Δύο τροχαία ατυχήματα, ένας βίαιος βανδαλισμός εργασιακού χώρου και ένα ύποπτο δολοφονικό χτύπημα ενός αστυνομικού προς έναν άλλον αστυνομικό, όλα τοποθετημένα πίσω από το σκηνικό ενός ρατσιστικού αστυνομικού τμήματος στο Λος Άντζελες και το δικαστικό σύστημα της πόλης. Ένας εισαγγελέας και η σύζυγός του. Ένας πέρσης καταστηματάρχης. Δύο αστυνομικοί ντετέκτιβ, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα κι εραστές. Ένας αφρο-αμερικανός τηλεοπτικός σκηνοθέτης και η σύζυγός του. Ένα μεξικανός κλειδαράς. Δύο κλέφτες αυτοκινήτων. Ένας απατεώνας αστυνομικός. Ένα ζευγάρι μεσήλικων από την Κορέα. Όλοι ζουν στο Λος Άντζελες και κατά τη διάρκεια των επόμενων 36 ωρών, θα συγκρουστούν.
Σκηνοθεσία:
Paul Haggis
Κύριοι Ρόλοι:
Sandra Bullock … Jean Cabot
Don Cheadle … ντετέκτιβ Graham Waters
Matt Dillon … αστυνόμος John Ryan
Jennifer Esposito … Ria
Brendan Fraser … εισαγγελέας Rick Cabot
Terrence Howard … Cameron Thayer
Ludacris … Anthony
Thandiwe Newton … Christine Thayer
Michael Pena … Daniel Ruiz
Ryan Phillippe … αστυνομικός Tom Hansen
Larenz Tate … Peter
Loretta Devine … Shaniqua Johnson
William Fichtner … Flanagan
Keith David … αστυνόμος Dixon
Tony Danza … Fred
Daniel Dae Kim … Park
Shaun Toub … Farhad
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Paul Haggis, Bobby Moresco
Στόρι: Paul Haggis
Παραγωγή: Don Cheadle, Paul Haggis, Mark R. Harris, Bobby Moresco, Cathy Schulman, Bob Yari
Μουσική: Mark Isham
Φωτογραφία: James M. Muro
Μοντάζ: Hughes Winborne
Σκηνικά: Laurence Bennett
Κοστούμια: Linda M. Bass
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Crash
- Ελληνικός Τίτλος: Crash
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ καλύτερης ταινίας, πρωτότυπου σεναρίου και μοντάζ. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Matt Dillon) και τραγούδι (In the Deep).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Matt Dillon) και σεναρίου.
- Βραβείο Bafta δεύτερου γυναικείου ρόλου (Thandie Newton) και σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Don Cheadle και Matt Dillon), φωτογραφία, μοντάζ και ήχο.
- Βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στα David di Donatello.
Παραλειπόμενα
- Περιεγράφηκε ως “δουλειά πάθους” από τον Paul Haggis, εμπνεόμενη από αληθινό του περιστατικό, όταν η Πόρσε του ληστεύτηκε το 1991 στη Wilshire Boulevard.
- Ο Haggis ξεκίνησε να γράφει το σενάριο το 2001, αμέσως μετά την απόλυσή του από τη σειρά Family Law.
- Ο John Cusack ήταν η πρώτη επιλογή για τον εισαγγελέα Κάμποτ.
- Ο Forest Whitaker είχε πάρει τον ρόλο του Κάμερον Θάγιερ, αλλά προτίμησε να αποχωρήσει. Το ίδιο έπραξαν οι Heath Ledger και John Cusack λόγω της καθυστέρησης έναρξης των γυρισμάτων.
- Λόγω του χαμηλού μπάτζετ, ο σκηνοθέτης έβαλε σε υποθήκη το σπίτι του, έκανε περικοπές σε εξωτερικά πλάνα, ενώ το καστ δέχτηκε περικοπή πληρωμών.
- Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος μιας σκηνής, ο Haggis υπέστη καρδιακό επεισόδιο, και επέτρεψε στη δουλειά μετά από μία εβδομάδα. Οι γιατροί τού συνέστησαν η ταινία να συνεχιζόταν από άλλο σκηνοθέτη.
- Γυρίστηκε σε 36 ημέρες.
- Έγινε η πρώτη ταινία που κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, χωρίς να είναι υποψήφια σε κάποια από τις τρεις αντίστοιχες κατηγορίες των Χρυσών Σφαιρών (δράμα, κωμωδία, ξενόγλωσση ταινία).
- Η πέρα από κάθε προγνωστικό νίκη -κυρίως- επί του Το Μυστικό του Brokeback Mountain, αποδόθηκε από πολλούς στην LGBT θεματική της ταινίας του Ang Lee και τον ανάλογο συντηρητισμό της ακαδημίας. Ο Jack Nicholson που διάβαζε τον φάκελο του νικητή δεν μπόρεσε να κρύψει την έκπληξη του, βγάζοντας ένα χαμηλόφωνο “whoa”.
- Δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατέταξαν αυτή την οσκαρική επιτυχία ως μία από τις χειρότερες επικρατήσεις στο βραβείο καλύτερης ταινίας.
- Το 2008, η ταινία μετατράπηκε σε σειρά 13ών επεισοδίων με τον ίδιο τίτλο για το δίκτυο Starz.
- Παρότι ως ανεξάρτητη ταινία τα κέρδη ήταν πολλά σε σχέση με το μπάτζετ (98,4 εκατομμύρια δολάρια έναντι κόστους των 6,5), ήταν η λιγότερο κερδοφόρα ταινία που κέρδισε το βασικό Όσκαρ από την εποχή του Τελευταίου Αυτοκράτορα.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Bird York ερμηνεύει το In the Deep, γραμμένο για την ταινία από τους Kathleen York και Michael Becker.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 19/6/2016
Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του οσκαρικού θεσμού, έκλεψε, σύμφωνα με τα προγνωστικά, τη νίκη από το «Brokeback Mountain» και άντλησε αντίρροπες κριτικές. Παρότι στο ουσιαστικό σκηνοθετικό του ντεμπούτο, δύσκολα αμφισβητείς τη δεινότητα του Πολ Χάγκις στο να μεταφέρεται τόσο έντεχνα από σκηνή σε σκηνή και από χαρακτήρα σε χαρακτήρα. Αλλά, θεματικά, η ταινία είναι τόσο φανατικά στρατευμένη κι επιτηδευμένη επί του φυλετικού ζητήματος, που μοιραία αυτό ο Χάγκις δεν μπορεί να το ελέγξει, και καταλήγει σε αρκετά στιγμιότυπα να αντιστρέφει τα νοήματα. Δεν προσπάθησε πρώτιστα να κάνει αυτό που δείχνει ότι πετυχαίνει ορθά, τη σκηνοθετική τεχνική, αλλά να φορτώσει το φιλμ νοηματικά. Σε ένα ανοιχτό πεδίο για μεγάλες εμφανίσεις ηθοποιών, Σάντρα Μπούλοκ, Ντον Τσιντλ, Ματ Ντίλον και πολλοί άλλοι συνθέτουν μια αξιολογότατη συλλογική ερμηνεία. Τρία συνολικά τα νικητήρια Όσκαρ, αλλά μονάχα το μοντάζ έπεσε αληθινά διάνα.
Βαθμολογία: