Underworld: Η Εξέγερση των Λύκων
- Underworld: Rise of the Lycans
- 2009
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Εποχής, Θρίλερ, Περιπέτεια, Τέρατα, Τρόμου, Φαντασίας
- 22 Ιανουαρίου 2009
Η αρχή της πανάρχαιας διαμάχης ανάμεσα στους βρικόλακες και τους πρώην σκλάβους τους, τους λυκάνθρωπους, ξεκινάει σε μια πολύ σκοτεινή εποχή. Ο Λούσιαν, ένας νεαρός λυκάνθρωπος, γίνεται ο δυναμικός ηγέτης που ενώνει τους δικούς του να επαναστατήσουν εναντίον του αδίστακτου βασιλιά-βρικόλακα Βίκτορ που τους έχει σκλαβώσει. Ο Λούσιαν έχει στο πλευρό του την κρυφή του αγάπη, την κόρη του Βίκτορ, Σόνια, στον αγώνα του εναντίον του στρατού των βρικολάκων και την απελευθέρωσης του λαού του.
Σκηνοθεσία:
Patrick Tatopoulos
Κύριοι Ρόλοι:
Rhona Mitra … Sonja
Michael Sheen … Lucian
Bill Nighy … Viktor
Steven Mackintosh … Andreas Tanis
Kevin Grevioux … Raze
David Aston … Coloman
Elizabeth Hawthorne … Orsova
Kate Beckinsale … Selene
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Danny McBride, Dirk Blackman, Howard McCain
Στόρι: Len Wiseman, Robert Orr, Danny McBride
Παραγωγή: Gary Lucchesi, Tom Rosenberg, Len Wiseman, Richard S. Wright
Μουσική: Paul Haslinger
Φωτογραφία: Ross Emery
Μοντάζ: Peter Amundson
Σκηνικά: Dan Hennah
Κοστούμια: Jane Holland
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Underworld: Rise of the Lycans
- Ελληνικός Τίτλος: Underworld: Η Εξέγερση των Λύκων
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Underworld (2003)
- Underworld: Η Εξέλιξη (2006)
- Underworld: Η Αναγέννηση (2012)
- Underworld: Η Αιματοχυσία (2016)
Σεναριακή Πηγή
- Στόρι (χαρακτήρες): Underworld των Kevin Grevioux, Len Wiseman, Danny McBride.
Παραλειπόμενα
- Μοναδικό πρίκουελ της σειράς, και μόνο χωρίς την πρωταγωνιστική παρουσία της Kate Beckinsale, αν και εμφανίζεται εν είδει κάμεο.
- Πρωτόλεια σκηνοθετική δουλειά στο σινεμά για τον εξπέρ των ειδικών εφέ Patrick Tatopoulos.
- Από το 2003 και την έξοδο του πρώτου μέρους στις αίθουσες, Screen Gems και Lakeshore σχεδίαζαν ένα πρίκουελ που θα έβγαινε μετά τη δεύτερη ταινία. Η Kate Beckinsale είχε εκφράσει τη θέληση να ηγείται του καστ κι αυτού του πρίκουελ. Ο Len Wiseman το 2005 θα δηλώσει πως το franchise είχε εξαρχής σχεδιασμό για τριλογία, και πως με αυτό το πρίκουελ θα ολοκληρώνονταν (κάτι που δεν συνέβη).
- Ο Rhona Mitra είχε περάσει από οντισιόν για τη Σελίν. Κι εδώ όμως είχε πρόβλημα, μια και οι παραγωγοί έβλεπαν πως υπήρχε μεγάλη ομοιότητα εμφανισιακά με την Beckinsale. Εντέλει αυτό ενσωματώθηκε στη μυθολογία του franchise, με τον Βίκτορ να επιλέγει τη Σελίν λόγω ακριβώς της ομοιότητας της με τη Σόνια.
- Στο αρχικό σενάριο είχε σημαντικό ρόλο ο Κρέιβεν, με τη μορφή του Shane Brolly, αλλά αποφασίστηκε να καλυφθεί η παρουσία του με τον Τάνις.
- Ο Michael Sheen συμμετείχε την ίδια εποχή και στο Frost/Nixon του Ron Howard. Ο σκηνοθέτης τού ζήτησε να ηχογραφήσει ένα μικρό κομμάτι διαλόγου ενώ ήταν στα γυρίσματα κι ο ηθοποιός το έπραξε μέσα στο τροχόσπιτο του γεμάτος ψεύτικα αίματα!
- Δεύτερη λιγότερο εμπορικά πετυχημένη ταινία για τα Underworld, πίσω από το πέμπτο μέρος. Κόστισε 35 εκατομμύρια δολάρια και συγκέντρωσε 91,4.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το τραγουδιστικό σάουντρακ είναι μια συλλογή από ανεξάρτητους ροκ και ηλεκτρονικούς ήχους, από γκρουπ όπως οι Puscifer, The Cure, Deftones και Perry Farrell. Το σκορ κυκλοφόρησε σε ξεχωριστό άλμπουμ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/1/2009
Για να είμαι ειλικρινής, έχοντας υπόψη τα δύο πρώτα μέρη και το παρελθόν του Πάτρικ Τατόπουλος στα ειδικά εφέ, δεν περίμενα αυτή την έκπληξη, που τηρουμένων των αναλογιών είναι αληθινό τζακ-ποτ. Ο ελληνο-γαλλο-αμερικανός Τατόπουλος φαίνεται ότι τόσα χρόνια στον χώρο κέρδιζε εμπειρίες παρατηρώντας, και παρουσιάζεται πανέτοιμος σε αυτό του το σκηνοθετικό ντεμπούτο. Η αναγκαία ανανέωση, που κάθε σίκουελ πρέπει να έχει στον νου του, είναι η σωστή τοποθέτηση της «Underworld» μυθολογίας στον σωστό τόπο δράσης, που φυσικά δεν είναι η σύγχρονη Αμερική, αλλά ο κατάμαυρος μεσαίωνας. Μέσα στο απόλυτο και μόνιμο σκοτάδι (το φως υπάρχει μονάχα σαν πηγή κινδύνου), αναπτύσσεται ένα καλοδεχούμενο παραμύθι φαντασίας, με ρίζες τόσο στα Νιμπελούγκεν, όσο και στον Σπάρτακο.
Ο Τατόπουλος δεν αποφεύγει την επιτήδευση στην εικόνα και στη διαχείριση των ερμηνειών, αλλά μέσα από αυτό το υπερβολικό ύφος βγάζει ζουμί. Τα τέρατα προκαλούν τρόμο κι όχι εφετζίδικη πλάκα, το ειδύλλιο είναι αληθινά καταραμένο κι όχι απλά νεανικού ενδιαφέροντος (βλέπε «Twilight»), τα ειδικά εφέ δεν τυγχάνουν αλόγιστης χρήσης, κι ο ανθρώπινος παράγοντας είναι ο αληθινός πρωταγωνιστής. Κι αν ο Μάικλ Σιν, στον πρώτο ρόλο, είναι απλά ένας ελπιδοφόρος ουαλός ηθοποιός, ο Μπιλ Νάι είναι σκέτη απόλαυση και κερδίζει πολλούς πόντους από τις δύο προηγούμενες παρουσίες του στην σειρά. Όσο για την ανερχόμενη Ρόνα Μίτρα μάλλον κινδυνεύει, μετά και το «Doomsday», να τυποποιηθεί ως «μεταφυσική» καλλονή. Μην το φοβηθείτε, ακόμα κι αν δεν είστε φαν των δύο πρώτων ταινιών. Δεν μιλάμε φυσικά για ταινιάρα, αλλά για ένα καλό προϊόν.
Βαθμολογία: