Ο 14χρονος Ντάνκαν βρίσκεται σε διακοπές στο υδάτινο πάρκο Water Wizz, μαζί με τη μητέρα του, Παμ, τον αυταρχικό της φίλο, Τρεντ, και την κόρη του, Στεφ. Παρότι δυσκολεύεται να ταιριάξει και να περάσει καλά, βρίσκει απροσδόκητη φιλία από τον κοινωνικότατο Όουεν, τον διευθυντή των εγκαταστάσεων. Μέσω αυτής της τρυφερής κι αστείας φιλίας, ο Ντάνκαν αρχίζει να βρίσκει τη θέση του στον κόσμο και να ανοίγεται στους ανθρώπους περισσότερο, περνώντας ταυτόχρονα ένα καλοκαίρι που δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Σκηνοθεσία:
Nat Faxon
Jim Rash
Κύριοι Ρόλοι:
Liam James … Duncan
Steve Carell … Trent Ramsey
Toni Collette … Pam
Sam Rockwell … Owen
Allison Janney … Betty Thompson
AnnaSophia Robb … Susanna Thompson
Maya Rudolph … Caitlin
Rob Corddry … Kip
Amanda Peet … Joan
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nat Faxon, Jim Rash
Παραγωγή: Tom Rice, Kevin J. Walsh
Μουσική: Rob Simonsen
Φωτογραφία: John Bailey
Μοντάζ: Tatiana S. Riegel
Σκηνικά: Mark Ricker
Κοστούμια: Michelle Matland, Ann Roth
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: The Way Way Back
Ελληνικός Τίτλος: The Way Way Back
Εναλλακτικός Τίτλος: The Way, Way Back
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο στη σκηνοθεσία για τους Jim Rash, Nat Faxon.
- Το σενάριο είχε διαμορφωθεί από τις αρχές των ’00, αλλά χρειάστηκε χρόνια μετά να αναλάβει η Fox Searchlight Pictures τη διανομή, για να μπει μπρος η παραγωγή.
- Ο Steve Carell αρχικά είχε αρνηθεί να παίξει, επειδή είχε να περάσει διακοπές με την οικογένεια του. Αυτό άλλαξε όταν από σύμπτωση τύχαινε να παραθερίζει λίγα χιλιόμετρα από εκεί που γίνονταν τα γυρίσματα. Μέσα σε 10 ημέρες είχε τελειώσει όλο το δικό του κομμάτι.
- Η Maya Rudolph ήταν έγκυος κατά τα γυρίσματα.
- Μία από τις εμπορικότερες ανεξάρτητες ταινίες που έκαναν πρεμιέρα το 2013 στο φεστιβάλ του Sundance, αφού με κόστος 5 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 26,9.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 2/9/2014
Από το ντουέτο των Νατ Φάξον και Τζιμ Ρας που έγραψαν το «Οι Απόγονοι» (τώρα και ως σκηνοθέτες), έχουμε μία ακόμη ιστορία ενηλικίωσης που προσπαθεί εν μέρει να αποφύγει τα κλισέ, όχι τόσο στην πλοκή όσο στον χειρισμό των διαλόγων και στις ερμηνείες. Ο δραματουργικός άξονας περιστρέφεται γύρω απ`την ανάγκη του μικρού ήρωα για υποκατάστατο του πατέρα, που βρίσκει στο πρόσωπο του υπαλλήλου ενός θαλάσσιου πάρκου, αντλώντας εμπιστοσύνη για να ανοίξει τα φτερά του. Γλυκόπικρο χιούμορ και συναισθηματική λεπτότητα περνούν στον θεατή, αλλά όχι με την απόδοση που κατάφερε το προηγούμενο σενάριο τους στα χέρια του Αλεξάντερ Πέιν.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
