Ψεύτης Ήλιος 3: Το Οχυρό

Σοβιετική Ένωση. 1943. Ο Ντμίτρι, η αιώνια νέμεσις του στρατηγού Κοτόβ και υπεύθυνος για τη σύλληψη και την καταδίκη του, είναι πλέον ταγματάρχης της KGB, και με διαταγή του ίδιου του Στάλιν αναζητά τον πρώην στρατηγό σε μια χώρα ρημαγμένη από τον πόλεμο. Σε αυτό το κολασμένο τοπίο, οι δύο αντίζηλοι θα βρεθούν αντιμέτωποι σε μια συνάντηση που θα ανατρέψει για πάντα τη ζωή τους. Επιστρέφοντας στη Μόσχα, ο στρατηγός Κοτόβ θα βρει τη γυναίκα του ζωντανή, αλλά με μια νέα οικογένεια. Ταυτόχρονα, θα δεχθεί από τον Στάλιν την πρόταση να ηγηθεί μιας αποστολής αυτοκτονίας: με αντάλλαγμα την αποκατάσταση του ονόματός του, θα πρέπει να καθοδηγήσει ένα στράτευμα στην πολιορκία ενός απόρθητου γερμανικού οχυρού. Ανακαλύπτοντας ότι όλα έχουν πλέον αλλάξει, θα πρέπει για ακόμα μία φορά να αγωνιστεί για το όνομά του, την τιμή και την αγάπη της γυναίκας και της κόρης του.

Σκηνοθεσία:

Nikita Mikhalkov

Κύριοι Ρόλοι:

Nikita Mikhalkov … συνταγματάρχης Sergey Petrovich Kotov

Oleg Menshikov … Dmitriy ‘Mitya’ Arsentyev

Nadezhda Mikhalkova … Nadya Kotova

Anna Mikhalkova … Nyura

Viktoriya Tolstoganova … Marusya Kotova

Maksim Sukhanov … Joseph Stalin

Roman Madyanov … στρατηγός Meleshko

Vladimir Ilin … Kirik

Charly Hubner … Gustav Lemke

Alla Kazanskaya … Lidiya Stepanovna

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Nikita Mikhalkov, Vladimir Moiseenko, Aleksandr Novototskiy-Vlasov, Gleb Panfilov

Παραγωγή: Nikita Mikhalkov, Leonid Vereshchagin

Μουσική: Eduard Artemyev

Φωτογραφία: Vladislav Opelyants

Μοντάζ: Svetolik Zajc

Σκηνικά: Vladimir Aronin

Κοστούμια: Sergei Struchyov, Maria Yuresko

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Utomlennye Solntsem 2: Tsitadel
• Ελληνικός Τίτλος: Ψεύτης Ήλιος 3: Το Οχυρό
• Διεθνής Τίτλος: Burnt by the Sun 2: Citadel

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Ψεύτης Ήλιος (1994)
• Ψεύτης Ήλιος 2: Η Έξοδος (2010)

Σεναριακή Πηγή

• Στόρι (χαρακτήρες): Ψεύτης Ήλιος του Nikita Mikhalkov.

Κύριες Διακρίσεις

• Επίσημη πρόταση της Ρωσίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

• Η συνέχεια του Ψεύτη Ήλιου (1994) κόπηκε σε δύο μέρη λόγω της τεράστιας διάρκειας, κι ενώ χρειάστηκαν οχτώ χρόνια για να γυριστούν. Ψεύτης Ήλιος 2: Η Έξοδος (2010) προβλήθηκαν και υπό τη μορφή μίνι σειράς.
• Προτάθηκε από τη Ρωσία για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, γεγονός όμως που ξεσήκωσε αντιδράσεις από ρώσους δημιουργούς.