Πριν και Μετά (1996)

ΣΥΝΟΨΗ

Η οικογένεια Ράιαν συνταράσσεται όταν ο νεαρός γιος κατηγορείται για τον φόνο της φιλενάδας του. Ο μικρός φεύγει μακριά, ο πατέρας καταστρέφει τα πειστήρια που συνδέουν το παιδί του με τον φόνο, και η μητέρα αναγκάζεται να αφήσει τη δουλειά της. Το παιδί όμως συλλαμβάνεται, και η δοκιμασία τώρα αληθινά αρχίζει.

Σκηνοθεσία:

Barbet Schroeder

Κύριοι Ρόλοι:

Meryl Streep … Carolyn Ryan

Liam Neeson … Ben Ryan

Edward Furlong … Jacob Ryan

Julia Weldon … Judith Ryan

Alfred Molina … Panos Demeris

Daniel von Bargen … Fran Conklin

John Heard … Wendell Bye

Ann Magnuson … Terry Taverner

Alison Folland … Martha Taverner

Larry Pine … Δρ Tom McAnally

Wesley Addy … δικαστής Grady

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ted Tally

Παραγωγή: Susan Hoffman, Barbet Schroeder

Μουσική: Howard Shore

Φωτογραφία: Luciano Tovoli

Μοντάζ: Lee Percy

Σκηνικά: Stuart Wurtzel

Κοστούμια: Ann Roth

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Before and After
Ελληνικός Τίτλος: Πριν και Μετά

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Before and After της Rosellen Brown.

Παραλειπόμενα

Άγνωστος ακόμα, ο Paul Giamatti βρίσκεται στη σκηνή του δικαστηρίου, ως μέλος του ακροατηρίου.
Έσχατη ταινία για τον βετεράνο ηθοποιό Wesley Addy.
Δεν τα κατάφερε εμπορικά η ταινία, αφού τα έσοδα της περιορίστηκαν στα 15 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ κόστισε 35.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 8/12/2015

Δεν πρόκειται για αστυνομικό ή δικαστικό θρίλερ, αλλά για ένα δράμα χαρακτήρων. Ο πατέρας, η μητέρα και ο νεαρός Τζέικομπ, ο καθένας τους με διαφορετικό τρόπο, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που είναι πολυδιάστατο. Η ηθική, η αλήθεια, η αγάπη, οι δεσμοί αίματος δοκιμάζονται μέσα στις ψυχές τους υπό την απειλή του νόμου και με μια οδυνηρή σχετικότητα. Επιβίωση ή λύτρωση; Αλλά αν το βιβλίο της Ρόζλιν Μπράουν περιέχει τις αναλύσεις που ζωγραφίζουν τους χαρακτήρες, το σενάριο του Τεντ Τάλι και πολύ χειρότερα η σκηνοθεσία του Μπάρμπετ Σρέντερ («Νέα Γυναίκα, Μόνη, Ψάχνει…») δεν καταφέρνουν να μας πείσουν για τις συμπεριφορές τους. Ο πατέρας (Λίαμ Νίσον) απ’ την αρχή παρεμποδίζει τη δικαιοσύνη παρορμητικά δίχως να ζυγιάζει τα πράγματα, η μητέρα (Μέριλ Στριπ) αντιδρά σαν να σχολιάζει πράγματα που συμβαίνουν σε ταινία που βλέπει κι όχι στη δική της ζωή, κι ο γιος (Έντουαρντ Φέρλονγκ) είναι αρχικά τελείως αμέτοχος κι αμίλητος και ύστερα επιδεικνύει μια σπάνια ωριμότητα. Πράγματα που θα ήταν πολύ ενδιαφέροντα στην ανάλυσή τους, αν ο Σρέντερ όντως τα ανέλυε με ειρμό, αν χειριζόταν τα πλάνα του, τη διδασκαλία των ηθοποιών και το μοντάζ του σωστά και όχι με τέτοια αδεξιότητα. Συχνά, έχεις την αίσθηση πρόβας.

Βαθμολογία: