Τρεις φίλοι και συμμαθητές του γυμνασίου κάνουν μια απίστευτη ανακάλυψη που θα τους οδηγήσει να αναπτύξουν υπερφυσικές δυνάμεις. Αποκτούν την ικανότητα να κινούν αντικείμενα με το μυαλό τους, να διαλύουν αυτοκίνητα όποτε θέλουν, ακόμα και να πετάνε. Καθώς, όμως, μαθαίνουν σταδιακά να ελέγχουν τις καινούργιες τους δυνάμεις, αρχίζουν και οι ίδιοι να κυριεύονται από τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους. Όταν μερικές ακίνδυνες φάρσες θα αντικατασταθούν από πιο επικίνδυνες περιπέτειες, οι ζωές τους θα ξεφύγουν εκτός ελέγχου.
Σκηνοθεσία:
Josh Trank
Κύριοι Ρόλοι:
Dane DeHaan … Andrew Detmer
Alex Russell … Matt Garetty
Michael B. Jordan … Steve Montgomery
Michael Kelly … Richard Detmer
Ashley Hinshaw … Casey Letter
Bo Petersen … Karen Detmer
Anna Wood … Monica
Crystal-Donna Roberts … Samantha
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Max Landis
Στόρι: Max Landis, Josh Trank
Παραγωγή: John Davis, Adam Schroeder
Φωτογραφία: Matthew Jensen
Μοντάζ: Elliot Greenberg
Σκηνικά: Stephen Altman
Κοστούμια: Diana Cilliers
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Chronicle
- Ελληνικός Τίτλος: Το Χρονικό
Παραλειπόμενα
- Ασυνήθιστος συνδυασμός found-footage ταινίας με καθαρή ταινία υπερηρώων.
- Ο Josh Trank είχε συλλάβει την ιδέα για το στόρι από τον καιρό που ήταν στο λύκειο, και τα επόμενα χρόνια συνέχισε να την εμπλουτίζει. Ο Jeremy Slater ήταν ο πρώτος που τον βοήθησε όταν ήταν ακόμα σε στάδιο στόρι, και όταν αποφάσισε να προχωρήσει με άλλα σχέδια, ήρθε στη θέση του ο Max Landis. Ο Landis όμως εργάστηκε επί 3 εβδομάδες ολομόναχος, δίχως να το γνωρίζει ο Trank, αλλάζοντας πολλά από το αρχικό στόρι. Όταν όμως το κείμενο πουλήθηκε στην 20th Century Fox, ο Josh Trank άρπαξε την ευκαιρία να σκηνοθετήσει μια ταινία για πρώτη φορά στη ζωή του. Οι δυο τους δεν ξαναμίλησαν ποτέ, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Trank, που δήλωσε πως δεν τον άφησε να εμφανιστεί καν στα γυρίσματα.
- Για οικονομικούς λόγους, το φιλμ γυρίστηκε κυρίως στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, με κάποια ακόμα γυρίσματα να γίνονται στο Βανκούβερ του Καναδά.
- Ο σκηνοθέτης έβαλε τους τρεις νεαρούς πρωταγωνιστές να μένουν μαζί επί 15 ημέρες πριν τα γυρίσματα, ώστε να αναπτύξουν έναν πιο αυθεντικό δεσμό ανάμεσα τους.
- Το director’s cut (γνωστό ως Lost Footage) διαρκεί 89 λεπτά.
- Με μπάτζετ μόλις 15 εκατομμυρίων δολαρίων, οι εισπράξεις ανήλθαν στα 126,6. Άμεσα η Fox όρισε να υπάρξει και σίκουελ, αλλά ήταν ο Max Landis αυτός στον οποίο απευθύνθηκε για το σενάριο, μην επικοινωνώντας καθόλου με τον σκηνοθέτη. Κι ενώ η δουλειά του Landis δεν άρεσε τελικά στο στούντιο, τα τελευταία νέα μιλούσαν το 2021 για ένα σίκουελ θηλυκού καστ.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Δεν υπάρχει πουθενά μουσική στην ταινία από σάουντρακ ή αυθεντικό σκορ, εκτός από αυτήν που ακούγεται σε αληθινό χρόνο, μέσω ραδιοφώνου ή iPod.
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 1/2/2012
Το συγκεκριμένο είδος κινηματογράφησης, μια κάμερα τραβά συνεχώς κι εμείς βλέπουμε μέσα από αυτήν, έχει σχεδόν κορεστεί. Για όλες τις καλές προσπάθειες (το Blair Witch Project, το [REC], το Cloverfield) υπάρχουν άλλες αμέτρητες ταινίες χωρίς καμία έμπνευση, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξαργυρώνουν την εμπορικότητα του είδους αλλά παράλληλα και να το καταστρέφουν. Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν κατάλαβα ότι το «Chronicle» είναι ένα λαμπρό παράδειγμα για το πώς να κάνεις κάτι διαφορετικό χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο τέχνασμα.
Με κεντρικό ήρωα έναν απροσάρμοστο έφηβο, ξεχωριστό ανάμεσα στους υπόλοιπους, και τους δυο φίλους του που αποκτούν υπερδυνάμεις, η ταινία προχωρά σταδιακά. Στην αρχή, χειραγωγούν κομμάτια λέγκο και πέτρες πάνω στο νερό. Στη συνέχεια, ανακαλύπτουν ότι μπορούν να διασκεδάσουν περισσότερο με το να κάνουν φάρσες όπως σήκωμα των φουστών των κοριτσιών. Αλλά καθώς συνειδητοποιούν την αυξανόμενη έκταση των δυνατοτήτων τους, το ζήτημα της ηθικής κρίσης προκύπτει. Το μήνυμα εδώ δεν είναι ότι «η εξουσία διαφθείρει» αλλά περισσότερο ότι «όταν η δύναμη περνάει στα λάθος χέρια, ο κίνδυνος είναι μεγάλος». Θα μου πείτε «ναι», ωραία, το ξέρουμε και το έχουμε ξαναδεί. Το έξυπνο, όμως, εδώ είναι το σενάριο του Max Landis που καταφέρνει να κάνει τον κεντρικό ήρωα, παρόλα τα θέματα του, έναν συμπαθητικό χαρακτήρα. Μπορείς να δεις και να καταλάβεις πως η ψυχή του έχει ηττηθεί και το ταξίδι του προς το σκοτάδι είναι συναρπαστικό. Υπάρχει επίσης και κάτι που παρόμοιες ταινίες δεν διαθέτουν. Δίνεται δέουσα προσοχή και σε όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες, ενώ υπάρχουν και κάποιες σκηνές ενδοοικογενειακής βίας που είναι πραγματικά οδυνηρές. Όλα τα παραπάνω βοηθούν την ταινία στο να μοιάζει ρεαλιστική και να σου δίνει την αίσθηση ότι όσα βλέπεις είναι αληθινά.
Ο Josh Trank, από την άλλη, όχι μόνο χρησιμοποιεί την κάμερα τού πρωταγωνιστή, αλλά την εξελίσσει κιόλας αφού όσο περνά η ώρα κι ο ήρωας χειρίζεται καλυτέρα τις δυνάμεις του, η λήψη καλυτερεύει. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με έναν εφευρετικό κινηματογράφο που φέρνει τη δική του φρεσκάδα στην οθόνη. Ένα άλλο πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο Trank χρησιμοποιεί αυτό το είδος κινηματογράφησης όχι μόνο για να εντείνει την αγωνία αλλά και ως έμπνευση του. Εναλλάσσοντας την καταγραφή και μέσα από άλλες κάμερες (όπως π.χ. κάμερες παρακολούθησης της πόλης ή την κάμερα μιας μαθήτριάς που τραβά διαρκώς την καθημερινότητά της για το blog που διατηρεί), κάνει μια επικριτική παρατήρηση στη συνεχή παρακολούθηση, στην οποία βρισκόμαστε, με αποτέλεσμα η ταινία να έχει μια ενδιαφέρουσα, μοναδική ποιότητα.
Ωραία όλα αυτά κι αξιέπαινα αλλά το «Chronicle» πασάρεται ως μια επιστημονικής φαντασίας περιπέτεια. Και εδώ έρχεται το μόνο πρόβλημα της ταινίας. Οι αρχικές σκηνές όπου οι τρεις τους αρχίζουν τους πειραματισμούς με τις δυνάμεις τους αργεί πάρα πολύ να πάρει μπρος με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι ότι κάπου κάνει μια κοιλιά. Δεν λέω, είναι διασκεδαστικό να βλέπεις να κουνούν τούβλα ή πέτρες χρησιμοποιώντας μόνο το μυαλό τους, αλλά κι αυτό μέχρι ενός σημείου αφού έχω την εντύπωση ότι αν ξαφνικά γινόσουν τηλεκινητικός θα ήθελες να κάνεις ένα σωρό άλλα πράγματα. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που θα μάθουν πώς να πετούν και η ταινία αποκτά άμεσα ενδιαφέρον αφού και οπτικά αυτό που βλέπεις σου προκαλεί τον θαυμασμό. Κρατάει, δε, το καλύτερο για το τέλος με την δράση να φτάνει στο απόγειο της, με σπασμένα αυτοκίνητα, εκρήξεις κτηρίων και μια τρομερή χρήση της κάμερας που τα καταγράφει όλα με τον καλύτερο τρόπο.
Το «Chronicle» είναι τελικά ένα ευφυές καλογυρισμένο δραματικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας, πολύ πιο σκοτεινό κι ανησυχητικό από ό, τι μπορείτε να φανταστείτε. Αν το συστήνω να το δείτε; Ναι! Αν είχε και λίγο παραπάνω δράση όμως, θα ήταν σαφώς καλύτερο.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 10/2/2013
Στη βάση του έχουμε δράμα, με έναν έφηβο με καρκινοπαθή μητέρα και μεθύστακα πατέρα που μέσω των δυνάμεων που αποκτά, θα οδηγηθεί σε μια έκρηξη οργής και παράνοιας ότι είναι ένας που θα διορθώσει (επώδυνα) τον άδικο κόσμο. Το «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» συναντά το «Κάρι» και κάποιους αντιπάλους των «Σούπερμαν» και «Μπάτμαν»; Περίπου. Πάνω σε αυτό το σκεπτικό, ο μόλις 26 χρονών σκηνοθέτης Τζος Τρανκ, μαζί με τον συνομήλικο του, Μαξ Λάντις (γιο του Τζον Λάντις), στο σενάριο, κάνουν ένα έργο εφηβικής εξέγερσης εστιάζοντας περισσότερο στη ζωηρή αφήγηση και τη σκηνοθετική συνέπεια, παρά στην ψυχολογική μελέτη. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε σε τέτοια ηλικία. Είναι έργο πρωτότυπο, φρέσκο, με έξυπνα εφέ και δυναμική sci-fi, ένα ντεμπούτο των συντελεστών που υπόσχεται μέλλον.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
