Ο Λυκάνθρωπος

Η παιδική ηλικία του Λόρενς Τάλμποτ έλαβε τέλος με τον θάνατο της μητέρας του. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τον χαμό της και να ξεχάσει όλα όσα ακολούθησαν, απομακρύνεται από την οικογένειά του, και για δεκαετίες κόβει κάθε σχέση με το παρελθόν. Όταν η αρραβωνιαστικιά του αδερφού του ζητά τη βοήθειά του προκειμένου να βρεθεί ο καλός της που εξαφανίστηκε, ο Λόρενς αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του και να συνυπάρξει με τον πατέρα του. Αλλά η γενέτειρά του δεν είναι πια η ίδια, καθώς αποτρόπαια εγκλήματα λαμβάνουν χώρα και παντού βασιλεύει ο τρόμος. Στην προσπάθειά του να βρει τον δολοφόνο του αδερφού του, αλλά και να προστατέψει τη γυναίκα που αγαπά, ο Λόρενς πρέπει να σταματήσει το μακελειό για να κλείσει ο κύκλος του αίματος, και σε αυτή τη μάχη δεν βγαίνει αλώβητος. Ενώ, λοιπόν, βρίσκεται στα ίχνη του τέρατος που σκορπίζει τον θάνατο, ανακαλύπτει μια πανάρχαια κατάρα που μεταμορφώνει όσους μιαίνονται από αυτή σε λυκάνθρωπους, όποτε έχει πανσέληνο. Πλησιάζοντας στην αλήθεια, αποκαλύπτεται μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού του και του παρελθόντος του, την οποία σφραγίζει ένα τρομακτικό πεπρωμένο που δεν μπορούσε ποτέ του να φανταστεί.

Σκηνοθεσία:

Joe Johnston

Κύριοι Ρόλοι:

Benicio Del Toro … Lawrence Talbot

Anthony Hopkins … Σερ John Talbot

Emily Blunt … Gwen Conliffe

Hugo Weaving … επιθεωρητής Francis Abberline

Geraldine Chaplin … Maleva

Art Malik … Singh

Antony Sher … Δρ Hoenneger

David Schofield … χωροφύλακας Nye

Simon Merrells … Ben Talbot

Asa Butterfield … Ben Talbot (νεαρός)

Clive Russell … MacQueen

Sam Hazeldine … Horatio

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Andrew Kevin Walker, David Self

Παραγωγή: Sean Daniel, Benicio Del Toro, Scott Stuber, Rick Yorn

Μουσική: Danny Elfman

Φωτογραφία: Shelly Johnson

Μοντάζ: Mark Goldblatt, Walter Murch, Dennis Virkler

Σκηνικά: Rick Heinrichs

Κοστούμια: Milena Canonero

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: The Wolfman
• Ελληνικός Τίτλος: Ο Λυκάνθρωπος

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Ο Λυκάνθρωπος (1941)

Σεναριακή Πηγή

• Σενάριο: Ο Λυκάνθρωπος (1941) του Curt Siodmak.

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ μακιγιάζ.

Παραλειπόμενα

• Αρχικός σκηνοθέτης ήταν ο Mark Romanek, αλλά αποχώρησε λόγω δημιουργικών διαφορών με τη Universal Pictures. Ο Brett Ratner εμφανίστηκε τότε ως πιθανότερος διάδοχος του, αλλά το στούντιο είχε συνομιλίες και με τους Frank Darabont, James Mangold και Joe Johnston, ενώ στα υπόψιν ήταν και οι Bill Condon και Martin Campbell.
• Ο διασημότερος σύγχρονος καλλιτέχνης του κινηματογραφικού μακιγιάζ, ο Rick Baker, άκουσε για την ταινία κι αμέσως επικοινώνησε με τη Universal για να αναλάβει καθήκοντα. Η εταιρία τού είπε ότι αυτός ήταν η πρώτη επιλογή, αλλά δεν είχε κάποιον αριθμό για να τον βρει. Ο Baker κάποτε είχε δηλώσει ότι ο λόγος που ασχολήθηκε με το μακιγιάζ ταινιών ήταν το αυθεντικό Ο Λυκάνθρωπος της Universal του 1941.
• Το μακιγιάζ του Benicio Del Toro έπαιρνε τρεις ώρες για να ολοκληρωθεί και μία ώρα για να απομακρυνθεί έπειτα από πάνω του.
• Το ουρλιαχτό του λυκάνθρωπου είχε ως επιρροές του ροκ τραγουδιστές Gene Simmons και David Lee Roth, όπως και αντίστοιχους της όπερας.
• Η καμπάνια της ταινίας ακολουθήθηκε από αυτό το παλιό τσιγγάνικο ποίημα: “Ακόμα κι ένας άνθρωπος αγνός στην καρδιά, που προσεύχεται κάθε βράδυ, μπορεί να γίνει λυκάνθρωπος. Όταν η κατάρα του λύκου ανθίζει και το φθινοπωρινό φεγγάρι λάμπει”.
• Η Mezco Toyz κυκλοφόρησε action-figure με τον λυκάνθρωπο, αλλά και αντίγραφο του μεταλλίου της πλοκής, δωρίζοντας τα πρωτότυπα τους στο μουσείο κινούμενων εικόνων της Νέας Υόρκης.
• Ο Rick Baker, κερδίζοντας το Όσκαρ μακιγιάζ, έτυχε τόσο στο πρώτο Όσκαρ του (Ένας Λυκάνθρωπος στο Λονδίνο), όσο εδώ στο τελευταία του (το 2018 αποσύρθηκε οριστικά) να εργάζεται πάνω σε λυκάνθρωπο.
• Μεγάλη αποτυχία στα ταμεία, με εισπράξεις 142,6 εκατομμύρια δολάρια, έναντι ενός μπάτζετ των 150.
• Στο Home Cinema είχαμε μια extended director’s cut εκδοχή, με 17 παραπάνω λεπτά υλικού. Κυριότερο σημείο σε αυτήν είναι η κάμεο παρουσία του Max von Sydow, που είχε κοπεί στο αυθεντικό μοντάζ.
• Ήταν εξαρχής στα πλάνα ένα spin-off για το 2012 με τίτλο Werewolf: The Beast Among Us, που όμως κατέληξε να μη συνδέεται καθόλου. Αναμένεται όμως πάντα ένα reboot εντός των Universal Monsters.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο Danny Elfman έγραψε αρχικά μια καταθλιπτική και σκοτεινή μουσική, αλλά οι παραγωγοί την απέρριψαν όταν μείωσαν στο μοντάζ την ταινία κατά μισή ώρα. Επειδή όμως δεν ήταν σε θέση να γράψει μια νέα, οι παραγωγοί, θέλοντας κάτι και πιο κοντά στη μουσική της σειράς Underworld, προσέλαβαν τον Paul Haslinger για να γράψει μια ηλεκτρονική αναπροσαρμογή του θέματος της κλασικής ταινίας του 1941. Όταν κατάλαβαν ότι αυτό δεν ταίριαζε με το σκηνικό του 19ου αιώνα, αναγκάστηκαν να δεχτούν το θέμα του Elfman. Για να προσαρμοστεί στα νέα τους όρια, δέχτηκαν τη βοήθεια διάφορων συνθετών (Conrad Pope, Edward Shearmur και Thomas Lindgren), ενώ στην director’s cut εκδοχή υπάρχουν σημεία από τα κομμένα.