Ταξιδιώτες της Συμφοράς! (2005)

ΣΥΝΟΨΗ

Το πρόσφατο ειδύλλιο ανάμεσα στον εργένη Νικ και τη Σούζαν, χωρισμένη και μητέρα δύο παιδιών, απειλείται. Καθώς η Σούζαν είναι αναγκασμένη από τη δουλειά της να βρίσκεται στο Βανκούβερ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο Νικ προσφέρεται να συνοδέψει τα παιδιά της ως εκεί. Τα πιτσιρίκια, όμως, που δεν συμπάθησαν ποτέ κανέναν φίλο της μαμάς τους, είναι αποφασισμένα να του κάνουν τη διαδρομή μαρτύριο.

Σκηνοθεσία:

Brian Levant

Κύριοι Ρόλοι:

Ice Cube … Nick Persons

Aleisha Allen … Lindsey Kingston

Philip Bolden … Kevin Kingston

Nia Long … Suzanne Kingston

Jay Mohr … Marty

M.C. Gainey … Al Buck

Tracy Morgan … Satchel Paige (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Steven Gary Banks, Claudia Grazioso, J. David Stem, David N. Weiss

Στόρι: Steven Gary Banks, Claudia Grazioso

Παραγωγή: Matt Alvarez, Ice Cube, Dan Kolsrud

Μουσική: David Newman

Φωτογραφία: Thomas E. Ackerman

Μοντάζ: Lawrence Jordan

Σκηνικά: Stephen J. Lineweaver

Κοστούμια: Gersha Phillips

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Are We There Yet?
Ελληνικός Τίτλος: Ταξιδιώτες της Συμφοράς!

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σπίτι της Συμφοράς (2007)

Παραλειπόμενα

Πρώτη PG ταινία για τον Ice Cube.
Όπως δήλωσε ο πρωταγωνιστής, το σενάριο προορίζονταν για τον Adam Sandler.
Το 2007 βγήκε και σίκουελ, ενώ το 2010 έγινε τηλεοπτική σειρά με τον ίδιο τίτλο, και πρωταγωνιστή τον Terry Crews.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 16/1/2011

Τελείως αψυχολόγητο σενάριο. Σε αυτή την αφροαμερικανική κωμωδία, τα δυο παιδιά, ελπίζοντας ότι οι γονείς τους θα τα ξαναβρούν, βάζουν τρικλοποδιές σε όλους τους υποψήφιους νέους φίλους της μητέρας. Σε αυτό το ταξίδι θα κάνουν τη ζωή του Νικ μια κόλαση με τρόπους χοντροειδέστατους που ξεπερνούν την κωμωδία και φτάνουν στην αηδία. Στο τέλος, και παρά την εκπλήρωση της αποστολής του, ο ήρωας-θύμα θα λουστεί και την οργή της καλής του, η οποία παρερμηνεύει τα συμβάντα. Από την άλλη μεριά, ο Άις Κιούμπ, αν και υποδύεται έναν που δεν αγαπά γενικά τα παιδιά αλλά παίρνει την ευθύνη για χάρη του έρωτα να μάθει να τα αγαπά, καταφέρνει να σταθεί ερμηνεύοντας πειστικά τον ρόλο του σε αυτό το απαράδεκτο σενάριο που, εξωπραγματικά, παρουσιάζει τα παιδιά ως σαδιστικά δαιμονάκια, χωρίς ίχνος αθωότητας. Κάπου, παύει να είναι αστείο. Παραδόξως, δια χειρός Μπράιαν Λέβαντ που μας έχει δώσει τα «The Flintstones», «Beethoven», «Jingle All the Way».

Βαθμολογία: