Ο Ρέι Μπρέσλιν, ένας κατασκευαστής μέτρων ασφάλειας φυλακών, βρίσκεται αιχμάλωτος σε μία από αυτές, αφού μια σκοτεινή συνωμοσία τον θέλει να παραμένει για πάντα μέσα, παρότι βρίσκεται εκεί κρυφά για να τεστάρει τα μέτρα ασφαλείας. Παρά το απαράβατο της φυλακής, ο Μπρέσλιν θα εκμεταλλευτεί τη βοήθεια του συγκρατούμενου του, Εμίλ Ρότμαγιερ, ώστε να κάνει την απίθανη απόδραση πραγματικότητα.

Σκηνοθεσία:

Mikael Hafstrom

Κύριοι Ρόλοι:

Sylvester Stallone … Ray Breslin

Arnold Schwarzenegger … Emil Rottmayer

50 Cent … Hush

Jim Caviezel … Hobbes

Sam Neill … Δρ Kyrie

Vinnie Jones … Drake

Faran Tahir … Javed

Vincent D’Onofrio … Lester Clark

Amy Ryan … Abigail Ross

Graham Beckel … Brims

Matt Gerald … Roag

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Miles Chapman, Jason Keller

Στόρι: Miles Chapman

Παραγωγή: Robbie Brenner, Mark Canton, Remington Chase, Randall Emmett, Kevin King Templeton

Μουσική: Alex Heffes

Φωτογραφία: Brendan Galvin

Μοντάζ: Elliot Greenberg

Σκηνικά: Barry Chusid

Κοστούμια: Lizz Wolf

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Escape Plan
  • Ελληνικός Τίτλος: Σχέδιο Απόδρασης

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Παραλειπόμενα

  • Ένα παλιότερο σχέδιο ήθελε σκηνοθέτη τον Antoine Fuqua και πρωταγωνιστή τον Bruce Willis.
  • Πρώτη κινηματογραφική συνάντηση για τους θρύλους της δράσης Stallone και Schwarzenegger σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Προηγήθηκαν αυτές στους δύο πρώτους Αναλώσιμους, αλλά εκεί ο Schwarzenegger κρατάει μικρό ρόλο. Στα πλατό μάλιστα των πρώτων Αναλώσιμων γεννήθηκε ανάμεσα τους η ιδέα αυτής της συνεργασίας.
  • Miles Chapman και Jason Keller υπογράφουν το σενάριο υπό το κοινό ψευδώνυμο Arnell Jesko, το οποίο προκύπτει από αναγραμματισμό.
  • Κατά τα γυρίσματα στην οδό Μπέρμπον της Νέας Ορλεάνης, στρατιωτικοί που έβγαιναν από συνέδριο βρέθηκαν κατά λάθος μέσα στον χώρο γυρισμάτων, Καθώς το συνεργείο τούς εξηγούσε να φύγουν, ο Sylvester Stallone βρήκε ευκαιρία και πόζαρε με πολλούς από αυτούς.
  • Ο σκηνοθέτης είχε αποκαλύψει ότι το 90% γυρίστηκε σε άδεια εγκατάσταση στη Νέα Ορλεάνη, η οποία προηγουμένως βρίσκονταν υπό την ιδιοκτησία της NASA.
  • Μετά από αυτό το γύρισμα, ο Stallone έμαθε για τον θάνατο του γιου του.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 30/10/2013

Πολλά κι αντίρροπα, κυρίως, συναισθήματα αφήνει αυτή η συνάντηση γιγάντων. Καταρχάς, μην περιμένετε να σας πιάσει κάποιο δέος από την ταυτόχρονη παρουσία των δύο macho-star, αμφότεροι δεν είναι πια βαμμένοι με την ίδια «μπογιά», αλλά ούτε φυσικά ο διευθυντής κάστινγκ είναι ποτέ ο άμεσος υπεύθυνος για το σύνολο μιας ταινίας. Στην προκειμένη, είναι ο σουηδός Mikael Hafstrom που πριν καλά-καλά ζυμωθεί στη χώρα του, μπήκε στα μεγάλα σαλόνια του Χόλιγουντ, με μια πορεία που δεν θα την έλεγες αξιοζήλευτη. Ο Σουηδός, λοιπόν, παρουσιάζει εδώ στοιχεία που εξάπτουν το ενδιαφέρον του θεατή, αλλά την ίδια στιγμή είναι καμωμένα πάνω σε ένα τόσο κλισέ κορμό, που μπορεί να σε απογοητεύσει από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ποιο από τα δύο αυτά υπερνικάει; Κανένα…

Πράγματι, αν ανατρέξετε σε φιλμ της μετά «Απόδρασης από το Αλκατράζ» εποχής, έχετε ήδη στο πιάτο την πλοκή, από την αρχή μέχρι το φινάλε. Αλλά οι ταινίες φυλακής έχουν πάντα μια «νοστιμιά» κι αυτή την εκμεταλλεύεται εύστοχα ο σκηνοθέτης. Πρώτον, ο πρωτότυπος διάκοσμος της φυλακής έχει κάτι το φουτουριστικό και κλειστοφοβικό, παρότι παραπέμπει άμεσα και πονηρά στο «χαμένο» «Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας» του 1991. Δεύτερον, τα τρικάκια του κεντρικού ήρωα προς απόδραση παρέχουν την αναγκαία ευφυΐα που επιβάλλεται να έχουν κι αποτελούν το μυστικό που κάνει την ταινία ενδιαφέρουσα. Αυτό το στοιχείο, δε, ο Stallone το υποστηρίζει καλά, με τον Schwarzenegger να φαντάζει περισσότερο βοηθητικός κι από όσο τον θέλει το σενάριο. Αλλά εκεί που όλα προϊδεάζουν προς ένα εξίσου ευφυές φινάλε, οι δύο σεναριογράφοι στερεύουν για τα καλά κι αλλάζουν όλο το ύφος της ταινίας. Ερμηνευτικά, οι δύο σταρ κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει, αλλά είναι ο Jim Caviezel που ξεχωρίζει με την εσωτερική του τρέλα. Από εκεί και πέρα, πάντα σε αυτό το πεδίο, ανακαλύπτουμε ένα ακόμα λαθάκι του φιλμ, αυτό της ανυπαρξίας περιφερειακών χαρακτήρων, πράγμα απαράδεκτο για ταινία φυλακής.

Ως συνολική εικόνα κι αν εξαιρέσουμε το απογοητευτικό φινάλε, η ταινία είναι ενδιαφέρουσα και δεν κάνει διόλου ζημιά στην εικόνα των γηραιών σταρ της. Αλλά είναι και ταινία για το κοινό της, Δηλαδή, ένας μη «μυημένος» θα έχει αρκετές ευκαιρίες να δυσφορήσει κι αυτό αφορά κυρίως την παρέλαση των κλισέ. Να πω πως περίμενα λιγότερα; Μάλλον όχι. Τα διαπιστευτήρια ήταν γενικά καλά, αλλά φαίνεται ότι ξέχασα να αναζητήσω αυτά των σεναριογράφων…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

17 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *