Η Χουλιέτα ζει με την κόρη της, Αντία. Και οι δύο υποφέρουν σιωπηλά για την απώλεια του άνδρα της Χουλιέτα και πατέρα της Αντία, μερικές φορές όμως η θλίψη δεν φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά -τους απομακρύνει ακόμη περισσότερο. Όταν η Άντια κλείσει τα 18, θα εγκαταλείψει τη μητέρα της χωρίς καμία εξήγηση και η Χουλιέτα θα ξεκινήσει να την αναζητά με κάθε δυνατό τρόπο. Το μόνο που θα ανακαλύψει είναι το πόσο λίγο γνωρίζει την ίδια της την κόρη.
Σκηνοθεσία:
Pedro Almodovar
Κύριοι Ρόλοι:
Emma Suarez … Julieta Arcos
Adriana Ugarte … Julieta Arcos (νεότερη)
Daniel Grao … Xoan
Inma Cuesta … Ava
Michelle Jenner … Beatriz
Dario Grandinetti … Lorenzo Gentile
Rossy de Palma … Marian
Susi Sanchez … Sara
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Pedro Almodovar
Παραγωγή: Agustin Almodovar, Esther Garcia
Μουσική: Alberto Iglesias
Φωτογραφία: Jean-Claude Larrieu
Μοντάζ: Jose Salcedo
Σκηνικά: Antxon Gomez
Κοστούμια: Sonia Grande
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Julieta
Ελληνικός Τίτλος: Julieta
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Χουλιέτα [φεστιβάλ]
Σεναριακή Πηγή
- Σειρά διηγημάτων: Runaway της Alice Munro.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για βραβείο Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και γυναικεία ερμηνεία (Emma Suarez και Adriana Ugarte) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου (Emma Suarez) στα Goya. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, μουσική, ειδικά εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεις.
- Επίσημη πρόταση της Ισπανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Το φιλμ δανείζεται συγκεκριμένα διηγήματα από το βιβλίο Runaway (2004) της νομπελίστας Alice Munro. Πρόκειται για τα: Chance, Soon και Silence. Τα δικαιώματα αγοράστηκαν από τον Almodovar το 2009, ενώ αργότερα ξεκαθάρισε ότι ήταν οι ζωτικής σημασίας σκηνές του τρένου, που τον έκαναν να τα διεκδικήσει, κι ενώ γενικά δεν έμεινε πολύ πιστός στο αρχικό υλικό.
- Ο ισπανός δημιουργός σκέφτονταν με αυτή την ταινία να κάνει το αγγλόφωνο ντεμπούτο του. Μάλιστα, ήθελε τη Meryl Streep για τον κύριο ρόλο.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/7/2017
Είναι θαυμαστό το πώς ο Πέδρο Αλμοδοβάρ προσαρμόζει τα προσωπικά του στοιχεία σε κάθε περίοδο δημιουργίας του. Ώριμος πλέον, μας παρουσιάζει μια έντεχνη δραματική ταινία, φαινομενικά μακριά από το πλείστο της φιλμογραφίας του, αλλά και πάλι μας μιλάει για τον εσωτερικό κόσμο των γυναικών με τον δικό του, προσωπικό τρόπο. Το φιλμ είναι γεμάτο επικίνδυνες για έναν σκηνοθέτη σεναριακές παρεκκλίσεις και υποπλοκές, αλλά η αφήγηση του είναι τόσο καλοστημένη, που εύκολα ο θεατής μπαίνει στο στόρι. Η θεματολογία του μάλλον βαριά ως συναίσθημα, παραπέμπει περισσότερο σε Μπέργκμαν παρά στο έργο του μαδριλέζου σκηνοθέτη. Με όμορφες ερμηνείες, λεπτομέρεια στις κινήσεις και ευρεσιτεχνία στα ντεκόρ, ο Αλμοδοβάρ παίρνει το καλύτερο από το συγγραφικό έργο της Άλις Μανρό, και χωρίς να κάνει τη μεγάλη ταινία που θα τον σημαδέψει, κερδίζει το στοίχημα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
