Θέα στη Θάλασσα (2010)

ΣΥΝΟΨΗ

Είμαστε κάπου στα νότια της Γαλλίας. Ο Μαρκ είναι κτηματομεσίτης. Έχει φτιάξει την οικογένεια του και ζει μια άνετη ζωή. Τυχαία καθώς πάει να πουλήσει ένα ακίνητο, συναντάει μια εξαιρετικά σαγηνευτική γυναίκα που το πρόσωπό της κάτι του θυμίζει. Νομίζει πως αναγνωρίζει την Κάθι, τον έρωτά του όταν ήταν 12 χρονών στην Αλγερία, τότε που η χώρα κλυδωνιζόταν από τη βία καθώς τελείωνε ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της. Έπειτα από μια νύχτα γεμάτη έρωτα, η νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Μέρα με τη μέρα, μια αμφιβολία αρχίζει να κυριεύει τον Μαρκ: ποια να είναι στ’ αλήθεια αυτή που ισχυρίζεται πως τη λένε Κάθι; Και τότε αρχίζει η έρευνα.

Σκηνοθεσία:

Nicole Garcia

Κύριοι Ρόλοι:

Jean Dujardin … Marc Palestro
Marie-Josee Croze … Marie-Jeanne/Cathy
Toni Servillo … Sergio Bartoli
Sandrine Kiberlain … Clotilde Palestro
Michel Aumont … Robert Prat
Claudia Cardinale … Κα Palestro

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jacques Fieschi, Nicole Garcia
Παραγωγή: Alain Attal
Μουσική: Stephen Warbeck
Φωτογραφία: Jean-Marc Fabre
Μοντάζ: Francoise Bonnot, Emmanuelle Castro
Σκηνικά: Thierry Flamand
Κοστούμια: Nathalie du Roscoat

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Un Balcon sur la Mer
Ελληνικός Τίτλος: Θέα στη Θάλασσα
Διεθνής Τίτλος: A View of Love

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/3/2017

Ως ρομαντική, η ταινία της Νικόλ Γκαρσία έχει αυτό το κάτι που αγγίζει μια ρομαντική καρδιά, μια και παρουσιάζοντας έναν παιδικό έρωτα που έχει κρατήσει επί 30 χρόνια, κερδίζει αυτή την αθωότητα που έχει πάντα ανάγκη ένα καλό ρομάντζο. Αλλά αυτή η αθωότητα και η σχετικά παράλογη εμμονή του κεντρικού ήρωα σαμποτάρουν το νουαρικό μυστήριο, το οποίο δεν έχει σοβαρή κορύφωση και εμμένει πιστό στον δραματικό χαρακτήρα του φιλμ. Ο Ζαν Ντιζαρντέν υποστηρίζει με γαλλική φινέτσα τον κύριο ρόλο, αλλά η Μαρί-Ζοσέ Κροζ είναι αυτή που με την ομορφιά της κλέβει τα πλάνα. Αρκετά αδιευκρίνιστη στέκει η Σαντρίν Κιμπερλέν, παρότι ο χαρακτήρας της θα έδινε περισσότερο φως λογικής στο σενάριο. Ένα ήρεμο φιλμ, γνώριμο για όσους ασχολούνται με το γαλλικό σινεμά, που χωρίς να εντυπωσιάσει, μπορεί να βρει το κοινό του.

Βαθμολογία: