Τσίκο & Ρίτα
- Chico & Rita
- Τσίκο και Ρίτα
- 2010
- Ισπανία
- Ισπανικά, Αγγλικά, Γαλλικά
- Αισθηματική, Δραματική, Εποχής, Ερωτική, Κινούμενα Σχέδια, Μουσική
- 14 Απριλίου 2011
Κούβα, 1948. Ο Τσίκο είναι ένας πιανίστας «μικρών» ετών και μεγάλων ονείρων. Η Ρίτα είναι μια πανέμορφη τραγουδίστρια με εκπληκτική φωνή. Η μουσική μπολερό και το ρομάντζο τούς ενώνουν, αλλά το ταξίδι τους θα φέρει βάσανα. Από την Αβάνα στη Νέα Υόρκη κι από εκεί στο Παρίσι, το Χόλιγουντ, το Λας Βέγκας, το ζευγάρι παλεύει τις αντιξοότητες για να ενωθεί αυτό και η μουσική τους.
Σκηνοθεσία:
Tono Errando
Javier Mariscal
Fernando Trueba
Κύριοι Ρόλοι:
Limara Meneses … Rita (φωνή)
Eman Xor Ona … Chico (φωνή)
Mario Guerra … Ramon (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ignacio Martinez de Pison, Fernando Trueba
Παραγωγή: Santi Errando, Cristina Huete, Martin Pope, Michael Rose
Μουσική: Bebo Valdes
Μοντάζ: Arnau Quiles
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Chico & Rita
Ελληνικός Τίτλος: Τσίκο & Ρίτα
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Τσίκο και Ρίτα
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
- Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων στα Goya.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Παραδοσιακό Σχέδιο
- Πρώτη φορά που μια πλήρως ισπανόφωνη ταινία βρέθηκε υποψήφια για Όσκαρ κινουμένου σχεδίου.
- Στην αγγλόφωνη βερσιόν, τις φωνές τους δανείζουν οι: Wendell Pierce, Mary J. Blige, Rob Riggle, Chris Pine και Viola Davis.
- Η γεωγραφία της πόλης της Αβάνας είναι η ίδια και με της πραγματικότητας. Ακόμα και τα κτήρια είναι υπαρκτά. Ο ένας εκ των σκηνοθετών, ο Javier Mariscal, φρόντισε πριν ξεκινήσουν την ταινία να κάνει ένα εκτεταμένο ταξίδι στην πρωτεύουσα της Κούβας, όπου μπόρεσε να κοπιάρει φωτογραφίες αρχείου από το 1949.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Στο πλούσιο τζαζ σάουντρακ, ακούγεται μουσική από τους: Chucho Valdes, Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Chano Pozo, Tito Puente, Ben Webster και Thelonious Monk.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 10/4/2011
Η Κούβα στα 1940, ένα απέραντο fun-club των Αμερικάνων. Ο Ρίκο είναι ταλαντούχος αλλά άσημος πιανίστας, η Ρίτα επίσης μια άγνωστη τραγουδίστρια και private-dancer. Ο Τσίκο μαγνητίζεται από την φωνή και την παρουσία της όπως και εκείνη από το παίξιμό του, αλλά η φήμη του ως γυναικά δημιουργεί παρεξηγήσεις που τους φέρνουν σε διάσταση παρά τις έστω λίγες μαγικές βραδιές που έζησαν μαζί. Και πάλι από πληγωμένο εγωισμό της Ρίτας, οι δρόμοι τους χωρίζουν όταν εκείνη γίνεται αστέρι του τραγουδιού στη Νέα Υόρκη με συμμετοχή σε χολιγουντιανές ταινίες, ενώ εκείνος επίσης στην Ν. Υόρκη βρίσκεται να παίζει με μουσικούς όπως ο Τσάρλι Πάρκερ. Αργότερα, και αφού τα αστέρια τους δύουν, έχοντας χάσει ο ένας τον άλλο, σμίγουν στα γεράματα στην «ταπεινή» Κούβα του Κάστρο.
Είναι μια αναπόληση της εποχής της τζαζ και λάτιν τζαζ που κυριάρχησε στα 1940 και 1950 μέσα από ένα λαϊκό ρομάντζο (με «τολμηρό» γυμνό για animation), με την αθωότητα που αποδιδόταν τότε και στο σινεμά. Ωστόσο, διακριτικά, περνά και ο πολιτικός σχολιασμός για την αμερικανική αποικιοκρατία και την χρήση της Αβάνας ως απέραντου μπορντέλου, για τις φυλετικές διακρίσεις στην Αμερική, το star-system, την drug-culture κ.λπ. Σε επίπεδο παραγωγής, είναι μια απολαυστική δουλειά πάνω στο σχέδιο, στο χρώμα και σε μια στυλιζαρισμένη κίνηση. Η απόδοση των χώρων, το πιο μεγάλο γραφιστικό ατού.
Από την σκηνοθετική τριάδα των Tono Errando, Javier Mariscal και Fernando Trueba που (ο τελευταίος) εκτός από το Belle Epoque, είχε δώσει και το ντοκιμαντέρ Calle 54 το 2000, πάνω στην λάτιν τζαζ σκηνή, ενώ εδώ συνυπογράφει και το σενάριο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
