Μπέλφαστ, 1969. Η ζωή του 9χρονου Μπάντι αναστατώνεται από τη βία των προτεσταντών που έχει ως στόχο τους καθολικούς του γείτονες. Ανάμεσα στο να καταλάβει προς τι όλη αυτή η θρησκευτική μισαλλοδοξία και το πώς η γειτονιά του έχει γεμίσει φαντάρους, ο Μπάντι συνεχίζει απτόητος την καθημερινότητα του. Αυτή θέλει τη μητέρα του και τον αδελφό του να αναμένουν τον πατέρα από το Λονδίνο, που βρίσκεται εκεί για δουλειά. Μετά το σχολείο, υπάρχει η απαραίτητη στάση στον παππού και τη γιαγιά, όπου παίρνει μαθήματα για το πώς να μιλήσει στην κοπέλα που συμπαθεί, αλλά και να εξομολογηθεί τους φόβους του πάνω σε εκείνη την ώρα που θα χρειαστεί να αφήσει για τα καλά το σπίτι του.
Σκηνοθεσία:
Kenneth Branagh
Κύριοι Ρόλοι:
Jude Hill … Buddy
Caitriona Balfe … Ma
Jamie Dornan … Pa
Lewis McAskie … Will
Ciaran Hinds … Pop
Judi Dench … Granny
Colin Morgan … Billy Clanton
Lara McDonnell … Moira
Gerard Horan … Mackie
Conor MacNeill … McLaury
Michael Maloney … Frankie West
Olive Tennant … Catherine
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Kenneth Branagh
Παραγωγή: Laura Berwick, Kenneth Branagh, Becca Kovacik, Tamar Thomas
Μουσική: Van Morrison
Φωτογραφία: Χάρης Ζαμπαρλούκος
Μοντάζ: Una Ni Dhonghaile
Σκηνικά: Jim Clay
Κοστούμια: Charlotte Walter
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Belfast
- Ελληνικός Τίτλος: Belfast
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ αυθεντικού σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Ciaran Hinds), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Judi Dench), ήχο και τραγούδι (Down to Joy).
- Χρυσή Σφαίρα σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Jamie Dornan και Ciaran Hinds), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Caitriona Balfe) και τραγούδι (Down to Joy).
- Βραβείο Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Ciaran Hinds), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Caitriona Balfe), σενάριο και μοντάζ.
- Βραβείο σκηνικών και κοστουμιών στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για σενάριο.
- Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Τορόντο.
- Βραβείο ξενόγλωσσης ταινίας στα David di Donatello.
Παραλειπόμενα
- Ο Kenneth Branagh αποκάλεσε αυτή ως την πιο προσωπική ταινία στην καριέρα του. Άλλωστε βασίζεται σε δικές του εμπειρίες από τα παιδικά του χρόνια.
- Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση για τον μικρό Jude Hill.
- Ο Branagh ως σκηνοθέτης δεν χρησιμοποιεί για πρώτη φορά το ασπρόμαυρο φιλμ, αλλά η προηγούμενη ήταν το 1995.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο βετεράνος Van Morrison, γεννημένος στο Μπέλφαστ, γράφει μουσική για το σινεμά για πρώτη φορά μετά το 1995 και το Πέρα από τα Σύννεφα του Antonioni. Εκτός από 8 κλασικά του κομμάτια, ακούγεται κι ένα γραμμένο ειδικά για την ταινία, το Down to Joy.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 16/1/2022
Η βαθιά ανθρωπιά και η απόλυτη συναισθηματική δόνηση είναι στοιχεία που συχνά απουσιάζουν από τις κινηματογραφικές οθόνες, είτε λόγω μιας εγκεφαλικής κινηματογραφικής φόρμας, είτε λόγω σεναριακής και σκηνοθετικής ανικανότητας. Εδώ, ο Μπράνα επανέρχεται με την πλέον προσωπική του ταινία, μια -μάλλον- κινηματογραφική καταγραφή των παιδικών του βιωμάτων.
Σε ένα Μπέλφαστ που ταλανίζεται από την οικονομική κρίση, τις διαμάχες με το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και τις θρησκευτικές συγκρούσεις ανάμεσα σε προτεστάντες και καθολικούς, ένα μικρό αγόρι καλείται -απλώς- να μεγαλώσει. Σε αυτό λοιπόν το τραγικά ταραγμένο πλαίσιο εκτυλίσσεται μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης αποτελούμενη πρωτίστως από στιγμές κι από θραύσματα μιας καθημερινότητας που βιώνεται υπό το πρίσμα μιας ανεπίστρεπτης παιδικότητας μακριά από καλούς και κακούς, ενόχους κι αθώους. Το σύμπαν της ταινίας αποτελείται από το -ακόμα- ερωτευμένο ζεύγος του παππού με τη γιαγιά, από τη μαμά που ως από μηχανής θεός σώζει τον ανήλικο πρωταγωνιστή από όλα τα δεινά, και από τον εργαζόμενο, απόντα πατέρα. Κι αν λοιπόν οι πάσης φύσεως ταραχές δεν σταματούν να απειλούν την οικογενειακή ευημερία, το Μπέλφαστ κινηματογραφείται εν είδει μοναδικής πατρίδας και λύσης για μια κάποια σταθερότητα. Κι έτσι, ο Μπράνα μετατρέπει την ταινία του σε μια «ήσυχη» ωδή στην αναζήτηση πατρίδας και μέλλοντος.
Πρόκειται για μια ταινία που μοιάζει να πλάθει με τα πλέον απλά υλικά ένα ολόκληρο σύμπαν, που βρίσκει σταθερά τα πατήματα του ανάμεσα στο γέλιο και τη συγκίνηση. Κι αν δεν καταφέρνει να ανατρέψει απόλυτα τις κινηματογραφικές φόρμες και γλώσσες, θα αποτελέσει -με βεβαιότητα- μία από τις πλέον όμορφες ταινίες του 2021.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
