Μέσα στο δάσος, υπάρχει ένας πρόχειρος τάφος κάτω από ένα παλιό πυροσβεστικό παρατηρητήριο, και πάνω από τον τάφο κρέμεται ένα παλιό μενταγιόν. Κάτω από το χώμα βρίσκεται εδώ και χρόνια το σώμα του Τζόνι, ενός νεαρού ψυχοπαθή που πριν από πολλά χρόνια προκάλεσε πανικό στην τοπική κοινότητα. Το μόνο πράγμα που κρατά το πνεύμα του Τζόνι ήσυχο είναι το μενταγιόν, δώρο των γονιών του. Όταν το ενθύμιο θα αφαιρεθεί από τον τάφο από μια παρέα νεαρών, τότε το σώμα του Τζόνι θα βγει από το χώμα και θα αναζητήσει εκδίκηση.

Σκηνοθεσία:

Chris Nash

Κύριοι Ρόλοι:

Ry Barrett … Johnny

Andrea Pavlovic … Kris

Cameron Love … Colt

Reece Presley … ο δασονόμος

Liam Leone … Troy

Charlotte Creaghan … Aurora

Lauren-Marie Taylor … η γυναίκα

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Chris Nash

Παραγωγή: Shannon Hanmer, Peter Kuplowsky

Φωτογραφία: Pierce Derks

Μοντάζ: Alex Jacobs

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: In a Violent Nature
  • Ελληνικός Τίτλος: Τέρας της Φύσης

Παραλειπόμενα

  • Αυτόνομο σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους για τον Chris Nash.
  • Ο Nash άντλησε έμπνευση από τον Gus Van Sant και τον Terrence Malick για να δημιουργήσει ένα “πιο αργό, πιο μεθοδικό και πιο μελετημένο” σινεμά. Με στατικά μονόπλανα και καμία μουσική νότα, ήθελε να παραπέμπει η εικόνα του σε ντοκιμαντέρ για τη φύση.
  • Τα γυρίσματα ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν στην περιοχή των λιμνών Καβάρθα στο Κεντρικό Οντάριο. Παρόλα αυτά, πραγματοποιήθηκαν εκ νέου σε νέα περιοχή του Οντάριο, με νέο ηθοποιό στον ρόλο του Τζόνι (ήταν πια άρρωστος ο πρώτος), από καθαρή επιλογή του σκηνοθέτη. Από τα πρώτα γυρίσματα επιβίωσαν περίπου μόνο 30% στο τελικό υλικό.
  • Χρησιμοποιήθηκαν 57 λίτρα ψεύτικου αίματος, διαφόρων αποχρώσεων.
  • Τα γυρίσματα ήταν ολοκληρωμένα από το 2021, με την ταινία να κάνει πρεμιέρα στο Sundance τον Ιανουάριο του 2024.
  • Δημιουργήθηκε με πενιχρά κεφάλαια, αλλά άνοιξε στη Βόρεια Αμερική σε 1.426 αίθουσες, ένα ρεκόρ για τον διανομέα IFC Films. Τα κέρδη του ανήλθαν σε 4,5 εκατομμύρια δολάρια.
  • Άμεσα ανακοινώθηκε η δημιουργία ενός σίκουελ.

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 7/11/2024

Πώς θα ήταν άραγε μια ταινία τρόμου, ένα σπλάτερ, αν κάποιος το γύριζε με την αισθητική του Τέρενς Μάλικ; Αν ολόκληρη η ταινία, ακόμη και οι βίαιες, αιματηρές σκηνές είχαν την κάμερα σταθερά στημένη απέναντι από το θύμα, χωρίς έντονα ηχητικά εφέ, χωρίς μουσική υπόκρουση και χωρίς καμία μοντέρνα τεχνική, από αυτές που οι ταινίες του είδους χρησιμοποιούν με το κιλό τα τελευταία χρόνια -πώς θα ένιωθε άραγε ο θεατής; Αυτό το ερώτημα έρχεται να θέσει το In A Violent Nature και ο θεατής καλείται να το απαντήσει.

Μέσα στο δάσος υπάρχει ένας πρόχειρος τάφος κάτω από ένα παλιό πυροσβεστικό παρατηρητήριο, και πάνω από τον τάφο κρέμεται ένα παλιό μενταγιόν. Κάτω από το χώμα βρίσκεται εδώ και χρόνια το σώμα του Τζόνι, ενός νεαρού ψυχοπαθή που πριν από πολλά χρόνια προκάλεσε πανικό στην ντόπια κοινότητα. Το μόνο πράγμα που κρατά το πνεύμα του Τζόνι ήσυχο είναι το μενταγιόν, δώρο των γονιών του. Όταν το ενθύμιο θα αφαιρεθεί από τον τάφο από μια παρέα νεαρών, τότε το σώμα του Τζόνι θα βγει από το χώμα και θα αναζητήσει εκδίκηση.

Αν κάποιος θέλει να δώσει μια σύντομη περιγραφή της ταινίας του Κρις Νας, θα μπορούσε να πει ότι έχει να κάνει με μια εκδοχή του Παρασκευή και 13 με προσέγγιση ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, μια πιο “καλλιτεχνική” απόδοση του σπλάτερ, arthouse αισθητικής. Δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ γρήγορη κίνηση της κάμερας, το αντίθετο μάλιστα θα μπορούσες να πεις, η κάμερα στέκεται απέναντι ή πίσω από τον Τζόνι και παρακολουθεί ή ακολουθεί τον δολοφόνο, ακούγοντας παράλληλα καθαρά τους διαλόγους των υπόλοιπων ηθοποιών. Ο Νας σκηνοθετεί έτσι την ταινία του, ώστε οι πρωταγωνιστές να είναι δύο. Ο Τζόνι και η φύση. Από τη μία οι σκληρές, βίαιες δολοφονίες και από την άλλη η απόλυτη αρμονία και ηρεμία της φύσης. Τα δέντρα, τα ποτάμια, οι λίμνες, τα βουνά κινηματογραφούνται εξαιρετικά και ηρεμούν το βλέμμα του θεατή, ενώ οι επιθέσεις του Τζόνι έρχονται να επαναφέρουν τη βία.

Καμία ερμηνεία δεν πρόκειται να σας απασχολήσει εδώ. Κανένα πρόσωπο δεν θα σας μείνει, πέρα από την άψυχη μάσκα του Τζόνι. Ο Νας είπαμε ότι επιλέγει να κινηματογραφήσει από την πλευρά του δολοφόνου, οπότε όλα κινούνται γύρω από αυτόν και το φυσικό περιβάλλον. Ακόμα και όταν η κάμερα δείχνει τους ηθοποιούς, αυτοί φαίνονται απόμακροι και αδιάφοροι, όχι γιατί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά γιατί αυτό θέλει η οπτική του σκηνοθέτη.

Το In A Violent Nature αποτελεί εντέλει μια ενδιαφέρουσα πρόταση αλλά όχι απαραίτητα μια ενδιαφέρουσα ταινία. Υπήρξαν στιγμές που πρέπει να ομολογήσω ότι κουράστηκα να ακολουθώ τον δολοφόνο ανάμεσα στα δέντρα, περιμένοντας να φτάσει κάπου. Με κούρασε επίσης η μεγάλη διάρκεια στατικών σκηνών, των φονικών ή όχι. Νομίζω ωστόσο ότι υπάρχει κοινό που θα εκτιμήσει περισσότερο την αισθητική της ταινίας, αλλά δεν νομίζω ότι είναι αρκετό αυτό το κοινό ώστε να έχει η ταινία την απαραίτητη επιτυχία. Η ταινία προσπαθεί να απευθυνθεί σε δύο κόσμους που είναι συνήθως πολύ διαφορετικοί. Ο ένας είναι ο κόσμος των ταινιών τρόμου/σπλάτερ και ο άλλος είναι ο κόσμος των πιο σινεφίλ θεατών.

Βαθμολογία:

0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα

Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *