Συλλαβίζοντας το Όνειρο (2006)

ΣΥΝΟΨΗ

Ορφανή από πατέρα, και με τη μητέρα της να αδιαφορεί για την πρόοδό της, η 11χρονη Ακίλα προσπαθεί να περνά απαρατήρητη. Η αγάπη της για τις λέξεις τραβά την προσοχή ενός καθηγητή, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι η μικρή είναι σπάνιο ταλέντο και αποφασίζει να την προωθήσει σε διοργανώσεις διαγωνισμών ορθογραφίας. Αντιμέτωπη με σκληρή εξάσκηση και πολλές δυσκολίες, η μικρή Ακίλα άθελά της θα ενώσει τη γειτονιά της στον αγώνα της για να νικήσει στον εθνικό διαγωνισμό ορθογραφίας.

Σκηνοθεσία:

Doug Atchison

Κύριοι Ρόλοι:

Keke Palmer … Akeelah Anderson

Laurence Fishburne … Δρ Joshua Larabee

Angela Bassett … Tanya Anderson

Curtis Armstrong … Bob Welch

J.R. Villarreal … Javier Mendez

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Doug Atchison

Παραγωγή: Laurence Fishburne, Sidney Ganis, Nancy Hult Ganis, Danny Llewelyn, Michael Romersa

Μουσική: Aaron Zigman

Φωτογραφία: M. David Mullen

Μοντάζ: Glenn Farr

Σκηνικά: Warren Alan Young

Κοστούμια: Sharen Davis

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Akeelah and the Bee
Ελληνικός Τίτλος: Συλλαβίζοντας το Όνειρο

Παραλειπόμενα

Την ιδέα για την ταινία ο Atchison την είχε συλλάβει από το 1994, όταν έτυχε να παρευρίσκεται σε διαγωνισμό ορθογραφίας, και πρόσεξε ότι οι νεαροί διαγωνιζόμενοι προέρχονταν όλοι από υψηλά στρώματα της κοινωνίας. Το 1999 είχε έτοιμο ένα πρώτο σενάριο, αλλά δεν έβρισκε τα αναγκαία χρήματα. Μετά όμως την επιτυχία του ντοκιμαντέρ Spellbound (Αγώνισμα Ορθογραφίας) το 2002, η Lionsgate Films αγκάλιασε την παραγωγή.
300 κορίτσια πέρασαν από οντισιόν για τον ρόλο της Ακίλα. Η τελική νικήτρια Keke Palmer χρειάστηκε να περάσει πέντε φορές μέχρι να επιλεχθεί.
Γυρίστηκε μέσα σε 31 ημέρες, με τα καθημερινά γυρίσματα να διαρκούν 10 ώρες.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 9/10/2015

Πρωτότυπη ιδέα, όχι επειδή έχει να κάνει με τέτοιους διαγωνισμούς, αλλά για τον προβληματισμό πάνω στην ηθική των αγώνων και της νίκης γενικότερα. Καλογραμμένο σενάριο από τον ίδιο τον σκηνοθέτη Νταγκ Άτσισον, και τρεις έξοχες ερμηνείες από τους Λόρενς Φίσμπερν, Άντζελα Μπάσετ και ιδίως τη μικρή Κίκι Πάλμερ που συναγωνίζονταν σε ταλέντο την Ντακότα Φάνινγκ. Αυτές άλλωστε οι ερμηνείες ισορροπούν τις όποιες συναισθηματικές υπερβολές. Η μικρή Ακίλα στο αφροαμερικανικό σχολείο έχει να τα βγάλει πέρα με το «ελάττωμα» της να είναι ξεχωριστή σε ικανότητες, κάτι που της δημιουργεί συγχύσεις αλά «Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ», ενώ η σχέση της με τον «προπονητή» δάσκαλο Δρ. Λάραμπι μοιάζει με «Καράτε Κιντ» σε πνευματικό επίπεδο. Η κλιμάκωση της έντασης στον τελικό σε συνδυασμό με το ηθικό δίλημμα της Ακίλα, απογειώνουν το φιλμ.

Βαθμολογία: