Όσα Φέρνει ο Χρόνος (2013)

🆗 Εγχρ. 02 ωρ. 03 λεπ.

30 votes 4.7

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας νεαρός, ασκούμενος δικηγόρος, ο Τιμ Λέικ, μόλις συμπληρώνει το 21ο έτος της ηλικίας του, ανακαλύπτει (από τον πατέρα του που του το εκμυστηρεύεται) ότι όπως όλοι οι άντρες στην οικογένειά του, έτσι κι εκείνος έχει πλέον τη δυνατότητα να ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, και μάλιστα σε όποια χρονική στιγμή του παρελθόντος του επιθυμεί, και να διορθώνει ό,τι θέλει. Ο Τιμ, αρχικά, αποφασίζει, όπως κάθε νεαρός της ηλικίας του, να χρησιμοποιήσει αυτό το δώρο προκειμένου να αποκτήσει φιλενάδα, και γι’ αυτό γυρίζει πίσω κάθε φορά που κάνει κάτι λάθος στον τομέα του φλερτ και των σχέσεων, ώστε να το δοκιμάσει μια δεύτερη φορά. Όμως, αυτό το ταξίδι, παρά τα δώρα που φέρνει, δεν είναι πάντα ευχάριστο ή εύκολο, ούτε πανάκεια για κάθε λύπη ή απογοήτευση που αναπόφευκτα προκύπτουν στη ζωή…

Σκηνοθεσία:

Richard Curtis

Κύριοι Ρόλοι:

Domhnall Gleeson … Tim Lake

Rachel McAdams … Mary

Bill Nighy … James Lake

Tom Hollander … Harry Chapman

Lindsay Duncan … Mary Lake

Margot Robbie … Charlotte

Lydia Wilson … Kit Kat

Tom Hughes … Jimmy Kincade

Vanessa Kirby … Joanna

Richard Griffiths … ηθοποιός

Richard E. Grant … ηθοποιός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Richard Curtis

Παραγωγή: Nicky Kentish Barnes, Tim Bevan, Eric Fellner

Μουσική: Nick Laird-Clowes

Φωτογραφία: John Guleserian

Μοντάζ: Mark Day

Σκηνικά: John Paul Kelly

Κοστούμια: Verity Hawkes

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: About Time
Ελληνικός Τίτλος: Όσα Φέρνει ο Χρόνος

Παραλειπόμενα

Η ιδέα για την ταινία προέκυψε κατά τη διάρκεια γεύματος, όπου ο Curtis με την παρέα του συζητούσαν περί ευτυχίας.
Τρίτη σκηνοθετική δουλειά για τον Richard Curtis, και όπως ο ίδιος είχε δηλώσει θα είναι η τελευταία του. Αυτό δεν σήμαινε ότι δεν θα συνέχιζε τη μακρά του καριέρα ως σεναριογράφος.
Αρχικά, τον ρόλο της Μαίρη τον είχε πάρει η Zooey Deschanel.
Το φιλμ αφιερώθηκε στη μνήμη του Richard Griffiths, που έφυγε από τη ζωή λίγους μήνες πριν την πρεμιέρα. Αυτή έμελλε να είναι και η έσχατη κινηματογραφική εμφάνιση.
Καλή η εισπρακτική του πορεία, με κέρδη 87,1 εκατομμύρια δολάρια, έναντι ενός μπάτζετ των 12.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η Ellie Goulding παρέχει μια νέα εκτέλεση του How Long Will I Love You? των Waterboys, αλλά και ο Ben Folds επανεκτελεί για την ταινία το δικό του The Luckiest.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/2/2019

Τα ταξίδια στον χρόνο έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν τα κλισέ τους, όσο και να αναμιγνύονται όλο και συχνότερα με ρομάντζα. Ο Richard Curtis, εξπέρ στα κομεντί ρομάντζα, είπε να διαβάσει το θέμα λίγο διαφορετικά, βασικά πιο κοντά στα δικά του, βρετανικά μέτρα. Αυτό πράγματι χαρίζει μια πρωτοτυπία στο θέαμα, ικανή να μας κάνει να αδιαφορήσουμε περί των προαναφερθέντων κλισέ, και συνάμα να συμπαθήσουμε τους ήρωες. Προσκαλεί δε τον θεατή σε μια σειρά ερωτηματικών περί του πώς λειτουργεί ένας άντρας όσον αφορά τα συναισθηματικά του, χωρίς κατά ανάγκη αυτά να τα εκλάβουμε κι ως απώτερα νοήματα. Απλά βοηθούν επί της αποτύπωσης-επεξεργασίας της ταινίας στον νου μας.

Κι εκεί που ο βασικός χορηγός επί της συμπάθειας μας για το φιλμ ήταν το «αθάνατο» φλεγματικό βρετανικό χιούμορ της σχολής «Τέσσερις Γάμοι και μια Κηδεία», υπάρχει ένα σημείο που τα φώτα της κωμωδίας σβήνουν. Όχι πως είχαμε κάτι ξεκάθαρα κωμικό ως εκεί, αλλά πάντα επικρατούσε μια διάθεση κομεντί ειρωνείας, συνοδευόμενη από τις κατάλληλες ατάκες-λεξούλες. Είναι αυτό το σημείο όπου εισβάλλει ξαφνικά η χολιγουντιανή «ασθένεια» της εύκολης συγκίνησης, και μαζί με το κέφι, χάνεται και η γενική μας επαφή. Από εδώ και πέρα, η ταινία κάνει χάρες κυρίως σε ένα ανεκτικό σε ευκολο-κατασκευασμένα δραμεντί θεάματα κοινό, και χάνει τη σπιρτάδα του.

Συμπερασματικά, γίνεται μεν η μεγάλη ζημιά, αλλά όχι αυτή που θα ισοπέδωνε σύσσωμο το φιλμ. Έτσι, παραμένει ως μια εναλλακτική εκδοχή ταξιδιού στον χρόνο που αξίζει να στέκει ως μικρή αναφορά για το υποείδος.

Βαθμολογία: