεί η μεγαλύτερη αποτυχία του 2006, αν αναλογιστούμε ότι ήταν από τις πλέον αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Ο Σιάμαλαν αγνοεί τη δύναμη μιας σκηνοθετικής φόρμας που τον καθιέρωσε, και προσπαθεί να παράγει τρυφερή φαντασία, με ρίζες στο σινεμά του μεταπολέμου, ακόμα και το ιταλικό. Προσωπικά είμαι της άποψης ότι η ταινία πετυχαίνει στον άμεσο της ρόλο, που είναι το να αποδώσει συναίσθημα και μια έννοια μαγείας μέσα στην καθημερινή συμβατικότητα, με την ελάχιστη χρήση ειδικών εφέ. Ισχυρή βοήθεια σε αυτό δίνει ο χαρακτήρας και η ερμηνεία του Πολ Τζιαμάτι, ενός ανθρώπου χωρίς υπεράνθρωπες δυνάμεις ή προοπτικές, που λειτουργεί ως μονάδα, αλλά ανυψώνεται μονάχα μέσα απ’ το σύνολο. Ο Σιάμαλαν, βέβαια, θα απογοητεύσει ως προς τη δυναμική του έργου του, που δεν έχει την υπόσταση του πολύ σημαντικού. Είναι από τα έργα που θα πρότεινα να δείτε και να κρίνετε μόνοι σας, γιατί «μιλάει» ανάλογα τη διάθεση σας απέναντι του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *