Δύο αδέρφια, που είχαν αποξενωθεί στο παρελθόν, έρχονται ξανά κοντά στο πατρικό τους, στην άγρια φύση της Αλάσκας. Εκεί θα ενημερωθούν από έναν ειδικευμένο κυνηγό και γνώστη των θεμάτων της περιοχής για μια σειρά φόνων από μια τεράστια και πεινασμένη αρκούδα. Τα δυο αδέρφια συμφιλιώνονται και αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα διήμερο ταξίδι στην επικίνδυνη πλευρά του δάσους για να ερευνήσουν την εν λόγω αρκούδα. Όταν τελικά θα φθάσουν εκεί, θα κληθούν να δώσουν τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής τους.
Σκηνοθεσία:
David Hackl
Κύριοι Ρόλοι:
James Marsden … Rowan Moore
Thomas Jane … Beckett Moore
Piper Perabo … Michelle Moore
Billy Bob Thornton … Douglass
Scott Glenn … Sully
Michaela McManus … Kaley
Adam Beach … Johnny Cadillac
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Guy Moshe, J.R. Reher
Στόρι: J.R. Reher
Παραγωγή: Tai Duncan, Hadeel Reda, Paul Schiff
Μουσική: Marcus Trumpp
Φωτογραφία: James Liston
Μοντάζ: Andrew Coutts, Michael N. Knue, Phillip Lefesi
Σκηνικά: Tink
Κοστούμια: Rebekka Sorensen-Kjelstrup
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Into the Grizzly Maze
- Ελληνικός Τίτλος: Into the Grizzly Maze
Παραλειπόμενα
- Ο τελικός τίτλος προέκυψε μετά από τρεις άλλους, που σε προσωρινό σημείο φαίνονταν ότι θα επικρατούσαν: Red Machine (ο αρχικός, για τον οποίο είχε κυκλοφορήσει και αφίσα), Endangered και Grizzly.
- Ο Adrien Brody ήταν αρχικά συνδεδεμένος με την παραγωγή, και πριν αποχωρήσει είχε συζητήσει με τον Gerard Butler το ενδεχόμενο να ερμηνεύσουν τα δύο αδέλφια.
- Για τον ρόλο του Ρόουαν, είχαν ακουστεί οι: Chad Michael Murray, Hayden Christensen και Paul Walker.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 1/10/2023
Στα κρύα, βροχερά, χιονισμένα δάση της Αλάσκας μάς μεταφέρει το Into The Grizzly Maze, για να μας πει μια ιστορία δύο αδερφών και μιας αρκούδας, όπου τους ενώνουν και τους χωρίζουν πολλά. Μια ιστορία με οικολογικά μηνύματα αλλά και τυπική “ταινία τέρατος”, που θα ήθελε να είναι το αντίστοιχο “Τα Σαγόνια… της Αρκούδας” αλλά ο Ντέιβιντ Χακλ δεν είναι Σπίλμπεργκ.
Η ταινία του Χακλ δεν είναι κακή αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από τον μέσο όρο των ταινιών του είδους. Όταν μιλάμε για “είδος”, εννοούμε τις περιπέτειες που οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τη φύση και κυρίως με άγρια (ή και όχι) ζώα. Αναμφίβολα ο βασιλιάς του είδους και ίσως αυτός που ξεκίνησε την παραγωγή παρόμοιων ταινιών δεν είναι άλλος από τον μεγάλο λευκό καρχαρία του Jaws. Σαφώς υπάρχουν και τα Πουλιά του Χίτσκοκ, αρκετά χρόνια πιο πριν και παρότι η προτίμησή μου είναι ξεκάθαρα με τον Χίτσκοκ, ωστόσο το Jaws είχε μεγαλύτερη επιρροή στο κινηματογραφικό κοινό. Είναι σύνηθες λοιπόν από την εποχή εκείνη οι δημιουργοί που καταπιάνονται με παρόμοια θέματα να έχουν ως Ευαγγέλιο το έργο του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Έτσι συμβαίνει και με τον Ντέιβιντ Χακλ, ο οποίος έχει πολλά στοιχεία στην ταινία του που μας δείχνουν ότι μελέτησε το στήσιμο του Jaws. Κάποια τα παρουσιάζει καλά, κάποια όχι και τόσο, κάποια δεν μπορεί να τα υποστηρίξει καθόλου.
Η κινηματογράφηση του δάσους είναι ένα από τα καλά στοιχεία της ταινίας. Τα τεράστια δάση και οι βουνοκορφές δείχνουν πανέμορφα αλλά και απειλητικά ταυτόχρονα, ενώ αρκετά ανεβαίνει στην εκτίμησή μου η προσπάθεια του σκηνοθέτη να μη χρησιμοποιήσει πολλά ψηφιακά εφέ αλλά να το πάει πατροπαράδοτα, με κάποια μηχανικά εφέ αλλά και με την αρκούδα να είναι ένα κανονικό, εκπαιδευμένο φαντάζομαι ζώο.
Ο Τζέμς Μάρσντεν και ο Τόμας Τζέιν έχουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους εδώ και αποτελούν κι αυτοί ένα ακόμα θετικό στοιχείο της ταινίας, με τον Μπίλι Μπομπ Θόρντον να ακολουθεί, με μια λίγο πιο διεκπεραιωτική ερμηνεία, αλλά μερικές φορές ο Μπίλι μάς αρκεί κι έτσι! Επίσης έχουμε την εμφάνιση του πάντα αξιόπιστου Σκοτ Γκλεν, σε ρόλο που παρότι είναι σημαντικός για την εξέλιξη της ταινίας, δεν είναι καλογραμμένος. Τώρα, για το υπόλοιπο καστ, δυστυχώς δεν μπορώ να πω κάτι ιδιαίτερο.
Η ταινία του Χακλ πέρασε απαρατήρητη από τη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως απ’ ό,τι μπορώ να καταλάβω καθώς κινηματογραφική διανομή είχε μόνο στον Καναδά και σε περιορισμένες αίθουσες στις ΗΠΑ. Στον υπόλοιπο κόσμο πήγε κατευθείαν στο DVD και σε streaming υπηρεσίες. Για παρακολούθηση στην τηλεόραση δεν είναι κακή επιλογή, ιδιαίτερα αν σου αρέσει το συγκεκριμένο είδος και είσαι από αυτούς που γουστάρουν περιπέτειες σε χιονισμένα τοπία και άγρια δάση. Σίγουρα με το υλικό που προσφέρει το σενάριο θα μπορούσαμε εδώ να είχαμε ένα καλτ ταινιάκι που θα κέρδιζε τη φήμη του με το πέρασμα των χρόνων. αλλά ο Ντέιβιντ Χακλ παίζει εκ του ασφαλούς και ως συνήθως, στον κινηματογράφο όταν παίζεις εκ του ασφαλούς χωρίς να κατέχεις απόλυτα τα “κόλπα” του κάθε είδους, δεν βγαίνεις κερδισμένος. Εκτός και αν το μόνο που ήθελε ήταν μια συμπαθητική μεν, γρήγορα στα αζήτητα δε ταινία.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
