Η οργισμένη Νύφη, τυφλωμένη από μίσος και διψασμένη για εκδίκηση, συνεχίζει ακάθεκτη την εξόντωση των υπόλοιπων μελών της συμμορίας δολοφόνων «Φονικά Ερπετά». Αυτή τη φορά, εφαρμόζοντας στο έπακρο όλες τις πολεμικές της δεξιότητες ξεκινάει για τον ύστατο σκοπό της, την εξόντωση του αρχηγού της συμμορίας και πρώην «αφεντικού» της, Μπιλ. Στον δρόμο της, θα αντιμετωπίσει τον αδελφό του Μπιλ, Μπαντ, και τη μονόφθαλμη Ελ.

Σκηνοθεσία:

Quentin Tarantino

Κύριοι Ρόλοι:

Uma Thurman … η Νύφη/Beatrix Kiddo

David Carradine … Bill

Michael Madsen … Budd

Daryl Hannah … Elle Driver

Chia-Hui Liu … Pai Mei

Julie Dreyfus … Sofie Fatale

Shin’ichi Chiba … Hattori Hanzo

Vivica A. Fox … Vernita Green

Lucy Liu … O-Ren Ishii

Bo Svenson … αιδεσιμότατος Harmony

Jeannie Epper … Κα Harmony

Samuel L. Jackson … Rufus

Larry Bishop … Larry Gomez

Sid Haig … Jay

Michael Parks … Esteban Vihaio

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Quentin Tarantino

Παραγωγή: Lawrence Bender

Μουσική: Robert Rodriguez

Φωτογραφία: Robert Richardson

Μοντάζ: Sally Menke

Σκηνικά: David Wasco

Κοστούμια: Kumiko Ogawa, Catherine Marie Thomas

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Kill Bill: Vol. 2
  • Ελληνικός Τίτλος: Kill Bill Volume 2
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Kill Bill: Volume 2
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Vol. 2

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Uma Thurman) σε δράμα, και δεύτερου αντρικού ρόλου (David Carradine).

Παραλειπόμενα

  • Ο δίπτυχος φόρος τιμής του Quentin Tarantino στα grindhouse των 1970 (με ενδεικτικά είδη αναφοράς το σπαγγέτι, τις ταινίες σαμουράι, αυτές των πολεμικών τεχνών και τις blaxploitation) αρχικά γυρίστηκε ως μία ενιαία ταινία. Όταν το φιλμ βρέθηκε στο μοντάζ, ήταν ο παραγωγός Harvey Weinstein που πρότεινε να κοπεί στα δύο, μια και θεωρούσε αντιεμπορική τη διάρκεια.
  • Η σχετική ισορροπία σε σχέση με την εμπορική απόδοση του πρώτου μέρους, κατοχύρωσε ως επιτυχημένη την απόφαση της Miramax Films να κοπεί σε δύο κεφάλαια η ταινία.
  • Το 2009 κυκλοφόρησε σε λίγες αίθουσες το Kill Bill: The Whole Bloody Affair, όπου περιλάμβανε αμφότερες τις ταινίες και επιπλέον μια παρατεταμένη σκηνή κινουμένου σχεδίου.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Όπως και το σάουντρακ της πρώτης ταινίας, έτσι κι αυτό είναι μια επιλογή του ίδιου του δημιουργού από πολλά είδη μουσικής. Περισσότερη αίσθηση από εδώ έκανε η διασκευή Malaguena Salerosa των Chingon (το γκρουπ του Robert Rodriguez) και το Urami Bushi της παλιάς ηθοποιού και τραγουδίστριας Meiko Kaji.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 6/1/2009

Δεύτερο κι ενιαίο μέρος του περφεξιονιστικού σπαγγέτι-σαμουράι του Κουέντιν Ταραντίνο. Η βασική λογική μένει ίδια (κάθε σκηνή και μια τρίβια αναφορά, στιλιζαρισμένη βία, μίξη αρχέτυπων του γουέστερν και των ιαπωνικών ταινιών με κουνγκ-φου) με τη διαφορά πως η κορύφωση απαιτεί περισσότερους διαλόγους και λιγότερη δράση. Παραδόξως, μοιάζει περισσότερο δουλεμένο από σεκάνς σε σεκάνς, ενώ οι διάλογοι έχουν το πνεύμα του σκηνοθέτη που είχε καθιερώσει από τις προηγούμενες του ταινίες. Η μουσική επένδυση είναι και πάλι αποθεωτική, ενώ η σεναριακή έκπληξη που φυλάει το φινάλε είναι μεν προβλέψιμη, αλλά βοηθάει στην καταλυτική αίσθηση που αφήνει η παρουσία του Ντέιβιντ Καραντάιν. Σαν συνολικό συμπέρασμα, θα λέγαμε πως όσο υποβόσκει ανηθικότητα (αυτό-αναλώσιμη;), θα υπάρχουν δημιουργοί να την αναδεικνύουν. Και μπορεί ο Ταραντίνο να δημιούργησε ένα έπος αντιγραφής, παραμένει δε απόλυτα ειλικρινής (κι ο μέσος σινεφίλ, ακόμα, αντιλαμβάνεται αμέσως την κάθε του αναφορά), εφήμερα εκρηκτικός κι εστετικά κορυφαίος στο είδος του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

1 Σχόλια