Αν ο Δημήτρης έβγαινε από το σπίτι του εκείνο το βράδυ, θα γνώριζε τη Χριστίνα. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και θα φτάσει μέχρι και σήμερα το 2012. Ένας έρωτας στην εποχή της κρίσης και των μεγάλων αλλαγών. Θα αντέξει; Είναι ο έρωτας η απάντηση σε όλο αυτό που ζούμε; Πόσο επηρεάζει μία οικονομική κρίση και πόσο μπορεί να διαλύσει τη σχέση ενός ζευγαριού; Συγχωρείται η απιστία; Και πόσο ίδιες είναι οι εποχές στο θέμα του έρωτα; Αν όμως ο Δημήτρης εκείνο το βράδυ του 2009 δεν έβγαινε από το σπίτι του, δεν θα γνώριζε τη Χριστίνα και θα παρέμεναν δύο άγνωστοι στην ίδια πόλη. Ο χρόνος, ο τόπος και τα γεγονότα στη ζωή του Δημήτρη είναι κοινά. Η βασική διαφορά είναι ότι δεν είναι μαζί με τη Χριστίνα για να τα αντιμετωπίσει. Πόσο εύκολο είναι να ζει κάποιος μόνος του; Πόσο αντέχει ένας άνθρωπος τη μοναξιά ή αλλιώς την «ελευθερία»; Πόσο κοντά σου μπορεί να είναι ένας μεγάλος έρωτας και εσύ να μην τον βλέπεις; Θα γνωριστούν ποτέ ο Δημήτρης και η Χριστίνα;

Σκηνοθεσία:

Χριστόφορος Παπακαλιάτης

Κύριοι Ρόλοι:

Χριστόφορος Παπακαλιάτης … Δημήτρης

Μαρίνα Καλογήρου … Χριστίνα

Μάρω Κοντού … Ελενίτσα Κοκοβίκου

Γιώργος Κωνσταντίνου … Αντωνάκης Κοκοβίκος

Φάνης Μουρατίδης … Γιώργος

Μαρία Σολωμού … Μαρία

Θέμις Μπαζάκα … η μητέρα του Δημήτρη

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος … Βασίλης

Τάκης Σπυριδάκης … Σπύρος

Ακύλλας Καραζήσης … Παναγιώτης

Τάσος Ιορδανίδης … Γιάννης

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Χριστόφορος Παπακαλιάτης

Παραγωγή: Κώστας Σούσουλας

Μουσική: Κώστας Χρηστίδης

Φωτογραφία: Γιάννης Δασκαλοθανάσης

Μοντάζ: Στέλλα Φιλιπποπούλου

Σκηνικά: Γιώργος Γεωργίου

Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Αν…
  • Διεθνής Τίτλος: What If…

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο ήχου στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, μοντάζ και πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτη κινηματογραφική σκηνοθεσία και σενάριο για τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.
  • Η Μάρω Κοντού και ο Γιώργος Κωνσταντίνου αναπαράγουν τους ρόλους τους στο Η Δε Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα του 1965, χωρίς να πρόκειται για σίκουελ (είναι απλά αφηγητές της ιστορίας). Αμφότεροι επέτρεψαν στη μεγάλη οθόνη από τη δεκαετία του 1980.
  • Το αληθινό όνομα της Μοναξιάς ήταν Τζάκι.
  • Εμπορική επιτυχία στην Ελλάδα, με κέρδη 4,3 εκατομμύρια δολάρια, αλλά και πρώτη στο εγχώριο box-office της συγκεκριμένης χρονιάς (531.547 εισιτήρια).
  • Το 2019 έγινε ριμέικ στην Τουρκία.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το ομότιτλο τραγούδι της ταινίας ερμηνεύεται από τη Δήμητρα Γαλάνη, ενώ αποτελεί και δική της σύνθεση.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 26/3/2016

Αν ξέρει να κάνει κάτι καλά ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, είναι να ανακατώνει το παραδοσιακό και να παράγει κάτι που φαντάζει μοντέρνο. Το θεματάκι βέβαια που ενσκήπτει, είναι ότι το παραδοσιακό αυτό δεν είναι πάντα προς χρήση και έχουμε καθαρή λογοκλοπή. Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για τις ομοιότητες με το «Sliding Doors» με την Γκουίνεθ Πάλτροου και το «Blind Chance» του Κισλόφκι. Σε αυτή τη «ληστεία» (μια και δεν αναφέρεται από τον ίδιον πουθενά ως επιρροή) στηρίζεται όλος ο βασικός άξονας του «Αν» και σε αυτόν βασίζει το «μοντέρνο» του ύφος. Αλλά για να μην είμαστε άδικοι, ο Παπακαλιάτης ξέρει να κινεί σωστά την κάμερα του και να  απεγκλωβίζει το συνηθισμένο με ορθή τεχνική. Το σενάριο κάπου κερδίζει πόντους, αλλού χάνει. Είναι ζήτημα το πόσο θετικά ή αρνητικά είναι προδιατεθειμένος ο θεατής… ή πόσο διαβασμένος είναι κινηματογραφικά.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *