Η Κάθριν και η Κλόι δουλεύουν σε γειτονικές επιχειρήσεις. Το ιατρείο της Κάθριν βρίσκεται απέναντι από το μπαρ Four Seasons, όπου η Κλόι απασχολείται ως πόρνη πολυτελείας. Όταν ο σύζυγος της Κάθριν, Ντέιβιντ, χάνει μια πτήση και το πάρτι- έκπληξη για τα γενέθλιά του, η Κάθριν, υποψιαζόμενη ότι την απατά, αναθέτει στην Κλόι να τον σαγηνεύσει ερωτικά, ώστε να δοκιμάσει τις αντοχές του συζύγου της. Δεν μπορεί να φανταστεί όμως τα γεγονότα που ακολουθούν, αλλά και τον κίνδυνο που όλο αυτό ελλοχεύει για την ίδια και την οικογένειά της.

Σκηνοθεσία:

Atom Egoyan

Κύριοι Ρόλοι:

Julianne Moore … Δρ Catherine Stewart

Amanda Seyfried … Chloe Sweeney

Liam Neeson … David Stewart

Max Thieriot … Michael Stewart

Nina Dobrev … Anna

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Erin Cressida Wilson

Παραγωγή: Jeffrey Clifford, Joe Medjuck, Ivan Reitman

Μουσική: Mychael Danna

Φωτογραφία: Paul Sarossy

Μοντάζ: Susan Shipton

Σκηνικά: Phillip Barker

Κοστούμια: Debra Hanson

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Chloe
  • Ελληνικός Τίτλος: Υποψία

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Ναταλί (2003)

Σεναριακή Πηγή

  • Σενάριο: Ναταλί της Anne Fontaine.

Παραλειπόμενα

  • Ριμέικ της γαλλικής ταινίας Ναταλί του 2003.
  • Πρώτη ταινία του Atom Egoyan που δεν είναι σε δικό του σενάριο.
  • Όλη η ταινία γυρίστηκε μέσα σε 37 ημέρες.
  • Ο Liam Neeson αναγκάστηκε να αποχωρίσει από τα γυρίσματα, μαθαίνοντας ότι η σύζυγος του, η Natasha Richardson, είχε σοβαρό ατύχημα στο σκι. Λίγες ημέρες μετά, η διάσημη ηθοποιός απέπνευσε, με τον Neeson όμως να μην αργεί να επιστρέψει στο σετ. Μέσα σε 2 ημέρες, είχε τελειώσει όλες τις υπόλοιπες σκηνές του.
  • Το φιλμ δεν πήγε καθόλου καλά στα ταμεία, αφού συγκέντρωσε μόλις 13,6 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ κόστισε 14.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το καναδικό ανεξάρτητο γκρουπ των Raised by Swans αναφέρεται κάποιες στιγμές από τον χαρακτήρα της Κλόι, κι επί τούτου υπάρχουν δύο τραγούδια τους στο σάουντρακ.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 30/3/2010

Η ιστορία συνδυάζει το μοτίβο της δολιοφθοράς στο «Ολέθρια σχέση» του Adrian Lyne, με αυτό του καταλύτη στο «Θεώρημα» του Pasolini, ώστε πάνω σε αυτό το πατρόν να υφανθεί, σε πρώτο επίπεδο, ένα ερωτικό-ψυχολογικό θρίλερ, στους γνώριμους χαμηλόφωνους τόνους του Atom Egoyan. Σε δεύτερο επίπεδο ο σκηνοθέτης δημιουργεί μια ακόμη ελεγεία της ερωτικής επιθυμίας μέσα από την υπαρξιακή κρίση που επιφέρει η μέση ηλικία. Σε μεγάλο βαθμό οι Julianne Moore και Liam Neeson υποστηρίζουν τον δραματουργικό κορμό ενώ συμβάλλει και η Amanda Seyfried χάρη στη σωστή διεύθυνση από τον σκηνοθέτη.

Η τελική «κάθαρση» σεναριακά είναι κάπως εύκολη, βοηθάει όμως, στα τελευταία πλάνα, την υπόγεια πικρή-ειρωνική ματιά του Egoyan πάνω στα ανθρώπινα. Αν κάτι ιδιαίτερο προκύπτει, είναι μια διάλυση των κατηγοριών: η ηθική, η αισθητική της ηθικής, το χρήμα, οι ταξικές διαφορές, όλα διαχέονται σε ένα ενιαίο πεδίο με μόνη οσφρητική πυξίδα τις επιθυμίες. Μια επιμέρους παρατήρηση: το σχεδόν ηλιακό, προαστιακό, ψυχρό, μίνιμαλ σπίτι της οικογένειας, λειτουργεί «κλινικά» σαν εργαστήρι του σκηνοθέτη.

Είμαστε μακριά από τον εξπρεσιονισμό του The Adjuster (91) και του Exotica (94), ο πήχης είναι χαμηλότερος αλλά το ύφος παραμένει.

Βαθμολογία:


Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 31/3/2010

Έχουμε την περίπτωση ενός ριμέικ, που το αυθεντικό, δικαίως, δεν συνάντησε καλλιτεχνική αναγνώριση. Όμως, το πιο σημαντικό γεγονός έγκειται στην ολική στροφή του Egoyan προς ένα καθαρά χολιγουντιανό σινεμά, και η πρώτη φράση που μου έρχονταν στον νου, πριν το δω, ήταν «πάει κι αυτός». Χωρίς να αποποιείται τον εμπορικό του χρωματισμό και χωρίς να έχει άμεση σχέση με παλιότερα του έργα, πετυχαίνει να κάνει μια πολύ πιο ορθή ταινία από την Anne Fontaine και να μην απογοητεύει καταρχήν. Όσοι έχει τύχει να δείτε το Natalie, θα παρατηρήσετε την ολική διαφορά οπτικής κυρίως στον συναισθηματικό τομέα. Και, μάλιστα, ο Καναδο-Αιγύπτιος αποδεικνύεται πολύ πιο αισθησιακός από τους ερωτιάρηδες Γάλλους…

Η Julianne Moore παίρνει όλο το έργο πάνω της, και με αυτή την επιλογή ο Egoyan εξασφαλίζει μια πολύ καλή ανάπτυξη χαρακτήρα. Αφήνει ελεγχόμενα αινιγματική την Κλόι (θετική έκπληξη η Amanda Seyfried) και στην μπάντα τον Neeson, θέλοντας να αφήσει ανοιχτές εκδοχές για το φινάλε. Όμως, το έργο είναι δυνατό όταν σε κάνει να ξεχνάς πως είναι στην ουσία ένας βατός διάδοχος του Ολέθρια σχέση, κάτι που φαίνεται πιο διαυγές στο αμήχανο, αλλά όχι άτοπο, φινάλε. Αν ο Egoyan το έβλεπε καθαρά ψυχολογικά, είμαι σίγουρος πως θα έβγαζε διαμάντι. Κι έτσι, όμως, η ταυτότητα του δημιουργού δεν είναι αδιόρατη τελείως και το έργο αφήνει θετικές εντυπώσεις σε κάθε είδους κοινό. Μην πάρετε μαζί παιδιά, γιατί θα δουν τα κάλλη των δύο ηρωίδων…

Βαθμολογία:


Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 20/4/2010

Βλέποντας την Υποψία, πέρα από τις υποψίες της Julianne Moore -που δεν θα σας αποκαλύψω αν επιβεβαιώθηκαν ή όχι-, επιβεβαιώθηκαν οι δικές μου υποψίες. Ποιες υποψίες; Ότι ο Atom Egoyan αν θέλει να μας χαρίσει μια ακόμη μεγάλη ταινία θα πρέπει να γυρίσει στον Elias Koteas και στις προ-Χόλιγουντ εποχές. Έχουμε να κάνουμε με έναν μεγάλο δημιουργό που εδώ μοιάζει πιο συμβιβασμένος από ποτέ στις επιταγές του Χόλιγουντ, με αποτέλεσμα να θυσιάζει τη δημιουργική του ιδιαιτερότητα στον βωμό της εμπορικότητας, και τελικά να μας δίνει ένα ακόμη ερωτικό θριλεράκι όπως τόσα και τόσα που έχουμε κατά καιρούς δει.

Η Julianne Moore είναι μια εκπληκτική ηθοποιός, ο Liam Neeson είναι ένας καλός ηθοποιός και η Amanda Seyfried είναι μια πολλά υποσχόμενη ηθοποιός. Όλα καλά μέχρι εδώ, όλα καλά και στη σκηνοθεσία του Egoyan, που αν και δεν σε κερδίζει με τον κόσμο που χτίζει, δεν θα αφήσει και κανέναν παραπονεμένο. Το τεράστιο μείον της ταινίας είναι το σενάριο. Μέχρι ένα σημείο, η ανάπτυξη των χαρακτήρων μοιάζει ιδανική, η σεναριακή ευκολία όμως με την οποία προβάλλεται το φινάλε οδηγεί την ταινία σχεδόν σε ναυάγιο. Πέρα από τη σεναριακή ευκολία του φινάλε, έχουμε να κάνουμε και με ένα θρίλερ που από νωρίς χάνει μια από τις βασικές αρετές που θα έπρεπε και πολύ θα ήθελε να έχει: την ικανότητα ενός ανατρεπτικού φινάλε. Αν μου πείτε ότι δεν είχατε ψιλιαστεί, αν όχι βεβαιωθεί, για το φινάλε, θα αρχίσω να πιστεύω πως οι γνώσεις μου στα ερωτικά θρίλερ έχουν προχωρήσει με αλματώδεις ρυθμούς…

Αν θέλετε να δείτε την Julianne Moore πιο όμορφη και γοητευτική από ποτέ, να βάζει κάτω (ναι, απ’ όλες τις απόψεις) μια 25χρονη πιτσιρίκα, δείτε το. Αν πάλι είστε φαν του Atom Egoyan, θα σας πρότεινα να ξαναδείτε το Exotica και το The Adjuster, και να περιμένετε για την επόμενη μεγάλη ταινία του. Ακριβώς αυτό θα κάνω και εγώ…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

8 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *