Μπάτμαν για Πάντα (1995)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο πρώην εισαγγελέας Χάρβεϊ Ντεντ θεωρεί τον Μπάτμαν υπεύθυνο για την παραμόρφωση του προσώπου του. Έτσι, κάτω από το εγκληματικό προσωπείο του Του-Φέις, ο Ντεντ περνά στην άλλη πλευρά του νόμου σπέρνοντας τον τρόμο και τον πανικό στους κατοίκους του Γκόθαμ Σίτι. Παράλληλα, ο Έντουαρντ Νίγκμα, ιδιοφυία στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και πρώην υπάλληλος του Μπρους Γουέιν, κατασκευάζει μια συσκευή που του δίνει τη δυνατότητα να «στραγγίζει» τη γνώση από τους εγκεφάλους των θυμάτων του. Ως σατανικός Ρίντλερ, ο Νίγκμα σκοπεύει να εφαρμόσει αυτή τη συσκευή στο κεφάλι του Μπάτμαν. Όμως αυτή τη φορά ο τιμωρός του εγκλήματος έχει έναν βοηθό: τον νεαρό ακροβάτη Ρόμπιν, που έχασε τους γονείς του κατά τη διάρκεια μιας εγκληματικής ενέργειας του Του-Φέις. Οι δυο τους θα συνεργαστούν για να κατατροπώσουν τους αντιπάλους τους, προτού είναι πολύ αργά.

Σκηνοθεσία:

Joel Schumacher

Κύριοι Ρόλοι:

Val Kilmer … Bruce Wayne/Batman

Tommy Lee Jones … Harvey Dent/Harvey Two-Face

Jim Carrey … Δρ Edward Nygma/The Riddler

Nicole Kidman … Δρ Chase Meridian

Chris O’Donnell … Dick Grayson/Robin

Michael Gough … Alfred Pennyworth

Pat Hingle … αστυνομικός επίτροπος James ‘Jim’ Gordon

George Wallace … δήμαρχος Linseed

Drew Barrymore … Sugar

Debi Mazar … Spice

Rene Auberjonois … Δρ Burton

Ed Begley Jr. … Fred Stickley

Joe Grifasi … Hawkins

Kimberly Scott … Margaret

Jon Favreau … βοηθός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Lee Batchler, Janet Scott Batchler, Akiva Goldsman

Στόρι: Lee Batchler, Janet Scott Batchler

Παραγωγή: Tim Burton, Peter Macgregor-Scott

Μουσική: Elliot Goldenthal

Φωτογραφία: Stephen Goldblatt

Μοντάζ: Mark Stevens, Dennis Virkler

Σκηνικά: Barbara Ling

Κοστούμια: Ingrid Ferrin, Bob Ringwood

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Batman Forever
Ελληνικός Τίτλος: Μπάτμαν για Πάντα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Μπάτμαν: η πλήρης λίστα ταινιών

Σεναριακή Πηγή

Σειρά κόμικς (χαρακτήρες): Batman των Bob Kane, Bill Finger.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ φωτογραφίας, ήχου και ηχητικών εφέ.
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me).

Παραλειπόμενα

Αλλαγή πλεύσης για το franchise της DC Comics, χωρίς τον Tim Burton στη σκηνοθεσία (παρέμεινε όμως στην παραγωγή) και τον Michael Keaton στον κεντρικό ρόλο. Η Warner Bros. ήταν που θέλησε την αλλαγή σκηνοθέτη, αφού παρόλο που το δεύτερο μέρος πήγε καλά στις κριτικές, δεν ήταν τόσο πετυχημένο όσο το πρώτο εμπορικά. Θέλοντας κι ένα ύφος λιγότερο σκοτεινό, προσέγγισε πρώτα τους Sam Raimi και John McTiernan. Ο Joel Schumacher ήταν μια προσωπική επιλογή του Burton.
Ο Schumacher εμπνεύστηκε το νέο περιβάλλον του Γκόθαμ Σίτι από την εποχή των κόμικ του ήρωα όπου επιμελούνταν ο Dick Sprang, αλλά και την τηλεοπτική σειρά των 1960. Αρχικά όμως ήθελε να διασκευάσει το Frank Miller’s Batman: Year One, μα το στούντιο ήθελε σίκουελ και όχι πρίκουελ.
Μετά την άρνηση του Keaton να αναλάβει εκ νέου τον ρόλο (απέρριψε το σενάριο και την νέα πολιτική επί της σειράς), William Baldwin και Ethan Hawke ήταν στους βασικούς υποψήφιους. Στη λίστα ήταν και οι: Keanu Reeves, Alec Baldwin, Dean Cain, Tom Hanks, Kurt Russell, Daniel Day-Lewis, Ralph Fiennes, Johnny Depp και Mel Gibson.
Ο Akiva Goldsman, που προσλήφθηκε να ανανεώσει το σενάριο, σκέφτονταν να επαναφέρει στη σειρά την Κάτγουμαν, και να θέσει το Σκιάχτρο ως κεντρικό κακό.
Αρχική Τσέις ήταν η Rene Russo, αλλά με την έξοδο του Keaton, θεωρήθηκε πολύ μεγάλη σε ηλικία για τον Kilmer. Πριν την τελική επιλογή, υποψήφιες ήταν και οι: Sandra Bullock, Robin Wright, Jeanne Tripplehorn και Linda Hamilton.
Για τον Του-Φέις: Al Pacino, Clint Eastwood, Martin Sheen, Willem Dafoe, Nicolas Cage και Robert De Niro.
Ο Robin Williams ήρθε σε συνομιλίες για να παίξει τον Ρίντλερ, ενώ ο Michael Jackson προσπάθησε σκληρά να πάρει αυτός τον ρόλο. Στους υποψήφιους ήταν και οι: John Malkovich, Brad Dourif, Kelsey Grammer, Micky Dolenz, Matthew Broderick, Phil Hartman, Steve Martin, Adam Sandler, Rob Schneider και Mark Hamill.
Ο Marlon Wayans είχε αρχικά υπογράψει συμφωνία δύο ταινιών ως Ρόμπιν, μέχρι που ανάλαβε ο Schumacher κι όρισε νέο κάστινγκ. Από αυτό πέρασαν οι: Matt Damon, Corey Haim, Corey Feldman, Mark Wahlberg, Michael Worth, Toby Stephens, Ewan McGregor, Jude Law, Alan Cumming και Christian Bale, ενώ ο Leonardo DiCaprio μετάνιωσε για την οντισιόν του όταν ήρθε σε προσωπική συνάντηση με τον σκηνοθέτη.
Ο σουρεαλιστής ζωγράφος H.R. Giger, υπεύθυνος για τα Άλιεν, κατέθεσε πρόταση για ένα νέο Batmobile, αλλά αυτή θεωρήθηκε πολύ ζοφερή για την ταινία.
Οι πολλές σκηνές που κόπηκαν στο μοντάζ έφεραν στο προσκήνιο αμέσως μετά τον θάνατο του Joel Schumacher τον Ιούνιο του 2020 την εκδοχή πως είχε έτοιμο ένα σκοτεινότερο Schumacher Cut, με 50 λεπτά έξτρα διάρκεια. Η Warner Bros. επιβεβαίωσε την ύπαρξη αυτού, αλλά και το ότι δεν σκοπεύει να το φέρει στο φως.
Σπάζοντας το ρεκόρ ανοίγματος που είχε κάνει το Τζουράσικ Παρκ, έγινε η πλέον εμπορική ταινία της χρονιάς. Τα έσοδα ήταν στα 336,6 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το κόστος στα 100.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το σάουντρακ έβγαλε έξι σινγκλ, με το Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me των U2 και το Kiss from a Rose του Seal να ξεχωρίζουν. Τα άλλα τέσσερα είναι τα: The Riddler (Method Man), Where Are You Now? (Brandy), Smash It Up (Offspring) και Nobody Lives Without Love (Eddi Reader). Στη συλλογή που έφτασε ως το νούμερο 5 των ΗΠΑ συμμετέχουν και οι: PJ Harvey, Massive Attack, Nick Cave και Flaming Lips.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 16/3/2016

Ο Τιμ Μπάρτον αποφασίζει να μην επιστρέψει για μια τρίτη ταινία Μπάτμαν, ο Μάικλ Κίτον αποσύρεται όταν βλέπει προς τα που θέλει να πάει το φιλμ ο νέος σκηνοθέτης και το franchise περνά στα χέρια του Τζόελ Σουμάχερ, ο οποίος το καταστρέφει. Δύο χρόνια μετά, με το Batman & Robin του ίδιου σκηνοθέτη, οι κινηματογραφικές περιπέτειες του Μπάτμαν “παγώνουν” για περίπου δέκα χρόνια.

Ο Τζόελ Σουμάχερ, παρότι φανατικός οπαδός του Σκοτεινού Ιππότη, κατάφερε να φτιάξει δυο ταινίες που μόνο σκοτεινές δεν τις λες. Τα πάντα γίνονται πολύχρωμα και η αισθητική πλησιάζει επικίνδυνα το κιτς σε αυτό το πρώτο φιλμ που σκηνοθέτησε ο Σουμάχερ. Αυτό που φοβόντουσαν όλοι ότι θα συμβεί στην πρώτη ταινία του Μπάτμαν το 1989 με την ανακοίνωση του Κίτον ως Μπάτμαν, συνέβη το 1995. Η ταινία θυμίζει επικίνδυνα πλέον την κωμική σειρά του Μπάτμαν, από τη δεκαετία του 1960. Καρτούν αισθητική και κωμική διάθεση πλημμυρίζουν την οθόνη, χωρίς, όμως, να ταιριάζουν με το σύμπαν του κινηματογραφικού Μπάτμαν. Το πρώτο χτύπημα κάτω από τη ζώνη έρχεται στην πρώτη ατάκα του Μπάτμαν στο δεύτερο μόλις λεπτό της ταινίας, με τον σύντομο διάλογο Άλφρεντ-Μπάτμαν: “Να σας ετοιμάσω ένα σάντουιτς να πάρετε μαζί σας, κύριε;” -“Θα πάρω κάτι απ’ έξω”. Ενώ το μουσικό θέμα του Έλιοτ Γκόλντενθαλ σε έχει βάλει στο κλίμα, έρχεται αυτή η απίστευτη ατάκα, να σε προειδοποιήσει ότι κάτι δε θα πάει καλά σε αυτό που θα παρακολουθήσεις. Όντως, κάτι δεν πάει καλά στη συνέχεια.

Υπάρχει μπόλικη δράση και εφφέ στο τρίτο αυτό φιλμ του Μπάτμαν αλλά δεν υπάρχει ούτε αξιόλογο σενάριο, ούτε ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Όλα είναι τόσο χάρτινα εδώ. Ο Επιθεωρητής Γκόρντον γελοιοποιείται εντελώς, ενώ και οι υπόλοιποι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον Μπάτμαν δεν έχουν κανένα βάθος. Οι κακοί της υπόθεσης είναι δύο καρικατούρες του Τζόκερ, οι οποίοι συνεχώς κάνουν σαν παλαβοί και γελάνε με τα πάντα. Πολύ μακρυά λοιπόν από τους χαρακτήρες που έχουν στα κόμικς του Μπάτμαν, ο Γρίφος αλλά ειδικά ο Διπρόσωπος. Στις ταινίες του Μπάρτον μπορεί να είχαμε κι εκεί διαφορές σε σχέση με τα κόμικς αλλά δεν αλλάζει άρδην τα χαρακτηριστικά των αντιπάλων του Σκοτεινού Ιππότη. Εδώ ο Σουμάχερ και οι σεναριογράφοι του τους αλλάζουν τα φώτα! Οι Κάρει και Τόμι Λι Τζόουνς είναι καλοί σε αυτό που τους ζητήθηκε, στο να παίξουν τους ηλίθιους στην ουσία. αλλά το αποτέλεσμα είναι το πιο εκνευριστικό ντουέτο κακών σε υπερηρωική ταινία.

Ωστόσο, το φιλμ του Σουμάχερ έχει μερικά πραγματάκια που το σώζουν από την απόλυτη αδιαφορία. Για πρώτη φόρα ο Μπάτμαν μπαίνει μπροστά σε σχέση με τους κακούς και ο Βαλ Κίλμερ το παίρνει σοβαρά και φτιάχνει έναν Μπρους Γουέιν/ Μπάτμαν αρκετά καλό. Το ζήτημα είναι ότι ο Κίλμερ παραείναι καλός γι’ αυτό το συγκεκριμένο φιλμ. Προσπαθεί να δώσει υπόσταση στον χαρακτήρα του αλλά είναι ο μόνος που το κάνει. Ένα ακόμα θετικό στοιχείο στο Batman Forever είναι τα φανερά υψηλά στάνταρ παραγωγής. Τα εφέ είναι πολύ καλύτερα, ενώ έχουμε πάρα πολλά εξωτερικά πλάνα, κάτι που έλειπε από τα προηγούμενα φιλμ. Επίσης, η δράση είναι αρκετή έστω κι αν συνήθως είναι υπερβολική.

Το σκοτεινό, πεσιμιστικό σύμπαν του Μπάρτον, αντικαθίσταται από το πολύχρωμο του Σουμάχερ. Ένα ζωντανό καρτούν επεισόδιο του Μπάτμαν παίρνει σάρκα και οστά στις οθόνες μας και μπορεί τα πιτσιρίκια να το παρακολουθήσουν εύκολα αλλά τίποτα από όσα φτιάχνει ο Νεοϋορκέζος σκηνοθέτης δεν ταιριάζει με τον κόσμο του Σκοτεινού Ιππότη. Μπορεί σε κάποια άλλη μεταφορά κόμικ ήρωα ή υπερήρωα όλη αυτή η διάθεση παρωδίας, σαρκασμού και έντονων, πολύχρωμων φόντων να ταίριαζε και ο Σουμάχερ να έκανε πολύ καλή δουλειά, εδώ, όμως, μας απογοήτευσε δίνοντάς μας μια κακή ταινία με λίγα καλά στοιχεία.

Βαθμολογία: