Στο εγγύς μέλλον, δεν θα ζούμε για να παίζουμε, αλλά… θα παίζουμε για να ζούμε. Μια νέα μορφή διασκέδασης θα δημιουργηθεί. Το κοινό παγκοσμίως θα παίζει στο διαδίκτυο μαζικά παιχνίδια προσομοίωσης με πολλαπλούς παίκτες, πραγματοποιώντας τις πιο κρυφές επιθυμίες και φαντασιώσεις τους εν πλήρει ανωνυμία. Όλα αυτά είναι εφικτά από τον ιδιοφυή Κεν Καστλ, τον ιδρυτή της K-SOFT, της πιο ισχυρής τεχνολογικής εταιρείας στον πλανήτη, που δημιουργεί το θανάσιμο παιχνίδι-φαινόμενο Slayerz, όπου πλούσιοι παίκτες ελέγχουν θανατοποινίτες σε μια μάχη επιβίωσης. Ο Κέιμπλ, ο νούμερο 1 παίκτης, έχοντας φυλακιστεί εσφαλμένα, δίνει έναν εντυπωσιακό αγώνα για να ανακτήσει την ελευθερία του, αλλά και να πάρει εκδίκηση από τον εμπνευστή του παιχνιδιού.
Σκηνοθεσία:
Mark Neveldine
Brian Taylor
Κύριοι Ρόλοι:
Gerard Butler … John ‘Kable’ Tillman
Amber Valletta … Angie ‘Nika’ Roth Tillman
Michael C. Hall … Ken Castle
Kyra Sedgwick … Gina Parker Smith
Logan Lerman … Simon Silverton
Terry Crews … Hackman
Alison Lohman … Trace
Ludacris … Brother
Aaron Yoo … Dude
John Leguizamo … Freek
Zoe Bell … Sandra
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mark Neveldine, Brian Taylor
Παραγωγή: Gary Lucchesi, Tom Rosenberg, Skip Williamson, Richard S. Wright
Μουσική: Robbie C. Williamson, Geoff Zanelli
Φωτογραφία: Ekkehart Pollack
Μοντάζ: Peter Amundson, Fernando Villena, Doobie White
Σκηνικά: Jerry Fleming
Κοστούμια: Alix Friedberg
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Gamer
- Ελληνικός Τίτλος: Gamer
Παραλειπόμενα
- Οι δημιουργοί του ήθελαν η ταινία να είναι τρισδιάστατη, αλλά υπήρξαν περιορισμοί στο μπάτζετ.
- Το φιλμ γυρίστηκε για κάδρο 2.40:1, με τη μετατροπή σε 1.85:1 να γίνεται αργότερα. Παραδόξως, για αυτή την ασυνήθιστη διαδικασία, δεν χρειάστηκε να κρυφτούν ψηφιακά τα μικρόφωνα που λογικά θα έμπαιναν πλέον στο πλάνο.
- Μέχρι και τις δοκιμαστικές του προβολές, είχε τίτλο Citizen Game.
- Αποτυχία σε όλα τα επίπεδα. Το φιλμ κόστισε 50 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε 42.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/8/2009
Το σκηνοθετικό δίδυμο των Crank μάς βγήκε λιγάκι πιο φιλοσοφημένο από ό,τι διαφαινόταν. Τώρα, μέσα σε έναν βομβαρδισμό τάχιστα εναλλασσόμενων εικόνων κι εκκωφαντικών ήχων, πώς μπορείς να αρπάξεις το μήνυμα, είναι άλλο θέμα. Το εν λόγω μήνυμα, βέβαια, δεν είναι πολύ σύνθετο, αφορά έναν φουτουριστικό κόσμο όπου ο έλεγχος του νου είναι σε πρώτο πλάνο. Καθόλου αμελητέο, ακόμα και που έχει γίνει κάπως γραφικό, αλλά κινηματογραφικά είναι αρκετά πασέ. Σε συνδυασμό με το παιχνίδι θανάτου της ταινίας, κάνουμε ολική επαναφορά σε παλιότερες b-movies, όπως το Punishment Park (ο ουσιαστικός διδάξας), Ρόλερμπολ, ο Άτρωτος κτλ, κτλ…
Η ταινία βασικά είναι 40 τοις εκατό βίντεο-κλιπ, άλλο τόσο βίντεο-γκέιμ και μένει 20 για την ανάπτυξη. Όχι χαρακτήρων, υπόθεσης. Η δράση είναι καλή, αλλά αλά Crank ανεγκέφαλη κι ανέμπνευστη. Οι μουσικές επιλογές κάνουν έξυπνη, νοηματικά, δουλειά, ειδικά το Under My Skin του φινάλε, όπου μας προειδοποιεί πως η παρομοίωση του χθες μπορεί να είναι ο εφιάλτης του αύριο. Butler δεν θα καταλάβετε, περισσότερο ο Michael C. Hall κάτι σαν να δείχνει. Κι ένα μικρό πρόβλημα για τους παραγωγούς: η ταινία πήρε χαρακτηρισμό ακατάλληλη ως 18. Όμως, παρότι δείχνει κάμποσο γυμνό στήθος, είναι καθαρά νεανικού ενδιαφέροντος και φοβάμαι πως αυτό θα την καταδικάσει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
